Met 49 edities van de Dodentocht in Bornem achter zijn naam, ontving Herman Stael (74) recent de titel Sportlaureaat Zedelgem ‘Uitzonderlijke prestatie’. Een verdienste die hij bijeenstapte dankzij training het jaar rond, goede genen en steun van zijn vrouw onderweg. Ook na zijn 50ste tocht wil Herman blijven stappen.
Veldegemnaar Herman Stael stapte de slopende voettocht in Bornem al 49 keer uit en is daarmee samen met Alfred François een recordhouder. Goed geoefend in duurstappen wandelde Herman zijn eerste Dodentocht in augustus 1973 al meteen vlot uit, en miste trouw geen enkele editie. Sinds hij tot de ‘Club +30’ behoort, een fanclub voor ‘Dodentochters’ met dertig en meer aankomsten op hun palmares, is hij nog meer vastberaden elke tweede vrijdagavond van augustus op post in Bornem.
Blaren vermijden
“Om 21 uur wordt de tocht in het dorp op gang geschoten om binnen 24 uur het parcours van 100 kilometer af te leggen langs alle controleposten. Ik kom ten vroegste om 14 uur op zaterdag aan. Er zijn er die ‘s morgens al arriveren, maar ik neem gedoseerd de tijd over de hele afstand. Om ‘s nachts stappen door de stikdonkere natuur te stappen heb ik steeds een zaklamp mee, samen met ook wat drank en droge kousen om blaren te vermijden in mijn vertrouwde stapschoenen. Met een lichte rugzak onderweg, stop ik maar enkele minuten om wat te drinken of te eten. Je moet meteen weer doorstappen om niet uit het ritme te geraken. Met de laatste dorpjes en de toren van Bornem in zicht is het verstand op nul en doorbijten.”
Kamperen in Bornem
In doosjes en stevig gevulde mappen houdt Herman keurig per jaar zijn Dodentochten bij: alle kleurrijke medailles, de diploma’s met zijn aankomsttijden, de affiches. Ook van internationale meerdaagse wandeltochten die hij uitliep, zoals de befaamde 4-daagse van Nijmegen, heeft hij een tafel vol tastbare souvenirs. Maar nog meer koesteren hij en zijn vrouw Carine Van Acker de emoties en anekdotes die eraan vasthangen. Al jaren kamperen ze tijdens het Dodentocht-weekend langs dezelfde dreef nabij de abdij van Bornem, waar ze de mis voor een goede aankomst bijwonen.
“Het is iedere keer een blij weerzien met vrienden en bekenden, met wandelaars van over heel Europa. Heel het dorp leeft die dagen feestend mee en supportert met afkoeling en drank tijdens warm weer. Er waren ook de kletsnatte jaren met paraplu’s waar het ‘s nachts maar niet ophield met regenen. Er is verbondenheid en hulp alom”, vertelt zijn vrouw Carine Van Acker die ook al zeven keer meewandelde in Bornem. Nu leeft ze mee en kan ze dankzij de elektronische scans op de controleposten op de smartphone meevolgen tot waar Herman al geraakt is. “De strafste persoonlijke gebeurtenis is de geboorte van onze kleinzoon, toen onze dochter precies op de dag van de Dodentocht beviel. In die symboliek moet hij die ook ooit eens meewandelen.”
“100 kilometer onafgebroken stappen is meer haalbaar dan gedacht, en er is verbondenheid en hulp alom”
Al 107 wandeltochten van 100 km wandelde Herman over de meet. Last van blaren of krampen kent hij niet, net als opgeven. Hij doseert de krachten, en houdt eenzelfde stap aan. Zelfs het jaar waarin hij kanker kreeg, sloeg hij de Dodentocht niet over. Wie het ook eens wil proberen moet vlug zijn, want er is een limiet van 13.000 deelnemers. Voor wie het wil proberen, heeft Herman maar één tip: trainen. “100 kilometer onafgebroken stappen is meer haalbaar dan gedacht. Bij de controleposten onderweg is er EHBO voorzien. Maar wie fysiek onvoorbereid is, zal in geen tijd moeten opgeven. Zelf train ik zelfs in de winter door, door vooral tochten van wandelclubs van minstens 40 à 50 kilometer aan één stuk te stappen. Vorig jaar had ik maar 1.950 kilometer, waar ik vroeger jaarlijks minstens 3.000 kilometer aflegde.”
Niet stoppen
Met de kalender van Wandelsport Vlaanderen erbij plant Herman zeker in de warmste maanden elk weekend wel een wandelevenement, met als jaarlijks orgelpunt de Dodentocht. Hij ziet geen reden om te stoppen. “De leeftijd weegt wel wat, maar zolang de gezondheid meezit, blijven we zeker doorgaan. Bornem blijft een unieke ervaring waar we elk jaar erg naar toeleven. We blijven de gezellige traditie en verbroedering trouw”, vult Carine aan.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
