Sabine De Brabant nieuw algemeen directeur van Mivalti: “Weer een constructief sociaal klimaat creëren”

Met Sabine De Brabant heeft Mivalti recent een vervangster aangesteld voor algemeen directeur Regine Moreel, met wie de samenwerking eind vorig jaar werd stopgezet. De Brabant is geen onbekende in de West-Vlaamse zorg. Ze bekleedde de voorbije acht jaar een directiefunctie bij AZ Delta.

Wat Sabine De Brabant wist van Mivalti voor ze kwam solliciteren? “Niet zo veel. Eigenlijk alleen wat de laatste maanden in de krant verscheen. En dat waren geen al te positieve zaken.” Ze verwijst naar het ontslag van haar voorgangster Regine Moreel, die het gelag betaalde voor de sociale onrust en het aanhoudende personeelsverloop. “Vanaf nu wil ik dat er weer positief nieuws bovenaan komt als je de zoekterm ‘Mivalti’ ingeeft op Google, want onze medewerkers – zonder uitzondering met een groot hart voor de gasten – verdienen dat absoluut.”

Een blik op uw CV leert me dat u de rechten hebt gestudeerd. Hoe bent u in de zorg beland?

Sabine De Brabant: “Ik volgde de optie sociaal recht en vulde die opleiding aan met een master ontwikkelingssamenwerking. Het was ook in die richting dat ik mijn eerste stappen in het beroepsleven zette en wel als projectwerker bij de Internationale Arbeidsorganisatie van de Verenigde Naties, wat me in landen als Madagaskar, Mauritius en Angola bracht. Ik zette projecten op rond vrouwenrechten, kinderarbeid, de bouw van scholen en ziekenhuizen… Dé ervaring van mijn leven, waar ik al op piepjonge leeftijd leerde hoe belangrijk overleg wel is.”

Die expertise zult u hier goed kunnen gebruiken na de sociale onrust van de voorbije jaren.

“Ik volgde aan de universiteit ook een opleiding bemiddelen. Nieuwsgierig zijn, écht willen weten waarom mensen iets wel of niet doen, dat heeft me altijd gedreven. Het kan misschien wat ongeloofwaardig klinken voor iemand in deze functie, maar ik heb altijd het grootste respect gehad voor vakorganisaties en zou zelfs durven zeggen dat ze nodig zijn. En om op je vraag te antwoorden: uiteraard wordt voor een constructief sociaal klimaat zorgen een belangrijke doelstelling.”

Na een zijsprong bij Belgacom kwam u via het Wit-Gele Kruis weer in de zorgsector terecht. De voorbije acht jaar was u directeur personeel en organisatieontwikkeling in AZ Delta. Een hele boterham?

“Ja, maar ik hou ervan om nieuwe zaken op te starten. Mensen en organisaties connecteren is de rode draad doorheen mijn carrière. Ik vond die fusie van twee Roeselaarse ziekenhuizen een schitterend project waarvan ik meteen besefte dat het een grote meerwaarde zou betekenen voor zowel patiënten als personeelsleden in de ruime regio van Roeselare.”

Ik kan me inbeelden dat zo’n ziekenhuisfusie voorbereiden geen pad was dat enkel bezaaid lag met rozen.

“Zeker niet. Plots moesten concurrenten samenwerken. En dan moest ook het ziekenhuis van Torhout geïntegreerd worden. Na de fusieonderhandelingen gingen we weer aan tafel om de medewerkers volgens de nieuwe structuur in te zetten. Zoiets stuit onherroepelijk op weerstand. Maar ik heb me gesmeten, mezelf overstegen en heb het talent om rustig te blijven in lastige situaties. Uiterlijk toch.” (glimlacht)

U vertelde me daarnet dat u liefst 1.000 mensen naar een nieuwe job leidde.

“We lieten hen drie keuze-opties aanduiden, waarbij ze hun absolute wensjob als eerste keuze dienden op te geven. Als je zelf je loopbaan in handen kunt nemen, verteer je verandering gemakkelijker. De ene liet zijn of haar keuze afhangen van werk dicht bij huis, de ander van de jobinhoud. Met medewerkers bij wie we niet konden ingaan op hun eerste keuze, gingen we het gesprek aan. Ik ben heel trots dat we meer dan 90 procent van het personeel hebben kunnen inzetten op een van hun drie favoriete jobs.”

Staat Mivalti voor grote herstructureringen?

“Neen, alhoewel ik een aantal plannen heb met de organisatie, die ik vanzelfsprekend eerst met de medewerkers wens te delen. Ik heb de leidinggevenden al laten weten dat ze volgend jaar allemaal kunnen instappen in een vormingstraject voor leidinggevenden en dat werd goed onthaald.”

Wat voelde in uw eerste dagen meteen als het grootste verschil tussen het ziekenhuis en deze voorziening voor volwassenen met een verstandelijke beperking?

“Dat ik me hier dagelijks binnen onze doelgroep beweeg. Soms stapt er al eens een gast mijn bureau binnen. Ik merk bij die mensen heel veel creativiteit en vrijheid, omdat ze zichzelf kunnen zijn. Wij hebben die luxe niet. Neem nu dit interview, waarvoor ik me heb afgevraagd welke info ik je mag toevertrouwen en welke zaken beter niet. (lacht) Voor mij was werken voor en met mensen met een verstandelijke beperking een sprong in het onbekende, maar ik voelde meteen een klik, net omdat ze zo authentiek zijn.”

Slotvraagje. Bent u fan van het Vlaamse levenslied?

“Ik weet waarom je de vraag stelt: charmezanger Christoff is hier kind aan huis. Ik hoorde ook al de naam Will Tura vallen. Tijdens mijn observatieronde kreeg ik al menig voorstel om nog eens een schlagerzanger te laten optreden bij Mivalti. Momenteel ben ik geen fan van het genre, nee, maar ’t is niet te laat om het nog te worden.” (lacht uitbundig) (TVW)