De sterren van het podium staan al regelmatig in de kijker. Het is tijd om ook hun fans eens op het voetstuk te plaatsen. Showbizzmedewerker PADI zoekt voor ons enkele superfans op en laat ze vertellen over hun idolen. Ze diepen herinneringen en anekdotes op en duiken in hun collectie foto’s en memorabilia.
Deze week bracht onze rubriek ons naar De Klijte in Heuvelland. Daar hadden we een gesprek met de 58-jarige Rooske Toussaint, die al jaren grote fan is van Willy Sommers. Rooske heeft twee schatten van kinderen, die heel blij zijn dat hun mama één grote hobby heeft, ondanks het feit dat ze tijdens het weekend vaak van huis is.
“Het begon allemaal 44 jaar geleden. Toen hoorde ik Willy op de radio zingen en vanaf dat moment werd ik superfan”, vertelt Rooske. “Ik herinner mij nu ook nog altijd het eerste liedje wat ik van hem hoorde zingen, namelijk Zeven anjers, zeven rozen. Mijn eerste optreden dateert van 1971 in Adinkerke en daarna in 1972 in de Lovie in Proven. Ik keek er lang naar uit en toen het moment was aangebroken, was ik verkocht.”
“Enkel toen de kindjes nog klein waren, bleef ik thuis. Maar ook toen luisterde ik naar zijn muziek, net zoals nu nog. Van ‘s morgens tot ‘s avonds hoor ik zijn liedjes en zing ik ze natuurlijk mee. Zowel in mijn keuken als in de badkamer, in de tuin of zelfs op weg naar of op de terugreis van optredens, luister ik naar zijn songs.”
Ik heb geen voorkeur, want Willy zingt niet anders dan mooie liedjes
“Ik ken ze allemaal uit het hoofd. Ik heb geen voorkeur, want Willy zingt niet anders dan mooie liedjes. En neen, ik ben die nooit beu. In de voorbije jaren maakte ik overal in ‘t land vrienden. Een geluk wanneer Willy eens niet dichtbij mijn woning optreedt. Zingt hij in of bijvoorbeeld rond Vichte, dan mag ik overnachten bij Anneke en Danny. Is het in de regio Brussel, dan kan ik bij goede vriendin Erika blijven slapen. Op die manier kan ik ook veel naar Willy gaan kijken. Ik ben immers geen persoon meer om met de auto lange afstanden af te leggen, zeker niet ‘s nachts.”
Dat Roos liever geen lange afstanden aflegt ‘s nachts, betekent allerminst dat ze niet veel optredens doet. “Vroeger ging ik al veel, nu nog meer”, vertelt ze. “Ik ga twee, drie, vier en soms zelfs vijf keren per weekend kijken als Willy zingt. Humbeek, Blankenberge of waar dan ook, ik ga ernaar toe. Ik maakte ook al de fanreizen mee naar Barcelona, Amsterdam, de Elzas, Turkije, Gran Canaria, enz. Dat waren heel mooie momenten, die ik niet vlug vergeet.”
Zoveel jaren fan, dan houd je daar natuurlijk ook enkele anekdotes aan over. En dat is bij Roos niet anders. Ze herinnert zich zo een memorabele verjaardag van een tijdje geleden. “Enkele fans hadden samengelegd voor een mooi boeket voor mijn verjaardag”, aldus Roos. “Willy gaf ze aan mij op het podium en hij zei erbij : ‘dàt is nu mijn fan van het eerste uur !’ Hij bewonderde mij omdat ik naar zoveel optredens kom, er altijd heel vroeg ben en ook stoelen vrij hou voor andere fans. Dat vond ik een heel mooi moment.”
“Tijdens optredens vroeg Willy om tijdens het liedje Vogelvrij eens met iets te zwaaien. Een zakdoekje, een sjaaltje, een handdoek of een briefje van 500 euro (lacht).Als plagerij gooide ik een beha op het podium en Willy begon ermee te zwaaien. Daarna werd dat echt een rage. Niet enkel beha’s, maar ook strings werden er tijdens ieder optreden naar hem gegooid. En Willy ging er telkens mee zwaaien. Hij kreeg er ook al meerdere naar zijn hoofd gegooid, grappig. Wat heb ik in ‘t begin daarmee gelachen!”
Willy duwt mij bergaf in de rolwagen, ik veeg zijn zweet af en knoop zijn veters dicht
“Maar Willy zit zelf ook niet om een grap verlegen hoor. Op reis duwde hij mij ooit verder in mijn rolstoel. ‘t Was dan plots bergaf en hij liet mij los. Hij zei : ‘Ze rolt wel vanzelf naar beneden (lacht)’.Natuurlijk liet hij mij niet lang los, maar zo’n momenten vergeet je toch niet. Tijdens een optreden veeg ik soms het zweet af van zijn voorhoofd en dan krijg ik als cadeau van hem een kruisje. Zijn de veters van mijn idool los, dan knoop ik die vast.”
“Of ik zou kunnen leven zonder Willy ? Ben je gek ? Ik weet niet wat er van mij zou worden, want Willy dat is mijn leven, mijn àlles.”
Rooske heeft ook alles wat je maar kan denken over haar idool in haar gezellige woning. “Kussens, sjaals, kussenslopen, cd’s, lp’s, singles, fanboekjes van vroeger, kasten vol boeken met knipsels uit kranten en tijdschriften, tientallen fotoboeken…”, zegt Rooske, terwijl ze allerlei zaken toont. “En dit jaar mocht ik mijn idool thuis verwelkomen. Hij kwam kijken naar mijn collectie. Ik ben nog altijd heel trots op zijn bezoek.”
(PADI)
FAN-tastiek
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier