Ronny De Craemer gelauwerd als Ridder in de Kroonorde: “Ik was onbewust de vader van onze school”

Ronny De Craemer was 27 jaar lang gepassioneerd leerkracht bij BuSo De Ster en belichaamde al die jaren alles waar ‘zijn’ school voor stond. Voor zijn prestaties mocht de man nu een oorkonde en ereteken van Ridder in de Kroonorde in ontvangst nemen.

‘Meester Ronny’ was bijna drie decennia lang een vertrouwd gezicht binnen de schoolmuren van BuSo De Ster. Al belandde hij eerder toevallig voor de klas…

Je bent je carrière als metaalbewerker bij Injextru Plastics gestart. Hoe verklaar je die switch?

“Na mijn opleiding aan het VTI van Tielt kon ik er als matrijzenbouwer aan de slag. Vijftien jaar lang stond ik aan de draaibank, maar ik had nood aan een nieuwe uitdaging. De sleur sloop in mijn job en daar help je niemand mee. Mijn broer Eddy raadde me aan om mijn kansen in het onderwijs te wagen en ik besloot om alle technische scholen in de brede regio rond Tielt een brief te sturen waarin ik mezelf aanprees. Ik kreeg jammer genoeg geen enkel antwoord terug en had me stilaan neergelegd om mijn hele carrière bij Injextru Plastics door te brengen. Tot die ene ontmoeting alles veranderde…”

Vertel.

“De toenmalige directeur van het VTI was op werkbezoek bij Injextru Plastics en zag me er aan de slag. We babbelden even en hij zei me dat ze bij BuSo De Ster dringend op zoek waren naar een leerkracht metaalbewerking. Dat ene gesprek heeft de rest van mijn leven bepaald. Daar ben ik nog altijd erg dankbaar om.”

Op 1 oktober 1993 stapte je voor het eerst door de schoolpoort. Wat herinner je nog van die begindagen?

“Ik was amper aan maand eerder aan mijn lerarenopleiding begonnen, maar veel tijd om aan mijn nieuwe leven te wennen, was er niet. Ik herinner me dat die eerste maanden écht zwaar waren. De leerlingen wilden die nieuwe wel eens temmen, ik heb moeten vechten voor mijn plek. Gelukkig vond ik erg snel mijn weg en had ik door dat ik eigenlijk in de wieg gelegd was om les te geven.”

Wat maakte het voor jou de mooiste job ter wereld?

“Ik wilde voor mijn leerlingen een veilige haven zijn. Ik startte iedere les met een vijftal minuutjes smalltalk. Over het voetbal, over wat er in het weekend gebeurd was… Onbedoeld groeide ik zo uit tot een vaderfiguur voor velen. Bij mij konden ze met alles terecht. Niet enkel met vragen over school, maar ook als ze thuis met iets worstelden. Ik was er voor hen. En de vruchten van die aanpak pluk ik tot op vandaag. Het gebeurt nog regelmatig dat ik van een oud-leerling een sms’je krijg om me voor iets te bedanken of zelfs met de vraag om eens af te spreken. Dat doet elke keer opnieuw deugd.”

Je rol beperkte zich niet enkel tot wat er zich voor de klas afspeelde. Ook binnen de school was je een spilfiguur.

(lacht) “Mooie woorden. Ik heb altijd geprobeerd om een ambassadeur van De Ster te zijn. Met het oudercomité hebben we tientallen eetnamiddagen en evenementjes georganiseerd, om met de opbrengst de school beter te maken. Zo hebben we onder andere digitale borden aangekocht, net als fietsen en een minibusje. Ik was ook jarenlang vakbondsafgevaardigde en elke ochtend was ik stipt om 7.30 uur op school. Dan zette ik koffie voor mijn collega’s en kon ik hen iedere dag opnieuw met een glimlach begroeten. Op die manier ben ik onbewust uitgegroeid tot de vader van De Ster.”

In die 27 jaar heb je een pak mooie momenten meegemaakt. Wat blijft je bij?

“Ik zie die periode als één langgerekt hoogtepunt. De Ster was de mooiste periode van mijn leven. Ik was oprecht begaan met mijn leerlingen en veel collega’s zijn goede vrienden geworden. Met Leo Defyn in het bijzonder. Met hem had ik een erg goede band. Jammer genoeg hebben we hem in oktober vorig jaar moeten afgeven…”

Sinds 1 november 2020 ben je met pensioen. Hoe verliep het afscheid?

“Ik had me er mentaal goed op voorbereid. Met mijn periode als matrijzenbouwer heb ik in totaal 42 jaar gewerkt, nu is het tijd voor een nieuw hoofdstuk. Maar mijn jaren hier voor de klas zal ik nooit vergeten. Wanneer de pandemie achter de rug is, zal ik af en toe eens binnenwippen. Om mijn oud-collega’s terug te zien en gewoon om eens de temperatuur te meten. Want ook toen ik mindere periodes kende, stond de school voor mij klaar. Dat koester ik.”

Je mag je, omwille van je carrière, nu Ridder in de Kroonorde noemen. Wat doet dat met je?

“Een enorme erkenning. Dit komt ook erg onverwacht, want ik heb al die jaren gewoon mijn job gedaan. Maar het doet erg goed te weten dat mijn inzet gewaardeerd werd. Maar ook als ridder blijf ik een heel gewone kerel, hoor.” (knipoogt)

Hoe ziet je leven na De Ster er uit?

“Een pak rustiger. Mijn partner en ik genieten van de tijd die we met elkaar hebben. Conny werkt nog, dus ik bekommer me nu meer om het huishouden. Koken, zelfs strijken… Ik geniet daar ook van. En we hebben ook meer ruimte voor een fietstochtje en onze kleinkinderen. Er ligt nog veel moois in het verschiet!”