Na zes seizoenen het mooie weer te hebben gemaakt bij de staatsopera van Nürnberg, staat Sofie Vervaecke (24) voor een nieuwe artistieke uitdaging. Vanaf 25 augustus ruilt ze haar vertrouwde Beieren in voor het ballet van de staatsopera van Hannover. “Ik zal mezelf opnieuw moeten bewijzen.”
Sofie is de dochter van Jan Vervaecke en Sabine Baete, en heeft met Vincent een vijf jaar oudere broer. Haar lagere school bracht ze door in het Klein Seminarie. Toen ze twaalf was, trok ze naar de Koninklijke Balletschool van Antwerpen, en vier jaar later naar de exclusieve Monegaskische Académie Princesse Grace. In 2016 ging Sofie aan de slag bij het Duitse Staatstheater Ballett Nürnberg, waar ze het tot principal of prima ballerina schopte, het hoogst haalbare.
In Nürnberg bereikte Sofie alles wat mogelijk was. Ze won de cultuurprijs van de deelstaat Beieren, danste alle hoofdrollen, en directeur Goyo Montera creëerde speciaal voor haar twee choreografieën, waaronder het gelauwerde ‘Sacre du Printemps’, op muziek van Igor Stravinsky.
Ultieme droom
“Dat zie ik als het hoogtepunt van mijn periode in Nürnberg. Meestal maakt een choreograaf een ballet en proberen de dansers zich daaraan aan te passen. Goya creëerde een stuk dat perfect paste bij mijn kwaliteiten en persoonlijkheid, en bij de manier waarop mijn lichaam beweegt. Zoiets voelt als de ultieme droom voor elke balletdanseres.”
Het winnen van die cultuurprijs was ook iets unieks voor een Vlaamse. “Ik ben daar heel trots op. Meestal is die eer weggelegd voor artiesten die een instrument bespelen, omdat zoiets meer aanzien heeft. Als de balletsector wordt uitverkoren, gaat die prijs vaak naar iemand van het klassieke ‘Bayerisches Staatsballett’.”
Drie maanden niks
De pandemie was ook voor Sofie en haar collega’s heel hard.
“Ik woonde in een eenkamerflatje. De eerste maand heb je nog de energie om je op te laden en je oefeningen thuis te doen. Als daar geen optreden op volgt, verlies je de motivatie. Pas na drie maanden mochten we weer in duo’s repeteren. Per twee, met een mondmasker op, naar de studio om – op de juiste afstand – je lichaam wat te voelen. Een uurtje, dat is niks als je gewoon bent om acht uur per dag te dansen. Toen kreeg iemand corona en moest iedereen terug naar huis. Het heeft maanden geduurd voor ik fysiek opnieuw op punt stond. Een rollercoaster van emoties, die hopelijk nooit meer terugkeert.”
Comfortzone
“De keuze om te veranderen was niet vanzelfsprekend, maar de laatste jaren miste ik wat uitdaging. Als er een nieuw optreden gepland stond, wist ik dat ik gecast zou worden. Ik zat te veel op mijn gemak, in mijn comfortzone, en moest me minder inspannen om iets te bereiken. Mijn persoonlijkheid heeft het nodig om elke dag opnieuw te vechten. Daardoor word ik telkens weer wat beter. In oktober heb ik hen mijn beslissing laten weten. Natuurlijk vonden zij het niet leuk, maar ik ervaar wel veel begrip en respect. Ze hebben de voorbije maanden kunnen zoeken naar een opvolgster.”
Ik kan nog veel bijleren van de meer ervaren dansers
“Natuurlijk zal ik mijn compagnie missen, maar in die wereld zie je zoveel mensen komen en gaan. Afscheid nemen is iets wat ik ook heb geleerd. De vrienden die ik in mijn eerste jaar leerde kennen, zijn daar na twee jaar ook vertrokken. Op een bepaald moment wapen je jezelf daartegen en probeer je je niet te emotioneel aan mensen te hechten.”
Geweldige eer
De staatsopera van Hannover staat onder leiding van de gerenommeerde choreograaf Marco Goecke. Sofie was al tweemaal gevraagd om de overstap te maken, maar vond de tijd toen nog niet rijp.
“Ik vind het vooral een creatieve uitdaging en als Marco Goecke jou persoonlijk vraagt, voelt dat als een geweldige eer. We hebben al samengewerkt toen ik in Monaco danste. Toen al was hij heel tevreden over mij en hadden we een goede band. Qua choreografie is hij echt de top in Duitsland.”
In haar nieuwe omgeving hoopt Sofie een boost te krijgen om het harde leven van een danseres te blijven volhouden en een nog betere danseres te worden.
“Ik heb nog progressiemarge. In Nürnberg had ik veel jonge collega’s. Vanaf volgende week werk ik met meer ervaren dansers, die mij heel wat kunnen bijleren. Er is ook meer concurrentie en zoiets heb ik wel nodig. Ik zal mezelf opnieuw moeten bewijzen, om het hopelijk tot prima ballerina te kunnen brengen. Het ballet van de staatsopera van Hannover staat hoog aangeschreven. Er is veel meer budget, waardoor ze betere stukken kunnen kopen en betere dansers en choreografen kunnen aantrekken. Dansers leven van creaties die op henzelf worden gebaseerd.”
Tot haar 35 ste
In de eerste week van augustus heeft Sofie samen met haar ouders haar appartementje in Nürnberg leeggemaakt. “Als mijn lichaam het aankan, hoop ik dit tot mijn 35ste vol te houden. Ik doe het nog altijd heel graag. Daarna is een job als choreografe of directrice van een compagnie misschien een optie. Dat zal waarschijnlijk niet in België zijn. Als de kans zich voordoet, zal ik die natuurlijk grijpen. In mijn beperkte vrije tijd ga ik ook graag kijken naar andere gezelschappen. Als je zelf in het publiek zit, zie je de reacties van de mensen en ook daaruit leer je veel.”
Volgend jaar gaat Sofie met haar nieuwe compagnie op tournee naar Portugal en Israël. Ook dat wordt een totaal nieuwe ervaring.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
