Een jaar na de wanhopige oproep van haar ouders naar stamceldonoren, kan Rachèle (4) uit Pittem eindelijk de wereld ontdekken. Acht weken geleden onderging de moedige peuter een stamceltransplantatie, nu werkt ze thuis aan haar herstel. “We zijn op de goede weg, maar die is wel nog lang”, vertelt mama Evie.
Eén jaar geleden maakte West-Vlaanderen kennis met Rachèle. De peuter uit Pittem lachte je toe vanop duizenden flyers en affiches, die verspreid werden in onze provincie en ver daarbuiten. Met de boodschap Help Rachèle gingen haar ouders Evie Landuyt (40) en Maarten Vervaeke (40) dringend op zoek naar stamceldonoren.
Een maand eerder hadden ze het zware nieuws te horen gekregen dat enkel een stamceltransplantatie het leven van het meisje kon redden. Rachèle bleek te lijden aan aplastische anemie, een levensbedreigende ziekte die haar immuunsysteem sterk verzwakte en waardoor een kleine verkoudheid de peuter te veel kon zijn. “De campagne is kleinschalig gestart met een bericht op sociale media. Vrienden en familie, maar ook vrijwilligers die we helemaal niet kenden, zijn toen spontaan mee op de kar gesprongen”, blikt mama Evie trots terug.
“Op enkele weken tijd werd er een hele campagne op poten gezet en werden er maar liefst 350.000 flyers en affiches gedrukt en verspreid over het hele land, tot zelfs in het buitenland. Via via raakte onze boodschap zelfs tot in de Verenigde Staten. Maar liefst 22.000 personen hebben zich na onze oproep aangemeld om stamceldonor te worden.”
Sterke meid
In april van dit jaar was er goed nieuws: er was een match gevonden voor de vierjarige meid. Een jonge man uit de buurt van New York redde met zijn stamcellen het leven van Rachèle. Maar de transplantatie was zwaar voor de peuter. “Haar lichaam moet letterlijk alles opnieuw opbouwen vanuit de nieuwe stamcellen, maar ze heeft het buitengewoon goed doorstaan”, zegt Evie. “Na vijf weken mochten we alweer naar huis in plaats van de geplande acht weken. Onze kleine meid is heel sterk geweest. Normaal kunnen kinderen bij die procedure geen sondevoeding verdragen, maar zij wel. Rachèle heeft ook geen morfine nodig gehad en sinds de procedure was er ook geen extra bloedtransfusie nodig om haar eigen productie op gang te helpen. We waren voorbereid op een veel heftiger traject.”
Vandaag is Rachèle een heel ander kind en bruist ze van energie. “Het contrast met een jaar geleden kan niet groter zijn. Het is echt wonderbaarlijk wat het lichaam kan doen met nieuwe stamcellen. Nu we zien hoeveel energie ze heeft, beseffen we des te meer dat ze voor de behandeling serieus moet afgezien hebben. Maar als peuter had Rachèle geen referentiepunt en kon ze niet aangeven dat ze zich minder voelde dan ervoor.”
“Vorige week gingen we wandelen. Het was de eerste keer dat ze koeien en schapen in de weide zag staan”
Het gezin kan eindelijk weer vooruit kijken. “We zijn op de goede weg, maar die is wel nog lang. De komende maanden moeten we blijven opletten en isolatiemaatregelen volgen, want Rachèle is nog heel kwetsbaar en moet haar immuniteit opnieuw opbouwen. Naar school gaan in september zit er nog niet in.” (Lees verder onder de foto)
“Vorige week zijn we wel gaan wandelen. Het was de eerste keer dat ze bewust koeien en schapen in de weide zag staan. Ze was zo enthousiast aan het roepen en zwaaien naar de beestjes! Na anderhalf jaar lang binnen blijven en in ziekenhuizen leven, kan Rachèle nu de wereld ontdekken. Het is fantastisch om te zien hoe ze geniet van die kleine alledaagse dingen. Maandenlang al praat Rachèle over een ritje op een kleine gocart aan zee. Daar gaan we deze zomer met de nodige ontsmetting ook eens werk van maken.”
Heldendaad
“Ik kijk ernaar uit om samen met Rachèle langs te kunnen gaan bij mijn zus”, gaat Evie verder. “In het begin zal dat wellicht met mondmasker zijn, maar Rachèle is daar al anderhalf jaar niet meer geweest. We hebben ook het feest voor mama’s 70ste verjaardag uitgesteld om die samen te kunnen vieren met Rachèle. Voor Rachèle zal het zalig zijn om iedereen beetje per beetje terug te zien.”
“De afgelopen maanden heb ik van drie mensen een bericht gekregen dat zij stamcellen konden doneren voor iemand anders na de campagne van Rachèle”
Het verhaal eindigde niet alleen voor Rachèle positief. “De afgelopen maanden heb ik al van drie mensen een bericht gekregen, dat zij zich dankzij onze campagne hebben laten opnemen in het stamcelregister en dat ze ondertussen gecontacteerd werden om stamcellen te doneren. Zij waren dan wel geen match voor onze dochter, maar konden wel iemand anders helpen. Dat is voor ons de kers op de taart. Dat zijn pas heldendaden. Rachèle heeft haar leven terug dankzij de goedheid van iemand anders. Ze kan nu eindelijk weer kind zijn.”
Evie wil graag ook zelf haar steentje bijdragen. “Ik help mee stoffen verzamelen, zodat men leuke mutsjes kan maken voor zieke kinderen in het UZ Gent. Later als Rachèle volledig hersteld is, zullen we een wafelverkoop organiseren om geld in te zamelen voor het Kinderkankerfonds.”
Gezocht: donoren met andere roots
De oproep van Rachèles ouders naar stamceldonoren was een ongezien succes: liefst 22.000 mensen registreerden zich. “Normaal krijgen we per maand slechts 200 registraties binnen”, zegt Jan Poté van Rode Kruis Vlaanderen. Zo’n 5.000 kandidaten hebben via mail herbevestigd om verder te gaan met de procedure. Daarvan werden al meer dan 3.500 mensen toegevoegd aan het stamcelregister. “Een tijdlang hebben we onze capaciteit in de donorcentra specifiek in West-Vlaanderen opgeschaald, maar ondertussen schakelden we weer over op het normale verwerkingsproces. Momenteel moeten er nog 1.500 registraties behandeld worden. Nu ligt onze focus vooral op het zoeken van donoren met Turkse, Noord- of Centraal-Afrikaanse roots. Want die patiënten vinden in 1 op 3 gevallen geen donor. Daarom hebben we diversiteit nodig in de databank.”
Stamcellen doneren? Meld je aan via deze link.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
