Profwielrenner Timothy Dupont blikt terug op horrorjaar: “Wenen? Ik ben redelijk hard geworden”

Je wenst niemand zo’n jaar toe, maar profwielrenner Timothy Dupont (35) maakte het in 2022 allemaal mee. De Gistelnaar verloor in vijf weken tijd zijn schoonvader, vader en schoonmoeder en zag zijn contract niet verlengd worden. “Het is grof om te zeggen, maar in de koers heb je geen vrienden.”

Het interview loopt stilaan op zijn einde wanneer we Timothy Dupont vragen of hij een prater of toch eerder een binnenvetter is. En of hij soms eens een traantje wegpinkt en zijn emoties toont. Dupont denkt even na, maar heeft al vlug een antwoord klaar. “Ik kan goed praten over wat er gebeurd is, maar als ik er niet over moet praten, zal ik er zelf niet over beginnen. Als iemand mij ernaar vraagt, zal ik wel vertellen hoe de vork aan de steel zit. Wenen zal ik niet snel meer doen. Ik heb al redelijk wat meegemaakt en ik ben daar behoorlijk hard in geworden. In deze maatschappij vind ik dat een pluspunt, want van klagen en zagen word je niet beter. Zeker voor onze dochter en ook voor onszelf moeten Cindy en ik vooruitkijken.”

Je hebt tussen eind maart en begin mei drie kostbare mensen verloren. Stel dat ze jou dat een jaar geleden hadden gezegd, wat zou je dan gedacht hebben?

“Ik zou het sowieso niet geloofd hebben. Ik denk niet dat er veel mensen zijn die op vijf weken tijd zulke drama’s hebben meegemaakt. Je kan zoiets aan bijna niemand vertellen. Bij ons is het de laatste twee jaar echt wel heel extreem: mijn oma en opa, de papa van Cindy, mijn vader en de mama van Cindy.”

Op 25 maart 2022 overleed je schoonvader, die ongeneeslijk ziek was en een aanvraag voor euthanasie had ingediend, na een val van de trap.

“Hij was terminaal en ging heel snel achteruit. We wisten dat het niet goed zou komen met hem, ook al vertelden we het omgekeerde. Die dag is hij van de trap gevallen, recht op zijn hoofd. Een fatale val. We wisten dat het afscheid nakend was, maar zo vroeg hadden we het niet verwacht. Op maandag hebben we een laatste groet kunnen brengen, op donderdag is hij begraven. De dag ervoor heb ik nog Dwars door Vlaanderen gereden. Achteraf gezien was dat niet zo slim, vrees ik. Ik was geen mens. Mijn schoonvader en ik waren behoorlijk close. Hij en zijn vrouw zorgden regelmatig voor onze dochter Marilyn en gingen bijna altijd mee naar de koers. En als ik naar de luchthaven moest worden gebracht, was hij de eerste om te vragen of hij me kon voeren.”

Enkele weken later overleed ook je vader op 55-jarige leeftijd. Na het faillissement van zijn bedrijf stapte hij zelf uit het leven.

“Mijn pa was heel lang mijn alles, tot hij zichzelf een jaar voor zijn overlijden wat kwijtspeelde. Sindsdien had ik minder contact met hem, maar het is niet zo dat dat het minder erg maakte.”

En alsof dat niet volstond, kreeg je schoonmoeder de dag na de begrafenis van je vader een hartaanval. Vermoedelijk gestorven van verdriet, las ik in een eerder interview.

“Een heel concrete oorzaak heeft de dokter nooit gegeven, maar ze denken dat het daardoor was. Ik kende Cindy’s ouders al zo lang. Zij waren een deel van mijn leven geworden. Ik heb indertijd zelfs vier jaar bij hen ingewoond. (korte stilte) Normaal hoorden Cindy en haar mama elkaar dagelijks, maar die dag dus niet. Cindy had daar het moment zelf niet bij stilgestaan, omdat haar mama had gezegd dat ze ons na de begrafenis van mijn vader niet meteen zou lastigvallen. Tot we plots telefoon kregen van een vriendin van Cindy’s mama, omdat ze haar niet kon bereiken. Je kan het je niet voorstellen.”

“Als ik op die zware periode terugkijk, is het goed dat ik de fiets had”

Je bent in die periode altijd blijven fietsen, heb ik begrepen.

“Om uit de dagelijkse sleur te zijn. Anders zat ik toch maar tussen vier muren te treuren. Dat helpt me niet vooruit. Voor mij was het een goeie uitlaatklep. Als je drie of vier uur alleen op pad bent, dwalen je gedachten natuurlijk ook wel af. Maar als ik op die zware periode terugkijk, was het goed dat ik de fiets had. Met mijn vaste vriendenbende kon ik erover praten en dat luchtte op.”

Hoe praten jullie daar binnen het gezin over?

“Heel veel daarover praten doen we niet. Nu zeker niet meer, door onze dochter. Als Cindy naar een film kijkt en door een bepaalde scène begint te wenen, vraagt Marilyn wat er met mama scheelt. (schudt nadrukkelijk het hoofd) Dat willen we haar besparen. We weten dat het verdriet er is, maar we moeten dit op onze eigen manier verwerken.”

Begrijpt Marilyn wat er het voorbije jaar allemaal gebeurd is?

“Ze zit nu in de derde kleuterklas. Geregeld vragen we aan de juf hoe ze op school soms reageert, maar ze is altijd goed haar best blijven doen. Thuis reageert ze soms raar. Logisch natuurlijk. Oma en kleinkind, je kent dat. Buiten hen hadden we niet veel familie meer. Marilyn had al een heel mooie band met haar grootouders opgebouwd. Soms begint ze daar plots over. Volledig out of the blue. Zo van ‘dat was toen leuk, hé, met oma en opa’. Dat voelt raar aan. Maar ze gaat er goed mee om. Marilyn weet dat haar grootouders sterretjes zijn geworden, al is het moeilijk om in te schatten wat ze echt denkt.”

Intussen bleef je koersen en won je in de ZLM Tour zelfs een massasprint voor Olav Kooij en Elia Viviani. Toch werd je contract bij Bingoal-Pauwels Sauces-Wallonie-Bruxelles na twee seizoenen niet verlengd.

(denkt even na) “Na zo’n jaar had ik op z’n minst wat meer compassie verwacht, al is compassie niet het juiste woord. Men had wat meer rekening kunnen houden. En neen, er is nooit echt over mijn privésituatie gesproken. Toen mijn schoonmoeder twee dagen voor de Vierdaagse van Duinkerke overleed, moest ik wel niet meer starten. Het zou ook niet gelukt zijn.”

Ben je ontgoocheld in bepaalde mensen of heeft het je eerder hard gemaakt?

“De mensen die je liefhebt en die jou liefhebben, moet je te vriend houden. Maar in de koers heb je geen vrienden. Dat is grof om te zeggen, maar het is zo. Alleen is het al meermaals gebleken dat het de realiteit is.”

Stel dat ik jou eind 2023 opnieuw interview: waar mag ons gesprek dan over gaan?

“Wat mij betreft moeten we dan niet meer over overlijdens praten en kan ik terugblikken op een gezond jaar, voor mezelf en mijn gezin. En als ik mijn nieuwe ploeg Tarteletto-Isorex enkele mooie diensten kan verlenen, zou dat het plaatje compleet maken.”