Cafébaas en bakker: het lijken twee onverzoenbare jobs. Toch combineerde Patrick ‘Bakker’ Dehem die veertig jaar lang in het authentieke dorpscafé In De Lustigen Boer, nabij de dorpsplaats van Zandvoorde. Een vrouw past echter niet in dat plaatje, dus moet hij hier als ‘oude jonkheid’ de pinten alleen openen. “Ik ben nu eenmaal een moeilijk geval”, erkent hij.
In De Lustigen Boer is het type café waar je meteen getrakteerd wordt door een wildvreemde wanneer je er binnenstapt. “Dat komt doordat je hier maar 1,70 euro betaalt voor een pint”, leert cafébaas Patrick Dehem (65) ons. Hij tipt meteen ook dat een café niet te groot mag zijn en dat hij zichzelf veel werk bespaart doordat hij geen tapinstallatie heeft.
Van luiheid kun je hem echter niet betichten, want Patrick werkt hier nu al bijna vijftig jaar en combineerde het café vroeger zelfs met een bakkerij. De tijd lijkt hier dan wel wat te zijn stilgestaan; de zakenman in hem deed dat allerminst en paste zich al een paren keren aan aan de wijzigende marktsituatie.
“Ik verloor mijn beide ouders op mijn achttiende. In datzelfde jaar stopte ik mijn bakkersstudies om hun zaak voort te zetten, nadat zij die eerder al hadden overgenomen van een oom van mijn moeder. Destijds was het hier zowel café, bakkerij als voedingswinkel. Mijn tante zette nog een tijdlang de broodronde voort en bracht daarbij ook enkele voedingswaren aan huis, maar door de opkomst van de supermarkten en de broodbakmachines hebben we die tak stopgezet. Veertig jaar lang bleef ik hier wel bakken, in een beperkt assortiment. Ondertussen heb ik de bakkerij omgebouwd tot een vergaderzaaltje en de winkel is nu een rokerslokaal”, toont hij.
Dorpscafé
Aan het café zelf roert Patrick echter niet, hoewel hij ook daar bepaalde evoluties opmerkt. “De tijd van de man aan de toog en de vrouw aan de stoof is voorbij. Jammer genoeg, want vroeger wist een vrouw niet hoeveel pinten haar echtgenoot dronk. Dat waren er in ieder geval veel meer dan nu. Jonge mensen gaan tegenwoordig niet meer op café, maar ze gaan in het weekend liever als koppel uit eten. Snacks wil ik hier echter niet aanbieden; daar heb ik immers te veel werk aan als man alleen. Dit is en blijft een echt, oud dorpscafé, zonder muziek en zonder eten”, luidt zijn definitie.
Niemand wil met een bakker of cafébaas samen zijn en ik ben het allebei
Ook de openingsuren bleven al die tijd bewaard. “Doordat ik als bakker net als mijn vader vroeg uit de veren moest, sloten wij de cafédeur ‘s avonds al tegen 20.30 uur. Dat is vandaag nog altijd zo, hoewel er nu dus niet meer gebakken wordt. Let wel: ‘s ochtends is het café al open om 9.30 uur en op zondag zelfs al om 8.30 uur. Dan komen hier dikwijls kerkgangers langs vóór de misviering, zodat zij kleingeld hebben als stoelgeld. Over de middag blijft het café trouwens open, wat een grote troef is voor fietstoeristen en andere groepen, zoals Okra-verenigingen”, doet Patrick zijn businessplan verder uit de doeken.
Vaste klanten
Veel parochianen zijn er nu niet meer onder zijn vast cliënteel. “De meesten komen van buiten Zandvoorde naar hier, omdat veel cafés uit de buurgemeenten zijn gestopt. Twee wielerploegen hebben hier hun clublokaal: de Koeketoes uit Ieper en de Verlichters uit Roeselare. Wielerwedstrijden toon ik op tv en elke tweede zaterdag van april organiseer ik een koers voor nieuwelingen. Ook toeristen zie ik dikwijls terugkeren. Mijn klanten komen om een babbeltje te slaan, voor de charme van het café en natuurlijk ook voor mij, omdat ik graag met hen meepraat. Zet hier iemand anders achter de toog en er zit maar half zoveel volk meer”, maakt Patrick zich sterk.
Hij krijgt soms wat hulp van klanten die dan aan zelfbediening doen, maar is naar eigen zeggen heel zijn leven jong gebleven. En ook daarvoor heeft de sympathieke cafébaas een heldere verklaring klaar. “In mijn twintiger jaren moest ik als bakker altijd ‘s nachts opstaan. Ging ik de zondagavond toch eens naar een KLJ-bal, dan moest ik al naar huis tegen dat de ambiance er goed en wel in zat. Twintig jaar geleden verscheen ik zelfs met mijn oproep op ‘Afrit 9’ op televisie: ‘Warme bakker zoekt warme vrouw’. Door mijn jobs kon ik echter niemand vinden die mij wou helpen met de was en de plas, want niemand wil samenleven met een bakker of een cafébaas en ik was het allebei. Hoewel ik financieel geen sukkelaar ben, ben ik dus een moeilijk geval”, lacht hij.
Leningen
“De vele verhalen rond huwelijksproblemen die ik hoor, maken mij nu wat bang. Toch zou ik zeker nog graag een vrouw hebben, maar dan voor een latrelatie”, vertelt Patrick. “Een vrouw met grote kinderen hoef ik echter niet, want ik heb geen zin om hen te helpen bij het afbetalen van hun leningen. Opvolgers voor mijn café heb ik dan weliswaar niet, maar daar ben ik nu nog niet mee bezig. Zolang ik gezond ben en het café rendabel is, blijf ik met volle goesting achter mijn toog staan!”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
