“Ik zal niet te lang blijven plakken zodat we nog naar zee kunnen om vis te kopen. Ik kijk al uit naar een gezellige familieavond. Ik zie je graag.” Met die woorden nam Pieter Vandorpe (51) uit Veurne zondagmorgen afscheid van zijn vrouw Hilde Barra (52). Tijdens de beklimming van de Kemmelberg, samen met een handvol fietsliefhebbers, werd hij onwel, zeeg neer en overleed in het ziekenhuis.
Pieter Vandorpe was de oudste van drie zonen. Hij groeide met zijn broers Francis en Bruno op in Veurne en Koksijde. Met hun ouders Jettie en Guy reisden ze graag en veel. Dat hij niet kon stilzitten, bewees hij als jonge gast al. Na zijn middelbare studies schreef Pieter zich in voor de opleiding elektromechanica. Hij zat niet alleen met zijn neus in de schoolboeken, maar werkte als redder aan zee en op zaterdagavond dook hij het nachtleven in met zijn vrienden van studentenclub Moeder Pupegaele.
Steeds vriendelijk
Hij startte zijn loopbaan bij elektro Decat in Veurne. Na een paar jaar begon hij bij de technische dienst in AZ West in Veurne en combineerde dat met de taak van preventieadviseur. “Hij kwam overal in het ziekenhuis en was dus goed gekend”, reageert AZ West. “We herinneren hem als een vriendelijke en goedlachse collega. Iedereen heeft wel een mooie herinnering aan hem. Zijn verlies is ingeslagen als een bom. Pieter was ook lid van de vriendenkring van het ziekenhuis. Niemand had dit zien aankomen.”
Pieter was aangesloten bij de wielertoeristenclub Julius Caesar uit Lo-Reninge. Het seizoen van de georganiseerde ritten start pas volgende maand maar de Veurnaar wilde zich met zes wielertoeristen al voorbereiden. Ze vertrokken in Lo voor een rit naar de Kemmelberg. “Ik was zelf niet mee maar tijdens de beklimming van die bekende heuvel werd Pieter plots onwel”, vertelt voorzitter Geert Matthys.
Onverwacht
“Zijn fietskameraden zijn onmiddellijk gestart met de reanimatie, verwittigden de hulpdiensten en ook een omstaander schoot te hulp. Dat ze Pieter nog naar het ziekenhuis brachten, gaf ons enigszins hoop maar die werd ons al snel ontnomen. Hoe is dit mogelijk? Pieter was zo’n sportieve kerel, altijd goedgezind en nooit klagen ook al zat het weer soms tegen. Hij had geen medische problemen en was ook niet vermoeid. We hebben er het raden naar wat er gebeurd is. We zullen onze trouwe makker missen. Iedereen is aan het bekomen van de shock. Dit zagen we echt niet aankomen.”
De wereld zien
Dat ongeloof zien we ook in de ogen van zonen Lander (25) en Arthur (23). Samen met hun mama proberen ze het plotse verlies te plaatsen. “Papa kan je het beste omschrijven als een goedlachse optimist die niet kon stilzitten”, neemt Arthur het woord. “Hij droomde er nog van om samen met mama aan zee te wonen en net zoals zijn ouders de hele wereld te zien. Van Nepal tot Canada, hij wilde het allemaal nog ontdekken.”
Het gezin woont in een hoeve in het kleine Eggewaartskapelle. Hilde leerde Pieter in 1993 kennen, drie jaar later trouwden ze en na een omweg via Vladslo en de bevalling van Lander landden ze in het Veurnse dorp. “Papa heeft eigenhandig de vervallen boerderij opgeknapt”, vertelt zijn zoon. “Het is een prachtig domein met adembenemende vergezichten en schaapjes in de wei. Hij wilde zijn succes altijd delen met een ander. Dus startte hij met mama vakantiewoning ’t Knollehof. Vele vrienden kwamen meermaals bij ons op logement. Papa was trots en levenslustig. Dat zullen onze vakantiegasten alleen maar kunnen beamen.”
Arthur ziet veel gelijkenissen tussen zijn vader en broer. “Lander zou in papa’s voetsporen treden. Hij had ook zijn studies elektromechanica met succes afgerond. Daarnaast is hij eveneens een bezige bij. Papa wilde Lander nog alles leren over sanitair en elektriciteit en hij stond al klaar om ons te helpen met de verbouwingen van onze huizen. Zelf ben ik afgestudeerd als handelswetenschapper. Toen ik een half jaar in Italië mocht studeren kwamen mijn ouders me met veel plezier opzoeken. Ik deel mijn liefde voor de zee en mijn passie voor de fiets met hem.”
Kerngezond en sportief
En dan kwam zondag plots dat telefoontje dat niemand wil krijgen. “Zijn fietskameraden belden mijn mama en we reden samen naar het AZ Delta. Zijn vrienden en omstaanders hebben snel gehandeld en alle hulp was er maar het mocht niet zijn. Na anderhalf uur reanimeren kregen wij het vreselijke nieuws te horen. Papa was overleden na hartfalen. Een pluim voor iedereen die hem heeft proberen te redden. Kort voor het huwelijk van mijn ouders vocht papa terug na een zwaar auto-ongeval.
Zijn leven hing aan een zijden draadje. Dit keer heeft hij de kans om te vechten niet gekregen. Dat doet ons allemaal pijn. Het troost ons dat hij deed wat hij zo graag wilde en dat hij niet heeft afgezien. Toch is het onbegrijpelijk. Papa was kerngezond en sportief. Gemiddeld fietste hij 7.500 tot 10.000 kilometer per jaar. Hij genoot van zijn tochten met de wielerclub én met mama. Zij kocht speciaal een speed pedelec om hem te kunnen volgen. Nu moeten we afscheid nemen, zo plots.” (GUS)
Pieter Vandorpe wordt komende zaterdag 4 februari om 10 uur begraven in de Sint-Walburgakerk in Veurne. Wie hem een laatste groet wil brengen, is welkom bij Cornelis Uitvaart in Veurne.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
