Jonathan Vancoillie, een 29-jarige Menenaar, kwam maandagnamiddag om het leven bij een gruwelijk verkeersongeval in Ardooie. Hij zat als passagier in een wagen die werd aangereden en maakte geen schijn van kans. Het verlies van de jongeman hakt diep in bij familie en vrienden, die vooral een keiharde werker van hen heen zien gaan. “Jonathan? Die had altijd een antwoord klaar!”
Het zijn beelden die het land rond zijn gegaan. Het volledig verhakkelde voertuig dat maandagnamiddag betrokken raakte bij een zwaar verkeersongeval in Ardooie. De passagier, Jonathan uit Menen, overleed ter plaatse. Het nieuws sloeg in de grensstad in als een bom want Jonathan was meer dan een graag geziene kerel. Familie en vrienden zijn gesloopt van verdriet en ook bij confrérie De Witte Koe is het moeilijk om te beseffen dat ‘hun’ Jonathan niet meer zal komen.
Vriend van iedereen
“Wat het nieuws met ons deed? Het was een opdoffer die we nog maar zelden hebben meegemaakt!” Nancy Vandeperre, die spreekt namens carnavalsvereniging De Witte Koe, kende Jonathan als geen ander. “Een aantal jaren geleden stapte hij het café binnen. Hij werkte bij mijn partner en wilde hier een glas komen drinken. Geloof het of niet, maar in geen tijd was de klik gemaakt. Jonathan was gewoon zo een gast: hij was de vriend van iedereen en kon bij wijze van spreken ‘klappen tegen nen hond met een hoedje an’. Het was het soort mens die altijd een antwoord klaar had. Eender welk onderwerp, eender welke vraag, hij toverde een reactie zomaar tevoorschijn. Drie jaar geleden sloot hij zich aan bij de confrérie en stapte ook mee tijdens de carnavalsstoeten. Het idee dat hij er niet meer bij zal zijn, is ronduit gruwelijk en ik denk dat velen het nog niet goed beseffen.”
Werkzucht
Op sociale media regent het steunbetuigingen, reacties waarbij vooral de werkzucht van Jonathan keer op keer wordt vermeld. “Een werker? Die jongen kon als voorbeeld voor velen dienen”, gaat Nancy verder.
“Hij wilde zijn steentje bijdragen aan de maatschappij en toen hij besefte dat hij nog wat tijd over had, weet je wat hij deed? Hij ging een tweede job zoeken. Die job vond hij ook in een lakkerij, de lakkerij die heel wat werken heeft uitgevoerd in La Reserve in Knokke. Ook daar sloeg het in als een bom want ze hadden al snel door dat Jonathan gedreven was in alles wat hij deed. Half werk was niet zijn ding, het moest in orde zijn.”
Laatste bezoek voor verlof
Het nieuws verwerken zal tijd vragen, het verdriet zal heel wat tijd nodig hebben om te slijten. “En dan moet je nog eens inbeelden dat we hem bijna niet meer hadden gezien”, sluit Nancy af. “Net omdat hij zo hard aan het werk was, kwam hij minder naar het café. Tot vorige week want hij maakte zich klaar voor het verlof. Al het werk afgewerkt, hij zou dinsdag op vakantie vertrekken en zou hiervoor voor het eerst op een vliegtuig stappen. Zowel zaterdag als zondag kwam hij hier een glas drinken en maandagvoormiddag belde hij me op. ‘Ben je niet open’ vroeg hij. Ik reageerde dat hij maar tegen de deur moest duwen en dat hij binnen kon. Had ik dat niet gedaan, dan hadden we hem niet meer gezien want enkele uren later kregen we het gruwelijke nieuws van zijn zuster te horen.”
“Insinuaties dat hij gedronken had, kloppen niet. Niet alleen zat hij zelf niet eens achter het stuur van die wagen, hij is hier broodnuchter vertrokken. Ondertussen hebben verschillende analyses dat al uitgewezen, maar kwatongen negeren dat maar al te graag”, besluit Nancy.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
