Bekende Oostendse zakenman en oud-senator Mark Vanmoerkerke overleden

De bekende zakenman, kunstliefhebber en voormalig politicus Mark Vanmoerkerke is op 70-jarige leeftijd overleden. Hij was de zoon van Rudolf Vanmoerkerke, die destijds Sunair oprichtte en jarenlang de sterke man van het Oostendse basketbal was.

Mark Vanmoerkerke, zoon van Sunair-oprichter Rudolf, werd geboren op 18 september 1952. Na zijn studies in ons land en de Verenigde Staten ging hij midden jaren ’70 aan de slag als manager bij multinational Procter & Gamble. Met die ervaring ging hij later werken in het familiebedrijf Sunair. Toen Sun International midden jaren ’90 werd verkocht was dat zonder het destijds verlieslatende Sunparks. Mark Vanmoerkerke nam de 4 parken over en vormde het om tot een winstgevend bedrijf dat hij 10 jaar later verkocht aan een Franse groep. In de periode 1994-1995 was Mark Vanmoerkerke ook politiek actief als gecoöpteerd senator voor de toenmalige CVP.

Kunstkenner

Na de verkoop van Sunparks werd Mark Vanmoerkerke meer actief in het bedrijfsvastgoed e investeerde in bedrijven : de vennootschappen die hij oprichtte bezitten tot op vandaag heel wat winkelpanden in de badstad. Mark Vanmoerkerke was ook kunstliefhebber en bezat een indrukwekkende verzameling die hij onderbracht in zijn ‘Vanmoerkerke Collection’. Koning Filip bezocht ooit de locatie waar de kunstwerken werden getoond. Hij was sinds 2016 ook de bezieler van het Spilliaerthuis, een privaat initiatief dat 5 jaar lang met wisselende expo’s werken van Spilliaert toonde maar ook een expertisecentrum was omwille van de uitgebreide collectie naslagwerken. Het illustreerde dat Vanmoerkerke zijn kunst wilde tonen aan een breed publiek. Het initiatief werd tijdens de pandemie en omwille van het aanslepende dossier rond het Thermae Palace Hotel, stopgezet.

Thermae Palace Hotel

Mark Vanmoerkerke is bij het brede publiek bekend als de concessionaris van het Thermae Palace Hotel. Hij nam het in 2013 over, bracht er een nieuwe dynamiek en maakte het weer winstgevend. Van dat monument wilde hij opnieuw een trots van Oostende maken door het te renoveren. Hij gaf meermaals aan dat hij daarmee iets wilde terugdoen voor Oostende. Diezelfde instelling was ook de drijfveer voor zijn Spilliaerthuis waarin hij veel investeerde. Maar het dossier van liep niet zoals verwacht. In de vorige legislatuur oogstten zijn plannen en dynamische aanpak voor ‘de witte olifant’ veel bijval, maar tot een renovatie kwam het niet omdat er toen geen politiek akkoord was. Er werden kostbare jaren verloren en tot op vandaag is het één van de dossiers waarin geen schot lijkt te komen. Mark Vanmoerkerke was ook nauw betrokken bij het hotel/restaurant Willem Hiele: het kreeg een onderdak in een bijzondere villa in de polders op de grens tussen Oostende en Oudenburg. In die ouderlijke woning van Vanmoerkerke, waar hij ooit als eerste bewoner sliep, maakte hij nog de opening mee van het restaurant. Zijn kinderen namen de jongste jaren een steeds belangrijkere rol op zich in het familiebedrijf.

Vrienden

Bart Wallaeys werkte meer dan 40 jaar met hem samen. “Ik leerde Mark in de jaren ’70 kennen op het strand omdat onze strandcabines dichtbij elkaar lagen. Later ging ik werken op de boekhouding bij Sunair net toen Mark terug kwam van Amerika en zijn eerste stappen zette in het bedrijf. We zijn elkaar niet meer uit het oog verloren en het waren onvergetelijke jaren. We hebben samen Sunparks gedaan en tal van dingen nadien. Ik was zijn rechterhand op operationeel niveau en dat heeft altijd goed gewerkt. Het laatste project dat we wilden realiseren was het Thermae Palace Hotel. Hij wilde het terugbrengen naar de grandeur van weleer. Ik werkte tot 2021 voor hem maar we zagen elkaar nadien nog regelmatig. De laatste keer dat ik hem zag zei hij nog ‘Wallaeys, we gaan samen nog veel doen en we gaan door tot we 80 jaar zijn’. Het waren mooie woorden, maar het is er niet van gekomen.”

Wallaeys reageert erg aangedaan : “Mark was naast mijn baas ook een vriend. Hij was iemand die enorm dankbaar was voor wat ik deed. Er was wederzijds respect en onze vriendschap was onaantastbaar. Toen ik donderdagmorgen zijn overlijden vernam plofte ik wenend in de zetel. Het is een enorm gemis en ik heb er veel verdriet van. Wat we samen hebben meegemaakt in die 40 jaar is door mijn hoofd geflitst. Ik kan zijn overlijden nog altijd niet vatten.”