Overlever Tibo (24): “Ik weet zelfs niet of ik nu immuun ben”

Tibo Vermote: "De zomer wordt ongetwijfeld nog een moeilijke periode vol aanpassingen." (Foto Davy Coghe) © Davy Coghe
Thomas Rosseel
Thomas Rosseel Journalist

Op de dag dat ons land de lockdown inging, had Tibo Vermote (24) uit Lissewege er net drie bedlegerige dagen met het virus opzitten. Schrik voor zijn leven heeft de jongeman naar eigen zeggen nooit gehad. “Mijn symptomen waren eerder mild en ik kon thuis uitzieken. Voor mensen die nu in het ziekenhuis hun familie moeten missen, moet dit veel zwaarder zijn.”

De jonge Lissewegenaar is ondertussen alweer enkele weken aan de slag in het AZ Zeno in Knokke-Heist. Als magazijnier komt hij niet rechtstreeks in contact met patiënten, maar toch ondervindt hij ook dagelijks op zijn werk hoe het virus de wereld dooreen schudt.

Eerst en vooral, Tibo: hoe gaat het met je?

“Heel goed nu. Ik voel me gezond. De dagen dat ik ziek was, was ons land nog net niet in lockdown. Zodra ik me beter voelde, is die gestart. Ik heb daarna nog twee weken thuisgezeten en dan ben ik weer gaan werken.”

Hoe heb je ontdekt dat je besmet was?

“Ik voelde me ‘s nachts ziek worden. Ik moest hoesten en kreeg almaar meer keelpijn. De ochtend erop maakte ik koorts. Ik heb dan de fout gemaakt om toch naar de spoedafdeling te gaan. Eigenlijk werd toen al opgeroepen om thuis te blijven als je je ziek voelde. Ik stond er niet bij stil dat ik corona kon hebben. Ik dacht dat ik gewoon de griep had. Tot op vandaag weet ik niet waar ik het virus heb opgelopen. Ik ga wel vaak uit, misschien ligt daar de oorsprong. In ieder geval hebben ze me in het ziekenhuis getest op corona. Twee dagen nadien bleek de test positief.”

Kreeg je toen schrik?

“Ik had meer schrik net voor ik het resultaat kende. Ik vroeg me af wat corona inhield. Ik heb in totaal drie dagen geslapen. Toen ik het resultaat kreeg, voelde ik me al beter. Het virus zat niet echt op mijn longen en mijn symptomen waren eerder mild. Eigenlijk voelde dit aan als een gewone griep. Dat het maar een lichte vorm was, heb ik misschien te danken aan het feit dat ik jong en sportief ben. Ik loop elke dag rond op mijn werk. Ik zit amper stil. Ik ben wel blij dat ik niet hard heb moeten afzien en thuis heb kunnen uitzieken. De patiënten in het ziekenhuis zien helemaal geen familie. Dat moet heel lastig zijn. Uit de bloedtest blijkt dat ik antistoffen heb aangemaakt. Of ik dan ook immuun ben, kunnen ze niet met zekerheid zeggen.”

Je woont samen met je ouders en zus. Hebben zij het virus opgelopen?

“Nee. Hun test was negatief. Nadat ik positief testte, heb ik de eerste week zoveel mogelijk op mijn kamer doorgebracht. Enkel eten deden we voorzichtig samen. Tot op vandaag hebben ze het virus niet opgelopen.”

Hoe anders is jouw werk geworden in het ziekenhuis?

“Het is serieus veranderd. Wij moeten het afval van patiënten met corona ophalen en de afdelingen bevoorraden met materiaal om hen te verzorgen. We komen niet rechtstreeks in contact met patiënten maar vertoeven dus wel op die afdelingen. Iedereen loopt verplicht rond met een masker in het ziekenhuis. Wij moeten nu ook in het weekend komen werken om de bevoorrading en vuilnisophaling te verzekeren.”

Ervaar je deze crisis op een andere manier als ex-patiënt?

“Voor mij voelt dit een beetje aan alsof het voorbij is. Ik zou graag het gewone leven weer opstarten. De cafés zouden voor mij morgen weer mogen openen. Ik begrijp wel dat het nog niet kan. Ik hou me ook nog steeds strikt aan de maatregelen. Ik spreek niet af met familie en spreek telkens af met dezelfde vriend. Het blijft op de tanden bijten, maar dat is noodzakelijk.”

Heb je als jonge gast angst voor de onzekere toekomst?

“Ik vind die anderhalve meter wel aanpassen. Dat zal nog een tijdje zo blijven. Ik hoop wel dat we bijvoorbeeld binnen een jaar weer een ietwat normaal leven mogen leiden. Wij gaan elk jaar met de vrienden naar Rock Werchter. Ik had mijn ticket al. Dat is jammer genoeg van de planning verdwenen. Ik ga ook elke zomer met de KSA op kamp als kok. Of en hoe dat zal kunnen doorgaan, is ook nog een vraagteken. De zomer wordt ongetwijfeld nog een moeilijke periode vol aanpassingen.”

Tot slot: hoe heeft corona je leven veranderd?

“Op het vlak van hygiëne. Ik was mijn handen voortdurend en vraag me constant af of iets proper is of niet. Vroeger lette ik daar minder op. Die mentaliteitswijziging zal blijven, denk ik.”

Tibo Vermote (24) werd geboren op 19 april 1996 in Knokke-Heist en woont samen met zijn ouders en 19-jarige zus in Lissewege. Tibo doorliep de middelbare school in het Technisch Instituut Heilige Familie in Brugge. Hij studeerde twee jaar verder in de richtingen binnenhuisarchitectuur en interieurvormgeving maar stopte die studies vroegtijdig. Hij werkt in het magazijn van het AZ Zeno in Knokke-Heist, en verzorgt er mee de interne distributie.