Sportvrouw van het Jaar, Coach van het Jaar en Ploeg van het jaar. De jaarlijkse uitreiking van de sportprijzen werd een hoogdag voor het damesbasketbal én vooral ook een Iepers feestje. “Zó jammer dat er net nu geen gala was”, lachen Sonja Tankrey (60), moeder van Emma Meesseman, en Jo Baert (60), echtgenote van Philip Mestdagh en mama van Kim en Hanne.
Hoe doe je in coronatijden een dubbelinterview? Al wandelend natuurlijk. En in Ieper hebben we daarvoor met het Eilandje en de Vestingen dé ideale plaats. Een stukje paradijs voor wandelaars, lopers en fietsers dichtbij het centrum. Het aantal felicitaties dat Sonja Tankrey en Jo Baert tijdens onze wandeling in ontvangst mogen nemen, is niet op twee handen te tellen. “Het leeft echt wel in de stad. Er zijn vaak kindjes die bij ons tekeningen of brieven in de bus komen steken voor Kim en Hanne”, vertelt Jo. Haar dochters maken deel uit van de Ploeg van het Jaar, haar man werd dan weer verkozen tot Coach van het Jaar. Nota bene boven twee voetbaltrainers: Philippe Clement (kampioen met Club Brugge) en Roberto Martinez (zich met de Rode Duivels geplaatst voor de final four van de Nations League). “De hele coronasituatie heeft daar misschien wel een rol in gespeeld”, weet Jo. “Net voor corona losbarstte, konden de Belgian Cats nog die prachtige prestatie neerzetten door zich te kwalificeren voor de Olympische Spelen. Anderzijds: zonder corona zou er misschien ook nog iets fantastisch gevolgd zijn in Tokio.”
“Samen naar Tokio? We vrezen dat het voor Belgische fans niet mogelijk zal zijn”
Voor de prijs van Sportvrouw van het Jaar was Emma Meesseman de gedoodverfde favoriete en ze maakte die rol ook waar. Al had ze het volgens mama Sonja ook vorig jaar al verdiend, toen ze met Washington Mystics kampioen werd in de WNBA, de belangrijkste competitie ter wereld. “Toen hadden we gezegd: ‘als ze nu niet wint, dan wint ze nooit’. Maar kijk, vorig jaar won Nina Derwael en uiteindelijk is het nu toch de beurt aan Emma. Eindelijk is er die erkenning voor een ploegsporter.”
Dochters opnieuw thuis
Omdat Emma Meesseman zondag nog een wedstrijd moest afwerken met haar Russische club Ekaterinburg mochten haar ouders Gil en Sonja Tankrey de prijs in ontvangst nemen. “Jammer dat er net nu geen gala mocht plaatsvinden. Alles verliep coronaproof, er waren veel minder sporters aanwezig, het leuke etentje werd beperkt tot een kartonnen doos met wat hapjes in… Anders rijden we ook altijd samen met het gezin van Jo naar zulke evenementen, maar nu kon dat dus niet.”
In normale tijden zien Sonja en Jo hun dochters slechts een paar keer per jaar, maar in de eerste lockdown waren ze plots maandenlang thuis. “Dat was echt een shock bij ons”, lacht Jo. “Plots waren we met vijf thuis (ook Giorgia Sottana, de Italiaanse vriendin van Kim Mestdagh, verbleef in Ieper, red.) , waarvan er drie de eerste weken nog trainden in de hoop dat de competitie nog hervat zou worden.” Sonja: “Het feit dat ze niet wisten of er nog verder gespeeld zou worden en vooral of de Spelen zouden kunnen doorgaan, was het meest vervelende. Ze bleven wel verder trainen, maar toch zag je het enthousiasme wat afnemen. Het was goed dat ze dan toch relatief vlug te horen kregen dat de Spelen geannuleerd zouden worden. Voor ons was die lockdown ook het moment om klusjes te doen. Ondertussen is bij ons alles geschilderd.” Jo kijkt verbaasd: “Bij ons is dat dus niet het geval. Als ik over klusjes begin, loopt iedereen weg.” (hilariteit)
Olympische Spelen
Dat de Spelen niet konden doorgaan, had ook gevolgen voor Sonja en Jo. “Alles was geboekt: de tickets, het verblijf…”, vertelt Sonja. “Natuurlijk hopen we er straks in augustus alsnog bij te kunnen zijn, maar er zullen wellicht minder toeschouwers toegelaten worden. Er zullen keuzes gemaakt moeten worden en het is nog maar de vraag of er plaats zal zijn voor Belgische fans.” Jo koestert alvast weinig hoop. “De protocollen zijn heel streng. Ik denk niet dat het voor Belgen mogelijk zal zijn. Ik heb zelf al mijn verlof moeten aanvragen voor 2021 en die weken heb ik niet gevraagd. Voor het EK (dat van 17 tot 27 juni plaatsvindt in Straatsburg en Valencia, red.) ligt de vakantie wel vast. Mocht blijken dat we er toch bij mogen zijn in Tokio trek ik nog wel eens met een smeekbede naar mijn baas”, lacht de bediende bij KBC. “De meisjes hadden zo naar die Spelen uitgekeken. In een paar weken tijd is alles veranderd. In februari was er nog de euforie in Oostende en een paar weken later zaten we in lockdown…”
Hun dochters gaven het damesbasketbal in Ieper en bij uitbreiding heel België een boost. “Ik zal nooit die beginjaren vergeten”, mijmert Sonja. “Dat kleine ploegje van Racing Ieper, dat met heel wat meisjes uitkwam in de jongensreeks. Vaak stapte de tegenstander na de match huilend van het veld.” Jo: “Elke week hoorde je: ‘die Emma gaat het nog ver schoppen’. Maar zover? Dat had niemand durven dromen.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
