In De Haan zijn de opnames voor de nieuwe VRT-fictiereeks ‘Juliet’ volop aan de gang. Daarin zien we hoe politie-inspecteur Juliet door persoonlijke redenen terugkeert naar onze kust. Wij spraken op de set met regisseur Anke Blondé en hoofdactrice Charlotte De Bruyne. “West-Vlamingen zijn de oer-Vlamingen.”
Het is een drukte van jewelste in de indrukwekkende villa – zeven slaapkamers, drie badkamers – die boven de Koninklijke Baan uittorent en een impressionant zicht biedt op de kust. De donkere wolken ogen dreigend boven de makke golven, maar dat deert niet aan de goeie sfeer op de set. “Fantastisch, hé, dit zicht. Net als die gevels hier. Het zorgt voor een sprookjesachtig decor, dat we nog maar weinig gezien hebben op beeld”, glimlacht regisseur Anke Blondé, die met de film The Best of Dorien B. en de reeks Red Light al een paar stevige adelbrieven kan voorleggen. Nog een maand lang staan er opnames gepland in De Haan, met nog enkele weken halfweg januari. Pittig, zal ook hoofdrolspeelster Charlotte De Bruyne bevestigen. “Maar ik merk dat het hier tegelijkertijd ook heel rustgevend is”, aldus Anke. “Toen Peter (Bouckaert van productiehuis Eyeworks, red.) mij belde, sprak het verhaal mij meteen aan: een vrouwelijk hoofdpersonage dat een trauma te verwerken heeft en terugkeert naar haar roots, waar allerlei uitdagingen op haar pad komen. Eigenlijk wil ze liever hier niet zijn, maar het wordt een heel persoonlijke zoektocht. Ik ben ook bij het schrijfproces betrokken geweest. Dat vind ik ook belangrijk, om het me eigen te maken. Ik moet het zelf helemaal kunnen geloven.”
Emoties
Anke, een Antwerpse die al bijna 20 jaar in Gent woont, is naar eigen zeggen intussen al aardig vertrouwd met de West-Vlaamse cultuur. “Wat ik al een tijdje doorheb, is dat de West-Vlaming echt de oer-Vlaming is. In Antwerpen zeggen we misschien te snel wat we denken, waar West-Vlamingen eerder hun emoties inslikken. Dat is interessant om een verhaal te vertellen, ook al omdat mensen niet snel zeggen wat er in hen omgaat, maar dat wel lichamelijk uiten. Hoe het met mijn West-Vlaams gesteld is? Hoet! (lacht) Acteur Nicki von Tempelhoff, die Duitse roots heeft, kon het helemaal niet. Om ons voor te bereiden, zijn we gaan garnaalvissen, ook al omdat zijn personage een soort lone wolf is. Hij begreep er niets van, ik kan er intussen al aardig mee weg.” (grijnst)
Kan intussen ook al een aardig mondje West-Vlaams: hoofdrolspeelster Charlotte De Bruyne, met roots in Lochristi bij Gent. Met dank aan enkele West-Vlaamse vrienden en de nodige coaching. “Maar ik ben echt megaverlegen om het aan mijn West-Vlaamse vrienden te laten horen”, lacht Charlotte. “Ik amuseer me geweldig op de set. Het voordeel van veel en lange draaidagen te hebben, is dat je echt een familiesfeer creëert op de set. Het is een ongelooflijk schoon team ook. De rol van Juliet is ook geweldig, omdat het een heel interessant personage is om te spelen. Ze is méér dan een politie-inspecteur. Als de kijker haar leert kennen, zit ze op een moeilijk punt in haar leven. Ze vraagt zich af in hoeverre ze verantwoordelijkheid wil dragen voor een ander en hoe hard haar demonen daar in de weg zitten. Dat vind ik heel interessant om te spelen, zeker omdat ik ook moeder ben.”
Keerpunt
Niet alleen haar personage, maar ook Charlotte zelf zit in een soort keerpunt op carrièrevlak. Volgend jaar is ze immers ook te zien in de veelbelovende verfilming Het Smelt van Lize Spit, geregisseerd door Veerle Baetens. “Ik ben zo dankbaar dat zij en Anke emotioneel gevoelige makers zijn die een project naar een hoger niveau tillen, die zorgen voor de nodige nuances en het hoofdpersonage ook eens niet-sympathieke zaken laten doen. Op korte tijd zijn dat heel interessante rollen. Ik voel dat mijn rol in De Twaalf veel in gang heeft gezet en dat ik qua spelen meer aan het transformeren ben. Dat is vree wijs om te ontdekken als speler, waar mijn kracht ligt. Dat West-Vlaams helpt daar trouwens aan mee. Als acteur probeer je afstand te nemen van jezelf, en dat onbekend dialect helpt daarbij. Zelf noem ik het algemeen West-Vlaams. Als ik even twijfel, toets ik het af aan de opnameleider die ook een West-Vlaming is. Of ik vertrouwd was met De Haan? Ik ben hier al een paar keer geweest, maar het doet zoveel deugd om zo dicht bij de zee te zijn. Die architectuur, die geschiedenis, de adem die je hier krijgt… Zalig. Voor hetzelfde geld zat ik drie maanden op een of andere afrit van Vilvoorde, dus mij hoor je allerminst klagen.” (lacht)
Opmerkelijk: ook regisseur Anke is intussen verknocht aan onze provincie en niet alleen omdat ze er sinds kort ook een uitvalsbasis heeft. Haar volgende project speelt zich immers ook af in West-Vlaanderen. “De film Dust gaat over twee West-Vlaamse ondernemers die de hele streek hebben begeesterd met hun spraaktechnologie, maar hun tijd te ver vooruit waren, met alle gevolgen van dien. Het wordt geen biopic, maar een fictief verhaal. Het is niet gebaseerd op hen (Lernout & Hauspie, red.) als persoon, wel op het gegeven zelf.” Leuk detail: het scenario is van de hand van West-Vlaming Angelo Tijssens, die ook meeschreef aan Close en Girl van Lukas Dhont. “Maar we zijn er nog lang niet. Bovendien ligt de focus eerst op dit. En dit wordt fantastisch!”
‘Juliet’ is later te zien op Eén.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
