“Onze chauffeurs zijn echte ambassadeurs”: Joye T’rec wint award voor nieuwbouw van het jaar

Het bedrijf Joye T’rec won op de Roeselare Awards de award voor nieuwbouw van het jaar. Wij gingen op bezoek in de Beverense industriezone bij Jeremie Joye en zijn jongere broer Basiel die de nieuwe generatie zijn in de familiezaak.

Het stond in de sterren geschreven dat jij en je broer in de autowereld zouden terechtkomen?

Jeremie Joye: “Eigenlijk wel, want onze grootvader Chris Vansteenkiste had een autohandel in Rumbeke en twee ooms verhandelden ongevalwagens. Ons eerste depannagedepot bevond zich trouwens ook in de Izegemsestraat in Rumbeke.”

Jullie zijn nog niet zo lang geleden verhuisd naar de nieuwe industriezone in Beveren?

“Toch al enkele jaren, want ik denk dat wij het allereerste bedrijf waren in deze industriezone. Onze vrachtwagens stonden hier en onze kantoren zaten in drie zeecontainers die op elkaar waren gestapeld. Dat was wel een blikvanger, dat kan ik je verzekeren (lacht). Pas in juli van vorig jaar was onze nieuwbouw volledig klaar. En het deed ons veel plezier dat wij vorige maand de award voor nieuwbouw van het jaar wonnen op de Roeselare Awards. We hebben die een mooie plaats gegeven in de inkom van het bedrijf.”

Waar staat Joye T’rec eigenlijk voor?

“Dat staat voor Transport en RECovery of repatriëring. Toch wel 90 procent van onze bezigheden bestaat uit het uitvoeren van nieuwe, tweedehandse en ongevalwagens naar het buitenland. Dat is vooral naar Frankrijk, Spanje, Portugal en Engeland. En op de terugreis proberen we dan repatriëringen te doen.”

Met de krokusvakantie, en bij uitbreiding andere vakanties ook, is het wellicht een drukke periode voor jullie?

“Dat klopt, want er zijn dan heel veel mensen op reis met de wagen. En er gebeurt natuurlijk soms wel eens iets onderweg, waardoor de wagen moet getakeld worden. Niet alleen onderweg trouwens. We hebben al iemand gehad die zijn autosleutels kwijt raakte op de skipiste en niet meer in zijn wagen geraakte. Of de man die een been brak tijdens het skiën en de vrouw die het niet zag zitten om het hele traject naar huis met de wagen af te leggen.”

Jullie verzorgen ook speciale transporten?

“Wij brengen ook speciale sportwagens of oldtimers naar het buitenland waar de eigenaars hun wagens willen hebben. Of we brengen ze naar de start van een rally zoals bijvoorbeeld de Mille Miglia en halen ze na de rally weer op.”

“We kwamen nooit leeg terug van onze vakantieplek”

“We hebben ook 94 oldtimers van Waregem naar Corsica en Sardinië gevoerd voor Le Grand Tour-rally. Dat was pas een uitdaging: met twaalf vrachtwagens waar telkens acht wagens op kunnen door Frankrijk rijden en dan allemaal samen op de ferry. Niet zo vanzelfsprekend, maar we hebben het gedaan.”

Jullie staan ongetwijfeld voor nog meer uitdagingen in een veranderend autolandschap?

“Elektrische wagens vragen een specifieke aanpak. We hebben daar intern al wat opleidingen over gehad en er komen er nog aan. Een elektrische wagen moet bijvoorbeeld met een kraan op de takelwagen gezet worden en daarom moeten we vaak samenwerken met lokale takelbedrijven. Die wagens moeten ook bovenaan worden geplaatst, want bij brand zijn die wagens moeilijk te blussen. We moeten dus maken dat een brand niet kan overslaan op een andere wagen.”

Jullie zijn een beetje de ‘Special Forces’ in jullie vakgebied?

“Wij kicken inderdaad een beetje op speciale uitdagingen en gaan nooit problemen uit de weg. We zijn een beetje zoals The A-Team en ‘we love it when a plan comes together’ (lacht). Wanneer een wagen pech heeft op een bergpad waar normaal geen takelwagen aan kan, gaan wij dat toch proberen. We gebruiken niet voor niets een logo dat mensen doet denken aan de vliegeniers van de RAF. Die mannen deinsden ook nergens voor terug en waren uitermate flexibel en vastberaden.”

Jullie moeten dan ook een ongelooflijk team hebben?

“Onze chauffeurs, maar ook onze mensen op kantoor, zijn onze echte ambassadeurs. Onze chauffeurs moeten eigenlijk een grote liefde hebben voor wagens, moeten uitstekend kunnen rijden, vriendelijk zijn tegen iedereen en toch ook een klein beetje avonturier zijn. Wij hebben ondertussen een dertigtal medewerkers en 18 vrachtwagens, twee gesloten opleggers en vijf ‘dépanneurs’.”

En jullie draaien ook al enkele jaren mee?

“Basiel en ik zijn opgegroeid met het bedrijf. Als we op vakantie gingen met onze ouders hadden wij altijd een aanhangwagen mee om een auto te takelen. En we kwamen nooit leeg terug van vakantie (lacht). Ook nu hebben Basiel en ik dezelfde reflex.”

“Basiel is twaalf jaar geleden voltijds ingestapt in het bedrijf en ik veertien jaar geleden. Maar we deden allebei al vakantiejobs vanaf zestien jaar. Meegaan met de chauffeurs en voor de papieren zorgen, vrachtwagens poetsen of het verkeer regelen als er moest getakeld worden. En vanaf achttien haalden we onze rijbewijzen en begon het echte werk (lacht).”