Lieve Polleunis (49) start na 20 jaar op nieuwe school: “Heel nadrukkelijk op maat van kind werken”

1 september is traditioneel een spannende dag voor heel wat kinderen en ouders, maar ook voor veel leerkrachten heerst er een gezonde dosis stress. Voor Lieve Polleunis is deze 1 september extra spannend, want zij start een nieuw verhaal in basisschool De Wijzer in Kanegem, nadat ze vorig schooljaar na bijna 20 jaar de deur van de Heilig Hartschool in Tielt achter zich dichttrok. “Ik voelde mij op de personeelsvergadering weer 2,5 jaar oud en voor het eerst op school.”

Na een kleine omweg als vertegenwoordiger en opvoeder volgde Lieve Polleunis bijna 20 jaar geleden toch helemaal haar hart en ging ze aan de slag als leerkracht. “Mijn droom was toch steeds om met een groep kinderen aan de slag te gaan, maar toen ik afstudeerde als kleuteronderwijzeres was er geen werk in de omgeving. Ik kon vrij snel aan de slag als opvoeder in Koksijde, maar toen ik zelf kinderen kreeg, wilde ik hen graag de regelmaat geven die ik op een school kon vinden.”

Heb je altijd aan dezelfde leeftijd les gegeven?

“Nee, ik ben eigenlijk gestart als zorgleerkracht in de Heilig Hartschool en heb ook de peuterklas en een hele tijd de tweede kleuterklas gedaan. Ik stond zelfs een jaartje in de Heilige Familie toen er geen plaats meer was op mijn school. Gelukkig kon ik daarna terug. De afgelopen zes jaar gaf ik zelfs les in het eerste leerjaar en niet meer bij de kleutertjes.”

Waarom nam je de beslissing om naar een nieuwe school te trekken?

“Door omstandigheden had ik geen volledige klasopdracht meer in het Heilig Hart en zou ik ook in een andere afdeling aan de slag moeten, een versnipperde opdracht dus. Heel toevallig kwam er toen net een plaatsje vrij in het tweede leerjaar in Kanegem, een kans die ik graag heb gegrepen.”

Toch niet evident, om na bijna 20 jaar een nieuwe omgeving op te zoeken?

“Op de personeelsvergadering voelde ik me weer een peutertje van 2,5 jaar, met het boekentasje op de rug. In mijn geval dan een handtas. Ik dacht: zo moet een kindje zich dus voelen als die op school aankomt. Iedereen kent iedereen en jij staat daar als nieuwkomer. Je moet weer helemaal starten van nul, kent de kinderen en ouders nog helemaal niet en moet veel nieuwe gezichten leren.”

Ook het tweede leerjaar is nieuw voor juf Lieve.

“Klopt, gelukkig zijn de methodes wel al vertrouwd, die komen uit dezelfde uitgeverij. Bovendien had ik een fijne parallelcollega toen ik startte in het eerste leerjaar. Nu sta ik alleen voor 17 kinderen, maar natuurlijk wel weer binnen een fijn team. Ik zal veel moeten ontdekken, ongetwijfeld met vallen en opstaan.”

“Op mijn leeftijd is er al een zekere rust: alles komt wel goed”

Het is dus een drukke zomer geworden voor jou?

“Zeker, vanaf 1 juli ben ik alles gaan inpakken in het Heilig Hart, om dan eerst thuis te stockeren. We zijn op reis gegaan en van zodra ik weer thuis was, ben ik alles in mijn nieuwe klas gaan installeren en die gaan inrichten. Daar ben ik de hele maand augustus toch mee bezig geweest. De zomervakantie is zeker niet te lang als je verandert van leerjaar en al zeker van school. Maar op mijn leeftijd is er ook al een zekere rust: alles komt wel goed. Al kan ik me voorstellen dat het voor een jonge leerkracht meteen een stukje de aantrekkelijkheid uit het onderwijs haalt.”

Heeft je nieuwe school een andere aanpak dan de vorige?

“Ze werken toch meer met ICT, alle leerlingen hebben een Chromebook en daaraan zal ik moeten wennen. Ik voelde mij eventjes weer een dummy op ICT-vlak, maar mijn medecollega’s kunnen al heel veel en ik merk dat ze in De Wijzer elkaars sterktes echt wel gebruiken. Ze werken op school ook heel nadrukkelijk op de maat van het kind. Iets wat ik in mijn vorige klas ook wel deed, maar wat nu op schoolniveau sterk is uitgebouwd. Daar heb ik ongelooflijk veel zin in. Mijn namiddagen zullen daar ongetwijfeld heel anders verlopen dan voorheen, maar het maakt het zo boeiend.”

Wat ga je het meeste missen?

“Mijn collega’s uiteraard, en het feit dat ik alle kindjes bij gezicht kende en ze al van ver naar me zwaaiden. Ook Andy Declerck, mijn parallelcollega in het eerste leerjaar, ga ik heel hard missen.”

Wat wordt dan weer de grootste uitdaging?

“Dat is een moeilijke vraag. Ik ben heel gerust in het team, het zijn één voor één mensen met een positieve insteek naar ondersteuning toe. Misschien is mijn grootste bezorgdheid wel dat ik het altijd helemaal goed wil doen, niks verkeerd wil gedaan hebben. Ik zal dus moeten vertrouwen in mezelf hebben. Ik kan op de middag nu ook niet meer even snel naar huis, de drukte wat ontvluchten en even tot mezelf komen. Ook dat zal een uitdaging zijn. Oh, en mijn boterhammen maken en ’s morgens niet vergeten mee te nemen naar school. (lacht) Ja, dát wordt ongetwijfeld de grootste uitdaging straks.” (LDW)