Directeur William Doom van de Vrije Centrumscholen: “Onderwijs is veel meer dan een roeping”

Wanneer je William Doom strak in het pak door het stadscentrum ziet stappen, zou je hem meteen een rol geven in de Amerikaanse televisieserie Mad Men. William is echter geen whiskydrinkende reclameman uit New York, maar directeur van de Vrije Centrumscholen.

William Doom: “Ik draag al hemden en blazers van toen ik 15 jaar was. Over ‘geuren en kleuren kan men niet twisten’ en al zeker niet wat betreft kledingstijlen. Ik leerde mijn echtgenote kennen op een fuif in zaal ISO in Izegem in 1990, en jawel… ik droeg toen een blazer en een lichtblauw hemd.”

“Ik hou van een zakelijke stijl en een pak en das vind ik gewoon mooi. Jammer genoeg zijn het pak en das sinds de jaren 60 in ernstig verval geraakt. Maar je draagt gewoon waar je je goed in voelt. In een T-shirt en korte broek voel ik mij enkel goed tijdens het sporten of het gras afrijden. Er is bovendien een bijzonder groot voordeel aan een pak en hemd. Ik koop een vijftal witte en evenveel blauwe identieke hemden, drie paar dezelfde bruine schoenen en een paar kostuums en ik moet voor een lange periode niet meer naar een kledingwinkel. Dit moet toch als muziek in de oren klinken van menig man? Ook ochtendlijke ‘kledij-keuzestress’ is mij volledig vreemd.”

Maak je hiermee dan geen statement?

“Een tiental jaar geleden hadden we een paar warme lentes en groeide er in een aantal Roeselaarse scholen onder het mannelijke lerarenkorps een wens om eerder ‘casual’ voor de klas te kunnen staan. Ik vind dat elke school en leerkracht een maatschappelijke voorbeeldfunctie invult.”

“Als statement begon ik dagelijks een das te dragen”

“Als leerkracht vervul je bovendien vanuit een professioneel ‘meesterschap voor de klas’ een soort ‘acte de présence’. Weinigen slagen er in om in T-shirt en korte broek een grotere présence te maken dan iemand die meer opgekleed een groep toespreekt. Als statement ben ik toen als leerkracht fysica naast mijn hemden en blazers ook opnieuw dagelijks dassen beginnen dragen.”

Je bent 20 jaar leerkracht wetenschappen geweest in het Klein Seminarie, nu ben je al een aantal jaar directeur. Een grote stap?

“Eigenlijk niet. Of je nu leerkracht bent of directeur, je bent actief binnen de uitermate boeiende en complexe wereld van het onderwijs. Onderwijs is veel meer dan een roeping, het is een levenswijze. Waarom ben ik zelf leerkracht geworden? Omdat ik een aantal geweldige leerkrachten had waarvan ik dacht: ‘Ik wil eigenlijk hetzelfde doen!’ Het waren authentieke leerkrachten waar niet elke les leuk moest zijn, maar leerkrachten die iets te vertellen hadden en zodoende ook gezagvol voor de klas stonden.”

“Het waren leerkrachten die buiten de lijntjes durfden kleuren en vele leerlingen aanzetten tot nadenken en opinievorming. Ik koos in 2018 voor het directeurschap omdat het beleidsmatige van de job mij aantrok. Ik wou de uitdaging van een grotere verantwoordelijkheid en een afwisselender takenpakket aangaan.”

Hebben jullie het ook moeilijk om leerkrachten te vinden?

“Het is mijn vierde schooljaar als directeur en nog nooit voelden we het lerarentekort zo duidelijk. Naast een nijpend tekort aan mensen, stelt zich evenzeer de problematiek van de vervrouwelijking van het onderwijs. Van de 60 personeelsleden in VCSR zijn er slechts 6 mannen. Het feit dat we in VCSR geregeld een beroep doen op gepensioneerde leerkrachten is een teken aan de wand dat het momenteel vijf over twaalf is wat betreft de nood aan leerkrachten.”

“Ik ken jonge mensen waarvan ik zie dat ze de stiel van het lesgeven in de vingers hebben. Diezelfde getalenteerde jonge mensen zie ik een aantal jaren later terug met een grote firmawagen en een riant salaris waarbij het financiële aspect hen van een job als leerkracht weghoudt. Niet alleen is er een te kleine instroom van vers bloed, vergeet ook niet dat één op de vijf startende leerkrachten er binnen de vijf jaar de brui aan geeft. Naast het financiële aspect moeten we er voor zorgen dat die startende leerkrachten hun job graag willen doen.”

Veel leerkrachten houden het inderdaad na enkele jaren voor bekeken?

“Als ik vraag aan leerkrachten waarom ze de handdoek in de ring gooien, dan komen steevast dezelfde antwoorden: onze job bestaat vooral uit papier. Wat wijst het tijdsbestedingsonderzoek uit? 30 tot 40 procent bestaat uit papierwerk! Ik ben fan van professor Rik Torfs die al vele jaren de ‘High trust-gedachte’ in het onderwijs promoot. Laten we hoog vertrouwen koesteren in het oordeelsvermogen, de deskundigheid, het pedagogisch engagement en de professionaliteit van de leraren.”

Je bent politiek actief in Passendale. Wat als je ooit moet kiezen tussen onderwijs of politiek?

“Zonder enige twijfel onderwijs! Ik ben in de gemeentepolitiek gerold vanuit een maatschappelijk engagement. Een keuze in mijn loopbaan tussen onderwijs en politiek zal ik wellicht nooit moeten maken, gezien ik geen politieke ambities koester, enkel een gezonde politieke interesse.”

(PS)