Ondanks visuele beperking blijft Nancy (51) actief én positief als vrijwilliger: “Op het voetpad loop ik nog het grootste gevaar”

Nancy Carron staat opgewekt in het leven. Niettegenstaande Nancy een beperkt zicht heeft en sedert 2021 met medisch pensioen is, blijft deze gewezen leerkracht niet bij de pakken zitten. Als vrijwilliger bij TOV helpt ze mensen met een psychische kwetsbaarheid.

Je bent vrijwilliger bij TOV. Wat is TOV precies?

“TOV staat voor Talent Ontwikkelen tot Vaardigheden en die organisatie staat in verbinding met De Schakel. Ik ben hier nu iets meer dan een jaar vrijwilliger. Hier probeert men mensen met een psychische kwetsbaarheid weer op weg te helpen. Psychologen, een psychiater, een arbeidscoach en begeleiders begeleiden en helpen die mensen om opnieuw hun plaats te laten innemen in de maatschappij. Ze doen hun uiterste best om die psychisch kwetsbare mensen opnieuw goed en gelukkig te laten functioneren thuis én in de maatschappij.”

Wat doe jij in TOV als vrijwilliger?

“Op woensdag- en vrijdagvoormiddag zijn er hier crea-ateliers. We leren de mensen hun oude hobby weer oppikken of leren hen iets nieuws ontdekken. Iedere deelnemer is individueel bezig en ik begeleid die mensen. Die crea-ateliers zijn heel divers. Dat kan haken of breien zijn maar we hebben hier al een deelneemster gehad die een crea-atelier fietsherstelling heeft gevolgd.”

Je bent zelf slechtziend. Is dit een aangeboren beperking?

“Ik ben geboren met glaucoom en dat is eigenlijk een ouderdomsziekte. Maar ik ontwikkelde geleidelijk aan kokerzicht en vanaf 40 jaar werd dit erger en erger. Als ik naar je kijk, zie ik bijvoorbeeld je ogen maar niet je mond. Dat is een serieuze beperking, ja. Ik rij niet meer met de wagen vanaf mijn 40 en de laatste acht jaar durf ik ook niet meer met de fiets rijden. Ik ben leerkracht lager onderwijs geweest en ik stond voor de klas in de Sint-Jozefschool in Roeselare. Sinds juli 2021 ben ik met medisch pensioen.”

Die beperking moet ongelooflijk wegen op je mobiliteit?

“De laatste jaren in school ging ik met de bus naar mijn werk. Sedert ik vrijwilligerswerk doe bij TOV voert mijn pa me. Nu heb ik het geluk dat ik voorlopig mee kan rijden met een deelnemer en een medewerker. Sedert de nieuwe dienstregeling is de verplaatsing met de bus immers niet meer haalbaar.”

Bepaalt je verminderd zicht je volledige leven?

“Pfff, eigenlijk wel. Je staat ermee op en je gaat ermee slapen. En zelfs ’s nachts denk ik er onmiddellijk aan als ik eens wakker word. Neem nu ons interview hier in dit kantoor op de eerste verdieping. Ik kom hier zelden of nooit en toen ik hier boven naar een medewerker liep, kon ik het kleine trapje niet zien en struikelde ik. Mijn beperkt zicht bepaalt dus inderdaad voortdurend mijn leven.”

“Ik droom ervan ooit nog eens met de auto te mogen rijden”

Maar je hebt ook je trucjes om het je iets makkelijker te maken?

“Mensen die me niet kennen, zien niet dat ik een beperkt zicht heb. En in ruimtes waar ik alles weet staan, beweeg ik me zonder problemen. Maar in een vreemde omgeving probeer ik zo snel mogelijk alles in kleine stukjes te scannen.”

Je wordt er binnenkort 52 maar je zegt zelf dat je je nog maar 25 voelt?

“Ik ben inderdaad jong van geest en ik vind dat leuk. Ik wil ook zo veel mogelijk genieten van het leven en zo veel mogelijk uitproberen. Met Licht en Liefde gaan we vier dagen op vakantie naar de Opaalkust en er staan ook activiteiten op het programma. Je kunt kiezen voor een rustig tochtje op zee maar ik kies voor een initiatie bodyboarden en voor strandsurfen.”

“Ik maak ook deel uit van een groepje dat de wandeling ‘Dwars door de Lage Landen’ van Arnout Hauben afloopt van Oostende tot Antwerpen. Maandelijks wandelen we een etappe en we willen in december in Antwerpen geraken.”

Krijg je veel ondersteunende hulp?

“Mijn twee zonen helpen waar nodig zoals het gras afrijden of eens stofzuigen. En de FOD Sociale Zekerheid ondersteunt ook met een voordelig tarief voor elektriciteit, gas, water, openbaar vervoer en een maandelijkse financiële ondersteuning. Maar doordat ik nu met pensioen ben, is die geldelijke ondersteuning met 2/3 verminderd. Dat is allemaal correct maar toen ik dit voor de eerste keer zag op mijn bankrekening was het toch even verschieten.”

Is Roeselare voldoende aangepast voor mensen met een visuele beperking?

“Er zijn al heel veel voetpaden verlaagd voor mensen die in een rolstoel zitten en voor ons is dat natuurlijk ook gemakkelijk. Maar het grootste gevaar voor ons zijn de steps, fietsen en publiciteitsborden op de voetpaden. En dan heb ik nog geluk want ik kan het gevaar ontdekken op ooghoogte en mijn stok detecteert het gevaar op grondhoogte. Maar men moet eigenlijk de inwoners en handelaars meer sensibiliseren voor de maatregelen die de stad neemt.”

Heb je nog een droom?

“Ja, ik zou graag ooit nog eens met de wagen rijden. Misschien lukt dit nog eens met een zelfrijdende auto.”