Frank Buyse (60) zit óók thuis, maar gaat elke dag op zoek naar wat zon in donkere coronatijden. En deelt die graag. Wat hoop en humor, elke dag een vitamientje.
We gaan zachtjes landen. Toch…? 4 mei, 11 mei, 18 mei, 8 juni…. Fase per fase. Ondanks alle irritante manoeuvres, controverses en betweterij langs alle kanten: het komt allemaal goed.
En daarom dus gaan we landen. Na vandaag nog twee dagboeken: eentje op 1 mei (een feestdag moet worden gevierd) en nog eentje op 4 mei, ook de (eerste) bevrijdingsdag moet gevierd worden. Die laatste wordt dan meteen het afscheid van dit dagboek van een West-Vlaamse burger in lockdowntijden. Waarbij ik na meer dan veertig keer mijn dagen en vooral springerige geest met jullie te hebben gedeeld, eigenlijk nog het liefst jullie aan het woord zou willen laten. Voor jullie het laatste woord: met welke hoop en humor maakten jullie deze lockdown mee? Schrijf maar frank.buyse@roularta.be kan deugd doen. Ik kijk er naar uit.
En intussen landen we verder. We vonden gisteren een kaartje in de bus.
Ha familie Buis & co & zo. Den blauwe druif in den hof staat schoon, de frambozenstruik houdt zomaar stand en we staan er allemaal zelf van te kijken…
L had een kaartje teruggestuurd. Ik had in het begin van de lockdown al onze single vrienden en vriendinnen een kaartje gestuurd, begrijpend dat deze tijden voor mensen zonder partner nog lastiger moest zijn. Maar L stelt het dus nog steeds goed, met haar frambozen en druiven. En als zelfs de singles nog steeds zo’n blije klanken laten horen, zijn we zeker klaar voor de grote landing: de dag dat we mogen knuffelen. Want geen druif of geen framboos zal toch onze groeiende huidhonger kunnen stillen, niet?
Mémé achter het glas, kinderen op respectievelijk 14000 km, 50 km en 1,5 m afstand, vrienden, buren…. knuffelen gaan we! Jaja, zelfs de buren, ik had gisteren plots een opstoot om Fleur van hiernaast, Tine van hierover en Carine schoonzus rechtover eens goed vast te nemen. Ze komen allen steeds meer langs op stoepbezoek, we moeten echt gaan landen. En dan heb ik dus nog de vrouw van mijn leven dag en nacht dicht bij mij! Alle medeleven voor alle singles dus.
Met een bijzonder woord van steun voor VRT-journaliste Fatma Taspinar ook single. Nog niet zo lang geleden liet la Fatma in elk geval in De Tijd weten “De maatschappij mag gerust een beetje attenter zijn voor alleenwonenden.” Gisteren tweette ze: Een nationale naai-actie, die wordt aangemoedigd door volksgezondheid. There must be a God…. Kijk, dan hebben we wel een boontje voor la Fatma, zo attent willen we nu ook weer niet zijn. Maar zo een keer samen naar frambozenstruiken kijken zou ook al mooi zijn.
Dagboek in tijden van corona
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier