Minder eenzaamheid met buren als Nancy

“Op vraag van mijn moeder Cecile Derous (86) stuur ik jullie deze mail”, schrijft Renata Verplancke. “Mijn moeder woont nog alleen thuis in Zedelgem en ze wil haar buren en vooral Nancy Devuyst bedanken voor alles wat ze voor haar doen.”

“Elke morgen voor buurvrouw Nancy naar haar werk vertrekt, maar ook in het weekend, komt ze langs bij mijn moeder om te kijken of alles okee is”, vertelt Renata. “Stilletjes neemt ze dan het hondje van mijn moeder mee naar beneden om haar uit te laten en te trakteren op een sneetje kippenwit. Ze opent de rolluiken en in de winter legt ze de verwarming aan zodat mijn moeder het lekker warm heeft bij het opstaan. Ook haar man Boudouin Jacobs draagt zijn steentje bij. Zo komt hij regelmatig met z’n koffietje in de hand, een praatje maken en op zondag brengt hij altijd De Zondag mee van bij de bakker. Als er dringend een akkefietje moet opgelost worden, staat hij ook klaar.”

“Dankzij de buren kan mijn mama thuis blijven wonen”

“Wanneer mijn moeder er eens een dagje op uit trekt, komt Nancy langs om haar hondje uit te laten. Zo kan mijn moeder onbezorgd vertrekken.”

Door de betrokkenheid van de buren, de thuisverpleegkundigen, de poetsdienst en de kinderen is het mogelijk voor mijn moeder om zelfstandig thuis te blijven wonen. “In de Afrikaanse cultuur zegt men: It takes a village to raise a child maar je kunt dit zeker ook zo toepassen: It takes a village to care for our older ones! In dat “dorp van zorgen voor” is Nancy zeker een belangrijke schakel! Ze vindt alles wat ze belangeloos doet voor mijn moeder vanzelfsprekend en staat nooit in de kijker en daar mag wel eens verandering in komen, vindt mijn moeder.” Dat vonden wij ook en zo trakteerden we Nancy op een bos bloemen. “We zorgen gewoon voor elkaar. Dat is toch normaal”, wuift de weldoenster die als verzorgende bij i-Mens werkt de complimentjes weg . “Er is veel eenzaamheid in de wereld. Die kleine momentjes van sociaal contact maken veel goed.” (mlt)