Martine Dubois (62) is een bekend figuur in het Ieperse verenigingsleven. Niet alleen is ze voorzitter van de Ieperse Foto- en Diakring (IFDK), ze helpt ook mee als vrijwilliger in Huize Wieltjesgracht en zetelt in het bestuur van de vriendenkring van het stadspersoneel. Hoewel ze ondertussen al twee jaar met pensioen is, heeft ze zich nog geen seconde verveeld. “Ik kan niet stilzitten, dat is mijn probleem”, lacht Martine.
Ook de Ieperse Foto- en Diakring (IFDK), een van de verenigingen in de overkoepelende Verenigde Ieperse Fotoclub, zijn er sinds deze maand weer activiteiten in het vooruitzicht. Voorzitter Martine Dubois is dan ook tevreden dat er na anderhalf jaar online activiteiten eindelijk weer eens samengekomen kan worden.
Wat betekent de Menenpoort voor jou?
“Als je van Ieper bent, dan zie je de Menenpoort iedere dag. Daardoor begin je het misschien een beetje vanzelfsprekend te vinden. Maar als je op reis gaat en je vertelt dat je van Ieper bent dan krijg je negen op de tien keer het antwoord: ah, de Menenpoort! Iedereen kent de Menenpoort. Voor mij is dat een schoon gebouw, maar het staat hier al heel mijn leven.”
De Menenpoort is in de eerste plaats een monument ter herdenking van de gesneuvelden van de Eerste Wereldoorlog. Werken jullie met de fotoclubs vaak rond dat thema?
“We hebben al veel tentoonstellingen had over WO I. Afgelopen weekend hadden we nog een tentoonstelling naar aanleiding van de Knipoogdag van VTB Kultuur (waarbij alle afdelingen van over heel Vlaanderen de cultuurvereniging in Ieper activiteiten konden doen, red.). Daar waren de twee thema’s de Eerste Wereldoorlog en de Kattenstoet. Er kwam veel volk af en had wel de indruk dat de mensen het interessant vonden.”
Mag ik zeggen dat je Ieperling bent in hart en nieren?
“Absoluut. Ik ben Ieperling en altijd Ieperling geweest. Ik zou niet graag moeten verhuizen. Ik was ook wel overal aan en bij als er iets te doen is. Zo was ik ook begeleider met Ieper op Stap om de ontbijten een beetje uit te delen. Nu nog: ik ben in de fotoclub, in de creabib, vrijwilliger in Wieltjesgracht… Ik verveel me niet. Er is hier altijd iets te doen: batjes, avondmarkt, optredens… Je kan je niet vervelen in Ieper. Ik ben preus lik veertig op mijn stad!”
Je bent ook vrijwilliger bij Wieltjesgracht?
“Ik ben daarmee begonnen toen bij echtgenoot met pensioen ging. Hij zocht een bezigheid en toen we zagen dat Wieltjesgracht vrijwilligers zocht om de maandag en de donderdag met de bewoners te gaan wandelen, zijn we dat beginnen doen. Zo zijn we ook in de cafetaria geraakt en nu helpen we ook geregeld opdienen als er bijvoorbeeld een familiefeest is. Ik doe dat graag. Je begint een band te krijgen met die mensen en je krijgt veel dankbaarheid terug. Het heeft ook andere voordelen. Zo mocht ik als begeleider van de rolstoelgebruikers voor het podium staan tijdens de laatste Kattenstoet. Meteen had ik een goed plekje om foto’s te nemen.”
Je bent wel iemand die geëngageerd is?
“Soms hoor je mensen klagen dat ze zich verveeld hebben, maar ik ken dat woord niet. Ik verveel me nooit. Ik weet altijd wel iets om te doen. Ik moet soms zorgen dat ik niet te veel doe en dat ik huishouden niet te veel laat liggen.”
Je werkte als bode voor Stad Ieper. Wat hield die job in?
“Dat kwam neer op de conciërge zijn van het stadhuis. ‘s Morgens de deuren openen, koffie maken, een glas schenken voor trouwers, recepties verzorgen… Ik kende als bode veel mensen, omdat ik ook de post moest ronddragen. Ik ben ook in het bestuur van de vriendenkring van het stadspersoneel. Onlangs zijn we voor de eerste keer weer kunnen samenkomen sinds corona. Dat was nog eens een blij weerzien met alle oud-collega’s.”
Je bent ook kunstenaar?
“Ik noem mezelf eerder een knutselaar. Creatief bezig zijn doe ik wel graag. Nu we hier bij de Menenpoort staan doet het me eraan denken dat ik ook al de klaroeners gemaakt heb in luchtdrogende klei die ik dan geschilderd heb. Ze waren trouwens ook te zien op de tentoonstelling van afgelopen weekend.”
Heb je nog grote plannen met dat knutselen?
“Ik zou ooit een groot project willen maken in papier-maché, samen met mijn zus. Wat het zal worden weten we nog niet, maar de link met Ieper zal er sowieso zijn. Misschien maken we wel een grote kat. Ideeën en inspiratie heb ik alvast genoeg.”
(TG)
Privé
Martine Dubois werd geboren in Ieper op 8 februari 1959. Ze is de dochter van Marlène Deruytter en Auguste Dubois. Ze heeft nog vier broers en vier zussen. Ze is getrouwd met Luc Schaut en woont in de Sint-Jacobsstraat.
Opleiding
Kleuter deed ze in het Kalfvaartschooltje, het lager onderwijs in de Sint-Jozefsschool. Middelbaar deed ze nog tot haar veertien jaar in Immaculata.
Loopbaan
Al op haar veertiende ging Martine gaan werken. Nadat ze in enkele bedrijven werkte hield ze 4,5 jaar café De Gilde open in de Sint-Jacobsstraat. Daarna werkte ze voor Stad Ieper. Eerst in de technische dienst, vanaf 1990 als bode. De laatste 3,5 jaar van haar loopbaan werkte ze in de bibliotheek, als boekenhersteller en baliemedewerker.
Onder de Menenpoort
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
