Marie is ereburger van Seoel: “Heel veilig en comfortabel om te wonen”

Marie Boes woont al meer dan vijf jaar in grootstad Seoel. In de hoofdstad van Zuid-Korea, die meer dan 20 miljoen inwoners telt, werd ze zelfs tot ereburger uitgeroepen. Nu viert ze voor het eerst sinds corona kerst weer bij haar familie. Volgende maand keert ze terug naar het Aziatische land dat ze intussen helemaal omarmd heeft.

Marie Boes (29) is de dochter van Frederic Boes en Katrien Wybaillie. Ze groeide op in Zillebeke en volgde lager in de Sint-Jozefsschool in Ieper en middelbaar aan het College, waar ze afstudeerde in de richting wetenschappen-wiskunde. “Na het middelbaar trok ik naar de Universiteit Antwerpen voor de richting productontwikkeling. Het derde jaar volgde ik Erasmus in het Engelse Nottingham en ik rondde mijn master Medical Design Engineering ook in Engeland af. Tijdens die masterjaren ging ik op uitwisseling in China en van daaruit trok ik even naar Zuid-Korea. Na het behalen van mijn diploma heb ik één jaar gewerkt in Londen als design ingenieur en het was dan de bedoeling om terug te keren naar België. Maar eerst wou ik nog eens terug naar Zuid-Korea en ik ben er zes jaar later nog steeds”, schetst Marie haar levensloop.

How is Korea

“Na enkele jaren zoeken en uitproberen op professioneel vlak, run ik intussen mijn eigen marketingbedrijf Namu Marketing en ben ik mede-oprichter van het videomarketingbedrijf How is Korea. Bij Namu Marketing zijn negen mensen tewerkgesteld, bij How is Korea zijn we met zes. Naast deze activiteiten hou ik me nog bezig met gidsbeurten, voordrachten en radiowerk. Ik ondersteun ook jonge vrouwen die het willen maken in de wetenschap of een eigen bedrijf willen starten. Vrouwen in Zuid-Korea zijn minder geëmancipeerd dan in België. Ik vergelijk het met de Belgische vrouw van de jaren ’80.”

“Ik ben ereburger omdat ik op economisch, toeristisch en maatschappelijk vlak mijn steentje bijdraag”

Marie werd in 2021 uitgeroepen tot ereburger van de stad Seoel, wat uitgesproken wordt als Sol. De metropool telt maar liefst 20 miljoen inwoners. “Ik ben ereburger omdat ik op economisch, toeristisch en maatschappelijk vlak mijn steentje bijdraag. Ik beheer met Be_Marie_Korea een van de grootste Engelstalige reisblogs van Zuid-Korea. Mijn radiowerk is dan ook vooral gelinkt aan het reissegment. Verder zette ik me in voor de Noord-Koreaanse vluchtelingen. Acht tot achttien buitenlanders krijgen elk jaar deze erkenning”, vertelt ze.

De onderneemster woont nu in de expat wijk van Seoel. Haar kantoor ligt op 40 minuten in de regio Gangnam. De voertaal met collega’s en vrienden is vooral Engels, maar ze spreekt ook een aardig mondje Koreaans. “Annyeonghaseyo betekent goeiedag”, geeft Marie mee. “Ik heb drie jaar lang twee keer per week privéles gevolgd. Het is een moeilijke taal, want je kan het niet linken met andere talen. Ook niet echt met Chinees, want het Koreaans hanteert een alfabet en geen symbolen. Intussen communiceer ik voornamelijk in het Engels, waardoor ik mijn Koreaanse taalkennis als upper intermediate zou omschrijven.”

Marie volgde net als de Zuid-Koreanen ook het wereldkampioenschap voetbal. Het werd een succes, want het land haalde – in tegenstelling tot Maries vaderland België – wél de tweede ronde. “Vooral de laatste poulematch tegen Portugal werd massaal bekeken op een groot scherm op een van de grote pleinen van de stad. Spelers als Son (van de Engelse club Tottenham, red.) zijn hier echte helden. Met België-Marokko organiseerden we via de ambassade een thema-avond met bier en frieten in een van de vele sportbars. Door het uurverschil (in Zuid-Korea is het acht uur later, red.) waren veel wedstrijden ’s nachts, maar dat deerde ons niet.”

Kerst in Zillebeke

Met de feestdagen vertoeft Marie in België. “Met uitzondering van de coronajaren kom ik elk jaar twee maanden naar België. Een maand met de kerstperiode en een maand in de zomer. Tijdens corona bleef ik echter in Zuid-Korea. Ik had de indruk dat ik nergens beter kon zitten, want van complete lockdowns was hier gelukkig geen sprake. Zuid-Korea bestaat uit 20 procent christenen, 19 procent boeddhisten en de rest is atheïst. De kersttraditie is hier dus minder hard aanwezig. Kerstmis vier ik bij mijn vader in Zillebeke. Met Nieuwjaar trek ik naar het Marokkaanse Fez, waar mijn moeder woont. Tussenin ga ik onder meer nog naar mijn oma in Brugge en staan er uitstappen naar Duitsland en Nederland gepland.”

Aanrader

Haar ouders kwamen al eens op bezoek in Seoel. Volgens Marie een aanrader om er op reis te gaan. “Er is zoveel te doen op vlak van cultuur en natuur. Enkele van mijn favorieten zijn de oude hoofdstad Gyeongju en Jeju Island, ook wel het Hawaï van Zuid-Korea genoemd. Ik woon op Namsan Mountain en ga af en toe voor zonsopgang de berg op. Zalig om te doen! In de winter ga ik graag skiën. Het is hier best wel bergachtig. De hoogste top is de Hallasan, met meer dan 1.900 meter boven de zeespiegel. In de zomer kan het heel warm zijn en in de winter kan het stevig vriezen tot -20 graden, of zelfs -40 in de bergen. Op culinair vlak zijn er ook heel wat troeven. De keuken is heel seizoensgebonden met traditionele vlees- en noedelgerechten en soepen. Naast bier zijn er enkele rijstwijnen zoals Soju en Makgeolli.”

Marie ziet zichzelf nog enkele jaren blijven in Zuid-Korea. “Of ik voorgoed zal blijven? Dat is misschien een grote uitspraak. Maar toch nog enkele jaren, ook al mis ik Europa soms. Koreanen zijn heel vriendelijk en zachtaardig. Het is hier veilig en comfortabel wonen. Qua mentaliteit is het minder geïndividualiseerd, maar meer een groepscultuur.”