Morgen vrijdag 10 november wordt afscheid genomen van Robin Neirynck, die op 31 oktober overleed in zorginstelling De Branding in Kortrijk. Mama Ann Vanmoen (53) bijt op haar lip als ze vertelt hoe hard het afscheid van haar zoon is. Ondertussen is ook zus Anouk, die vorige week 24 jaar werd, thuis in het gezin in de Aimé Behaeghestraat in Kachtem. “Anouk verbleef ook in dezelfde leefgroep in De Branding, maar we zijn ons vertrouwen volledig kwijt.” Robin verdronk toen hij in bad gestopt werd en even alleen werd gelaten. “Onvergefelijk”, klinkt het bij de moeder die ook in de zorg werkt.
Ann Vanmoen en haar partner Erwin Coosemans, de pluspapa van Robin en Anouk, zorgen al jaren met hart en ziel voor hun kinderen. Met Timmy (29) is er nog een zoon in het gezin, hij is ondertussen met zijn vriendin gaan samenwonen. “We weten dat het onze leefwereld is, veel mensen beseffen niet hoe het is om zwaar hulpbehoevende kinderen te hebben. Maar we zijn er altijd honderd procent voor gegaan. Ik zie mijn kinderen ook doodgraag”, zegt Ann. Zelf werkt ze op de afdeling oncologie van AZ Delta in Rumbeke. Ze zat even thuis van het werk. “Ik zat wat op mijn limiet, mijn zorglimiet zeg maar. Maar ik was klaar om er weer volop tegenaan te gaan. We stonden net op het punt om enkele dagen naar zee te trekken.”
“Ik mag er niet aan denken dat ik vrolijk aan het winkelen was in de Aldi terwijl mijn jongen daar zijn doodstrijd aan het voeren was”
We keren even terug naar dinsdag 31 oktober. Robin en zijn zusje Anouk verblijven in De Branding in Kortrijk. “Ze zaten jarenlang in Rozenweelde in Aartrijke, maar daar mogen ze slechts blijven tot hun 21 jaar. Gelukkig kon Robin daar nog wat langer blijven bij zijn zusje, maar uiteindelijk moesten we toch kijken naar een andere oplossing. Zo kwamen ze enkele jaren geleden terecht in De Branding.” Maar daar liep het dus verkeerd. “Iedere dinsdag kreeg hij daar zijn bad. Robin zat ook graag in het water”, wijst Erwin naar een jacuzzi in de tuin. “Dat is er eentje die we via Make a Wish gekregen hebben.”
Robin werd zoals gebruikelijk in bad getild. “Daarbij zit hij in een soort net dat hem ondersteunt. Robin zit meestal stil, maar soms kon hij – vaak ook als hij plezier had – een forse beweging maken. We vermoeden dat dat gebeurd is, dat hij zo uit het draagnet is geraakt. Mocht er iemand bij geweest zijn, dan konden ze hem onmiddellijk uit het water halen. Maar blijkbaar moet hij daar toch minutenlang alleen geweest zijn, volgens de autopsie zaten zijn longen vol water.”
Even voor 11 uur werd de dood vastgesteld bij Robin. “Er werd eerst nog gepoogd om hem te reanimeren, maar dat is dus niet gelukt. Pas om 14 uur werden wij op de hoogte gebracht door de dienst slachtofferzorg van Politiezone RIHO. Waarom het zo lang duurde voor we verwittigd werden, is me een raadsel. Ik mag er niet aan denken dat ik eigenlijk vrolijk aan het winkelen was in de Aldi terwijl mijn jongen daar zijn doodstrijd aan het voeren was. Hij had in al die jaren al duizenden epilepsie-aanvallen doorstaan. In 2017 liep hij een zware longontsteking op, maar hij vocht er zich door. Het was een vechtertje en nu moet hij zo sterven. Onvergefelijk.”
Warme buurt
Ann en Erwin kregen de jongste dagen heel wat steun van familie en vrienden. “Maar mijn ouders zijn er natuurlijk ook de kop van in. Wekelijks zagen ze Robin, in het weekend kwam hij immers naar huis. Net als zijn zus. Anouk beseft niet echt wat er gebeurd is, maar ze merkt natuurlijk wel dat haar broer er niet meer is.” Woensdagavond werd door de buren een wake op het getouw gezet. “We leven hier echt in een warme buurt, we wonen hier nu al 15 jaar. Onze kinderen werden hier ook niet beschouwd als kinderen met een handicap, ze maakten deel uit van de groep. Als er een barbecue was, waren ze er bij. Hoewel het hondenweer was, stonden hier meer dan 100 mensen buiten.”
“Het vertrouwen in De Branding is compleet weg, maar er zijn natuurlijk weinig alternatieven”
Contact met De Branding was er nog niet echt. “Ik heb wel al een mail gestuurd, maar men verschuilt zich daar achter het onderzoek van het parket dat nog loopt. En eerlijk, ik weet ook niet wat de uitleg zal zijn. Let wel, ik werp geen steen naar de mensen die daar de zorg verlenen. Enkele van hen kwamen hun medeleven betuigen in het funerarium, die mensen hebben het ook moeilijk met wat er gebeurd is. Maar het zit daar duidelijk verkeerd met het beleid.”
Beenbreuk bij dochter
“Al die jaren dat onze kinderen in Aartrijke waren, kan ik me geen enkel voorval herinneren. Maar in Kortrijk was dat anders. Toen Anouk eens thuis kwam, zag ik daar haar beentje gezwollen zat. Uit foto’s bleek dat het om een zware breuk in haar beentje ging. Maar bij navraag bleek dat ze niet gevallen was… Ook Robin was al eens thuis gekomen met blauwe plekken. Hij kon soms wel zelf forse reacties hebben, maar niet in die mate dat zijn hand bont en blauw zag. En dan vragen ze telkens om geen klacht te formuleren, maar dat hadden we misschien beter wel gedaan, als je ziet wat het nu losmaakt in heel Vlaanderen en welke verhalen naar boven komen. Er moet toch altijd iets gebeuren voor iemand in actie schiet.”
Ondertussen betuigde Welzijnsminister Hilde Crevits haar medeleven. “Ik zal haar na de begrafenis eens contacteren. Want het is duidelijk dat er meer middelen moeten komen voor de zorginstellingen.”
Villa Rozerood
Anouk is ondertussen thuis bij haar ouders in Kachtem. “Het vertrouwen in De Branding is weg. Maar er zijn natuurlijk weinig alternatieven, maar men is nu op zoek met ons. Ik heb altijd graag voor mijn kinderen gezorgd, maar het is te zwaar om dat fulltime met ons tweetjes te doen, we moeten ook gaan werken. De rekeningen moeten ook hier betaald worden. We kregen ook altijd veel steun van mijn ouders, mijn zussen,… Maar ik heb ook nog mijn job waar ik graag opnieuw naar toe wil. We konden er af en toe ook op uit, onder meer naar Villa Rozerood in De Panne, waar we altijd welkom waren met ons gezin. Daarom ook dat we vrijblijvend vragen een gift te schenken aan Villa Rozerood, in plaats van bloemen te voorzien.”
“Robin was een licht in ons leven, we zijn onze zonnestraal kwijt”
De uitvaart vindt vrijdag 10 november plaats in de aula van Uitvaartzorg Snoeck in Izegem. “Dat wordt opnieuw een harde dobber, maar we hebben een mooie dienst voorbereid. Er zullen ook enkele mensen het woord nemen. En daarna komt de urne mee hier naar huis. Robin werd in zijn leven genoeg over en weer gevoerd, nu zal hij definitief thuis komen. Maar we beseffen uiteraard dat er nog moeilijke, donkere dagen aankomen. Op 22 december zou hij 26 jaar geworden zijn, hij was een lichtje in ons leven. We zijn ons zonnestraaltje kwijt.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
