Een jaar na de gasexplosie in Oostende is de inclusieve lunchbar Lizette & Lucien meer dan ooit een populaire hotspot. Het bijzondere project van vzw Duinhelm werd een jaar geleden nog zwaar getroffen bij de gasexplosie, maar ze slaagden er in om na een warme golf van solidariteit de draad weer op te pikken. “Iedereen heeft opnieuw zijn draai gevonden en is hier gelukkig.”
Er heerst een gemoedelijke bedrijvigheid in Lizette & Lucien, de horecazaak van Duinhelm in de Madridstraat, als we er dinsdagmorgen op bezoek gaan. De bijzondere medewerkers hebben allemaal hun taak en terwijl één iemand groentjes snijdt, is de andere bezig aan de afwas. De bordjes op tafel staan al klaar om straks de eerste klanten te verwelkomen voor de lunch. De horecazaak doet het bijzonder goed en wordt gewaardeerd door heel wat vaste klanten.
Een jaar geleden waren Lizette en Lucien dan wel getrouwd, beide zaken waren nog ondergebracht in een apart pand naast elkaar in de Christinastraat. Lucien was erbij gekomen nadat Lizette een groot succes bleek te zijn. Alles liep goed tot er op 13 oktober 2022 een gaslek was, waarbij het pand van Lucien volledig van de kaart werd geveegd. Ook het gebouw van Lizette raakte zwaar beschadigd, maar nog erger was dat begeleidster Friedl zwaar verbrand raakte bij de ontploffing.
Goed begeleid
“We bleven die dag eigenlijk rustig toen we de melding voor het eerst kregen dat er een gaslek was. We hebben alles afgesloten en zijn langs achteren weggegaan”, blikt Julie Dhulster, begeleidster in Lizette & Lucien, terug. “Enkele minuten later was er echter die explosie.” De begeleidster herinnert zich niet zo veel van die dag. “Op dat moment denk je vooral aan de gasten. Is iedereen veilig, waar zijn ze? Dat was een constante zorg. We zijn gelukkig heel goed opgevangen. Het was de eerste keer dat ik zoiets heftig heb meegemaakt, maar we konden eigenlijk niet beter begeleid worden om te leren hoe je met zo’n trauma kan omgaan.”
Ook nu nog is er veel aandacht voor het welzijn van de medewerkers. “Er zijn nu werken in de Madridstraat, waar we nu zitten, en onze begeleider heeft al gepolst of alles goed is met ons.” Julie en haar collega’s hebben de gebeurtenissen een plaats gegeven en ze focussen zich nu vooral op de toekomst. “Ik probeer het niet te veel op te rakelen. We moeten verder. Het is jammer dat het gebeurd is, maar we kunnen er niets meer aan doen. Ik ga er vrijdag ook niet te veel aan denken. We zetten nu hier ons positief verhaal gewoon verder.”
Grote schok
Onder de bijzondere medewerkers leven de gebeurtenissen van een jaar geleden niet zo hard. “Als ze willen praten, dan staan we voor hen klaar, maar we gaan er vrijdag niet bewust zelf over beginnen”, zegt Julie nog. Iedereen gaat er dan ook op zijn eigen manier mee om.
Shana was die bewuste dag in Finland en hoorde het nieuws daar. “Dat was natuurlijk een grote schok toen we hoorden dat Friedl gewond was geraakt. Toen we later ook niet meer konden komen werken, was dat wel een beetje zwaar. Ik miste mijn werk en de mensen die ik graag zie.” Shana geniet nu opnieuw volop van haar werk in het nieuwe pand. “Het is hier groter, we kunnen veel meer doen. Het maakt eigenlijk ook niet uit waar we zitten, als we maar samen zijn.”
De medewerkers zijn altijd blij als Friedl, de begeleidster die zwaar verbrand raakte, op bezoek komt om te eten. Er wordt telkens gedrumd om haar te mogen bedienen. “Ik vind het bijzonder fijn als ze langskomt. Ik mis het om samen met haar te koken omdat we altijd veel plezier maakten. Ik vind het spijtig dat ze nog niet kan komen werken, maar het is wel fijn dat ze af en toe eens langskomt. Zo kunnen we haar toch nog zien.”
Bang bij werkzaamheden
Shana heeft de gebeurtenissen achter zich gelaten. “Als ik langs werkzaamheden passeer, ben ik wel wat bang dat er opnieuw iets zou gebeuren, maar voor de rest focus ik me op het positieve. Als ik in de buurt van het oude pand ben, dan denk ik vooral aan alle leuke herinneringen die we daar gemaakt hebben. Vooral het huwelijk tussen Lizette en Lucien was een mooie dag.”
Andere bijzondere medewerkers, zoals Griet, vermijden de Christinastraat toch liever. “Ik ben daar niet graag omdat ik er anders te veel aan denk. Ik ben vooral blij dat we hier opnieuw ons werk kunnen doen, want ik doe het enorm graag.”
Gasexplosie Christinastraat Oostende
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
