De Krak van Spiere-Helkijn is naar eigen zeggen nog altijd verbaasd. Dat hij zijn middagpauze opofferde om minder mobiele mensen hun medicatie te bezorgen, vindt hij niet speciaal.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
“Ik doe gewoon mijn job, maar blijkbaar wordt dat in de gemeente erg gewaardeerd”, zegt Simon Vandeputte (29). Zolang dat er niemand misbruik maakt van die service, zal hij dat ook blijven doen. “De overige genomineerden voor de Krak van Spiere-Helkijn hadden het ook meer dan verdiend. Zoals dat meisje dat een nieuwe jeugdbeweging heeft opgericht (Alaïs Deman, red.): dáár ben ik als jonge papa heel content mee. In mijn tijd was er hier weinig te doen. Iedereen trok naar Kortrijk of Avelgem. Maar dat is aan het veranderen. Er zijn meer initiatieven, er is een jeugdraad en een prille jeugdbeweging, de school De Polyglot die gloeit en bloeit en er komt een speelbos in de nabije toekomst.”
Het is duidelijk dat Simon trots is op zijn gemeente. “Het is hier heerlijk wonen vind ik, al dat groen, de rust. Ik woonde eerst in Avelgem en heb mijn vrouw wel moeten overtuigen – ze wist niet eens waar Spiere-Helkijn lag (lacht). Maar hier mijn kindjes laten opgroeien, dat zie ik wel zitten.”
Simon droomde al heel vroeg van een job in de apotheek. Maar pas toen de mama van een vriendin, die ook apotheker was, stierf, wist hij het zeker. “Ik ging naar de begrafenis, en die kerk zat nokvol. Later zag ik hetzelfde bij de uitvaart van mijn vader. Toen zag ik echt wat wij in onze job konden betekenen voor andere mensen. De studie is niet gemakkelijk, maar ik was gemotiveerd. Bovendien had ik inkijk op de werking van een apotheek via mijn ouders. Een pluspunt.”
Stabiele jaren
Dat er veel is gebeurd in het leven van Simon de jongste jaren, is een understatement. In 2016, het jaar dat hij afstudeerde, verloor hij zijn vader na een verkeersongeval. In 2018 trouwde hij met Ellen en waren er de overname van en grote verbouwingswerken aan de apotheek in Spiere. En nu de Krakverkiezing. Enkele stabiele jaren zouden Simon en co deugd kunnen doen. “Dat is ook de bedoeling. We zijn niet van plan om nog uit te breiden, eerst maar onze apotheek afbetalen”, zegt Simon monter. “Beter op één plek het goed doen, dan overal aanmodderen? Innoveren? We willen de noden van de mensen blijven beantwoorden, dat zeker.”
De band met de mensen is veel sterker in een dorp
Simon volgde zijn ouders op in hun apotheek. Droomt hij over een nieuwe generatie Vandeputtes die het groene kruis hoog in het vaandel dragen? “Als ik eerlijk ben, denk ik dat het voor de volgende generatie héél moeilijk wordt om op te boksen tegen de grote farmareuzen en andere webverkooppunten. Je ziet nu heel wat stadsapotheken verdwijnen of fusioneren. Ik heb geluk met mijn vaste klanten, die ik zo lang mogelijk wil behouden.”
Corona deed de apotheekindustrie niet echt veel pijn. Zeker niet in vergelijking met de kapperssector of schoonheidszaken. “Ik merk vooral de onzekerheid bij de mensen. Er kwamen heel wat vragen, een apotheek is nu eenmaal de eerstelijnshulp- over die ‘onzichtbare ziekte’. Het enige wat ik kon en moest doen was de mensen kalmeren en hen aanmanen alle risico’s te vermijden”, besluit Simon. (Jan Steenhoudt)
Hoe voelt het om de Krak te zijn?
“Het is cru, maar ik beschouw mezelf echt niet als dé Krak. De mensen in de zorg, het verplegend personeel en de dokters vechten in deze coronatijden een veel intenser gevecht uit met het virus. Maar ik loop misschien iets meer in beeld, dat is waar. Pas op, ik ben er wel trots op dat ik het geworden ben. Ik hoop dat er nog veel meer initiatieven uit de lucht vallen in Spiere.”
Hoe ziet de dag van een apotheker er uit?
“Altijd hetzelfde (lacht). Of toch zo goed als. Mijn vrouw is nu nog in zwangerschapsverlof, maar normaal is zij ’s ochtends vroeg al naar haar werk (Ellen werkt bij de personeelsdienst van het Waregemse Textielbedrijf Concordia), dus ik voer de kinderen naar de crèche. De apotheek opent om half negen. ’s Middags breng ik geneesmiddelen rond voor oudere mensen, die schrik hebben om zelf te komen. Om 19 uur sluit ik af.”
Waarom verkies je een dorpsapotheek boven de stad?
“De band met de mensen is veel sterker in een dorp. Iedereen kent iedereen. Er is ook meer appreciatie, je slaat al eens een praatje. Bovendien, als je een klant in de stad vertelt dat hij even zou moeten wachten op medicatie, gaat hij gewoon even vlug naar een ander. Daar is veel minder klantenbinding dus.”
Simon Vandeputte
Simon Vandeputte (29) is geboren en getogen in Spiere. Zijn vader en moeder stonden ook in de apotheek, in Ronse en in Spiere. Simon is getrouwd met Ellen Coudijzer (29) en is de papa van Mona (1) en Camille (4 maanden).
Al van toen hij klein was, had Simon één droom: apotheker worden. Na de universiteit in Gent trok hij naar Jette en sinds 2015 is Simon afgestudeerd. Hij werkte twee jaar als vervanger in de apotheken van Ronse, Luingne en Spiere. Daarna nam hij de ouderlijke apotheek in Spiere over.
Als apotheker en papa van twee jonge kinderen heeft Simon erg weinig vrije tijd. Hij fietst heel graag, vooral het mountainbiken ligt hem. Hij was voor de lockdown ook een fervent squasher.
Bekijk de video’s en verhalen van alle Kraks 2020 op www.kw.be/proficiat
Proficiat aan alle Kraks 2020
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier