Kok Dirk Vanhecke (Shamrock/Inofec Kaffee) met pensioen: “Ik kan genieten van een avond aan de waterkant”

Geen Tieltenaar die niet van de kookkunsten van Dirk Vanhecke geproefd heeft. 34 jaar lang roerde hij in de potten van de Shamrock, de laatste acht jaar in die van het Inofec Kaffee. “Ik ben altijd loyaal geweest tegenover mijn bazen, de familie Vlaemynck. Maar nu is het tijd om van mijn hobby’s te genieten. Ik ben vooral een verwoed visser.”

Dirk Vanhecke werd uitgezwaaid door zijn collega’s op vrijdag 28 mei, maar schoof met plezier met ons nog eens aan tafel in het Inofec Kaffee. Met het passerend personeel deelt hij kwinkslagen en hier en daar zelfs een kushandje. Het is Dirk Vanhecke ten voeten uit. Al scheelde het niet veel of hij was nooit in Tielt beland.

Dirk: “Ik had al vroeg voor de kokschool gekozen, verder studeren was niets voor mij. Maar eigenlijk zou mijn broer Patrick hier beginnen. Maar die had toen net een andere job als kok en mijn moeder maande me aan om mij kandidaat te stellen. Ik was toen 19 jaar en had al drie jaar ervaring opgedaan in Carlton in Marke. Ik heb daar veel geleerd, maar ook de eerste jaren stak ik hier veel op van de chef in de Shamrock. Na enkele jaren mocht ik hem vervangen.”

Huwelijken, begrafenissen, recepties… Het zag er 40 jaar geleden wellicht wat anders uit dan nu?

“Zeker. Het was toen de tijd van de koude buffetten. Dat waren soms ook haast letterlijk schilderijtjes. Op een schildersezel plaatsten we een plateau en met vlees, vis en groenten werd een echt plaatje gemaakt.”

42 jaar voor dezelfde werkgever, dat is vrij uniek.

“Ik ben altijd loyaal geweest naar mijn werkgever toe. Ik startte in Shamrock onder Dirk en Nicole Vlaemynck, later namen dochter Annelies en schoonzoon Jochen Heytens over. In al die jaren zag ik ook enorm veel personeel passeren. Soms stappen mensen op me af om te zeggen dat ze nog met mij gewerkt hebben. Maar als iemand ooit als tienermeisje bij ons in de zaal werkte en daar plots als volwassen vrouw voor je neus staat, dan herken je die niet altijd.”

“Ik was baas in mijn keuken, mijn kleine territorium”

“In Shamrock beleefden we hoogdagen, maar het was ook hard werken natuurlijk. Tot soms wel 17 uur per dag. Ik heb het ook lang alleen gedaan, nu is dat al met een heel team aan koks. Toen ik de kans kreeg van Karel Vlaemynck om in het Inofec Kaffee aan de slag te gaan, liet ik die niet lopen. Dat was enkel tijdens de week en ook niet ‘s avonds. Zo kon ik een iets rustiger einde aan mijn carrière breien. Ik was in de keuken ook altijd een beetje mijn eigen baas, dat was mijn kleine territorium waar ik mijn ding kon doen.”

Je had je ondertussen ook in Tielt gevestigd. Had je het niet moeilijk om je aan te passen?

“Ik groeide op in Dadizele en woonde met mijn echtgenote, die van Geluwe afkomstig is, enkele jaren in Roeselare. Maar dat over en weer pendelen begon wat te wegen. Nu hebben we een huis gekocht in Kruiskerke, het was overigens te zien in Huizenjagers. Maar ook in Aarsele, waar we lang woonden, vonden we meteen onze draai. Ik leerde hier immers ook al vlug veel mensen kennen. Via mijn job, maar ook via mijn hobby’s.”

En je hobby bij uitstek is het hengelen!

“Dat zit er al van jongs af in. En ik mag gerust zeggen dat ik het niet slecht doe. Ik denk dat er nog geen jaar voorbij is gegaan of ik haalde een kampioenstitel. Op de duur was ik ook in een drietal verenigingen. In mijn garage staan ruim 100 trofeeën. Maar met mijn job was het niet altijd makkelijk te combineren natuurlijk.”

Voor een leek zit een visser gewoon aan het water, maar er komt wellicht meer bij kijken?

“Natuurlijk. Het is overigens ook geen goedkope hobby als je die beoefent zoals ik die doe. Op wedstrijden hebben ik een 15-tal hengels mee. Als je meedoet aan een wedstrijd forelvissen ligt je gauw aan 100 euro. De helft inschrijving en de helft wormen en aas. Het is trouwens met het aas en de manier waarop je dat voert dat je het grootste verschil maakt. En zo gebeurt het wel eens dat ik met 150 forellen naar huis ga. Die kun je natuurlijk niet allemaal zelf opeten, maar ik rook die eigenhandig. Dat gebeurt ook met de paling die ik vang. Aan zee ga ik ook op wijting vissen. Ik ben nog lid van De Ware Ginstevissers (Vissershoveke Oostrozebeke) en Trois Fontaines in het noorden van Frankrijk. Dat is een wedstrijdteam, waarbij we ook wat gesponsord worden.”

Wedstrijdvissen geeft een bepaalde stress, maar in je eentje hengelen is wellicht rustiger?

“Ik kan enorm genieten van een avondje aan de waterkant, ook van de natuur rondom mij. Ik verkies dat boven een avond voor tv. Onlangs was ik in Deinze aan het vissen en zag ik een bever van wel een meter lang. Je ziet soms ook eens een ijsvogel of een broedende reiger. Prachtig toch.”

Maar je bent blijkbaar ook een getalenteerd dartsspeler?

“Ook daar verzamelde ik al wat trofeeën. Ik trok ook veel op met Chris Braeckevelt die echter wel een topper is.”

Ga je je job missen?

“Mijn vrije tijd zal ik wel invullen, dat is geen probleem. Maar ik heb hier altijd graag gewerkt. Veel werken, maar ook de gelegenheid om eens een grapje te maken. Ik zal hier uiteraard wel nog terugkomen. Ik ben ook een echte Bourgondiër. Er is maar één ding dat ik niet lust: rode kool! En als ze eens een helpende hand nodig hebben, weten ze me wel te vinden. Maar als ik zit te vissen, zal ik niet opnemen.”