Op 20 december 2012 stond de wereld van Katrien Decaluwe uit de Bollewerpstraat even stil, want toen kreeg ze te horen dat ze chronische myeloide leukemie had. Zonder behandeling had ze niet lang meer te leven. Zeven jaar lang nam ze zware chemomedicijnen. Ze is nu vijf jaar chemovrij en zet zich in voor Kom op tegen Kanker.
Katrien (57) is getrouwd met Johan Van Meenen. Het gezin heeft twee kinderen, één kleinkind en twee pluskleinkinderen. Katrien is huisvrouw. In haar vrije tijd houdt ze van handwerk. Ze is ook al twaalf jaar actief in een linedancegroep. Eerst in Ingelmunster, nu in Wielsbeke. Samen met haar echtgenoot gaat ze ook al jarenlang kijken naar de motorcross. Ze supporteren voor dorpsgenoot Xavier Degeldere.
14 uur slaap per nacht
Op 18 december 2012 ging Katrien – zoals gewoonlijk – bloed geven, want ze was een trouwe donor en zat aan bijna 100 bloedgiften. “Eén dag later werd ik opgebeld door die dienst, met de boodschap dat ik vlug contact moest opnemen met mijn huisarts, omdat mijn witte bloedcellen aan 106.000 stonden. Ze zeiden meteen dat dit wijst op leukemie. Mijn huisarts vroeg of ik moe was. Ik zei dat ik altijd bezig was, maar dat ik niet vond dat ik oververmoeid was. Eén dag later moest ik al naar een oncoloog, dokter Schauvliege in het Sint-Jozefsziekenhuis in Izegem. Ze deden een borstpunctie en onderzochten onder andere mijn lever, nieren en baarmoeder. Ze wilden zeker zijn dat er nergens gezwellen zaten. Gelukkig was dat niet het geval. Het was dus wel degelijk chronische myeloide leukemie en het had puur met mijn bloed te maken. Ik kreeg direct de zwaarste chemo, omdat het aantal witte bloedcellen vlug moest zakken. Ik zag dat niet zitten en wilde eigenlijk niets doen, maar de specialiste zei: dan heb je maar zes dagen meer te leven. Ik kreeg chemo in de vorm van pillen maar moest niet in het ziekenhuis blijven. In het begin was ik extreem moe: ik sliep veertien uur per nacht en ’s morgens was ik nog steeds moe. Ik kreeg daarna aangepaste medicatie die peperduur is, maar daar moest ik gelukkig niets voor betalen. Het duurde maar liefst twee jaar voor die waarde van 106.000 witte bloedcellen serieus was gezakt. Pas na zeven jaar mocht ik volledig stoppen met die medicatie.“
Last van gewrichten
“Ik mocht één uur voor ik die pillen slikte niet eten en één uur erna ook niet. En er moest steeds twaalf uur tussen zitten. Het was heel zwaar. Als ik nu te horen zou krijgen dat ik borst- of darmkanker heb, dan stopt het voor mij. Ik zou geen behandeling meer laten doen. Echt waar, ik kan zoiets niet meer aan”, zegt Katrien. “Zeven jaar lang had ik praktisch geen leven door het innemen van die medicijnen. Eerst begon ik om 3 uur ’s morgens mijn medicatie te nemen, maar dan moest ik al om 2.30 uur een maagbeschermer slikken. Om 5 uur stond ik dan weer op omdat mijn man ging werken en één uur later moest ik eten. ’s Avonds moest dan weer hetzelfde gebeuren: maagbeschermer, dan de medicijnen nemen en pas één uur later eten. Naast vermoeidheid had ik ook last van mijn gewrichten.”
Besmettelijke ziekte
“Mijn ma overleed op 50-jarige leeftijd. Ik kreeg op 45-jarige leeftijd die diagnose en hoopte zeker aan 50 jaar te geraken. Nu zeg ik ieder jaar dat ik erbij krijg: ma, ik ben al weer één jaar ouder dan jij ooit werd. Om de drie maanden moet ik op controle. Iedere keer zit ik met angst. Namen ze bloed af en krijg ik enkele uren later geen telefoontje, dan weet ik dat het oké is. Tijdens corona stegen mijn waarden twee keer na elkaar. Ik besloot geen nieuwe coronaspuit te nemen en plots was alles spectaculair gedaald. Raar…”, knipoogt Katrien, die toegaf dat ze tijdens haar ziekte veel vrienden verloor. “Sommigen behandelden mij anders. ’t Was net alsof ik een besmettelijke ziekte had.”
Toen haar dochter het levenslicht zag en in het ziekenhuis in Gent lag, begon ze te breien, kwestie van die uren wat op te vullen. Nu is ze actief in de breiclub El Patiohakers, gevestigd in Bistro El Patio in de Weststraat. “We besloten om zelfgemaakte gelukspopjes, gelukswormpjes, enzovoort te verkopen. Prijs: vijf euro voor twee stuks. Je kan ze kopen in El Patio bij Marnick en Eline. De opbrengst gaat naar Kom op tegen Kanker en de actie loopt nog tot eind november.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
