Het werk van Julie Vercruysse (37) is steeds meer te bewonderen in de vorm van muurschilderijen. Op vier campussen van AZ Delta liet ze al haar visitekaartje achter. “Ik hou het graag ook kleurig en fleurig en werk met elementen uit de natuur. Dat maakt de mensen blij en mij bijgevolg ook.”
Julie Vercruysse en haar echtgenote Petra ‘Peetje’ Van Severen zijn sinds een jaar verhuisd. “Vijf huizen verder. Van nummer 53 naar 43 in de Prinsessestraat. We wilden iets groter wonen en vonden hier dichtbij een nieuwe thuis. Straks komt er nog een nieuwbouwgedeelte achter onze woning. En ondertussen kan ik me hier in mijn vrije uurtjes op het interieur storten. We zijn blij dat we hier in de buurt konden blijven. Dichtbij de vaart. En hoewel we niet ver verhuisden, leerden we toch nieuwe mensen beter kennen. Onze buur Roel zong hier elke avond voor alle mensen in de zorg en we maken het met de buren ook gezellig door onze tuinen te verlichten. Al wie achter onze tuinen wandelt zal dat wel gemerkt hebben.”
Je werkte je ook in de kijker met de talrijke muurschilderijen die ook viraal gingen.
“Ik werd door AZ Delta aangezocht om voor de vier campussen, Menen, Torhout, de Brugsesteenweg in Roeselare en de nieuwe site in Rumbeke, een schilderij te maken. In Rumbeke kwam dat in de nieuwe personeelsingang. De medewerkers zagen me dat daar maken. Ik kreeg veel positieve commentaren. De schilderijen zijn bedoeld als een blijk van appreciatie vanuit de directie. Ze zijn aangebracht op plaatsen waar vooral personeel passeert, dus niet meteen zichtbaar voor het publiek.”
“Onze adoptie- hond Bobo is de liefste hond ter wereld”
Maar je was ook nog elders in de regio aan de slag.
“Aan OCAR in Rumbeke en bij Schoonheidsinstituut Babor in Sint-Eloois-Winkel mocht ik twee grote werken realiseren. We doen dat eigenlijk met gewone acrylverf, waarop wel nog een laagje vernis komt. Het maken van die grote werken vergt wat oefening, je moet je verhoudingen goed zien te krijgen. Bij OCAR had ik bepaalde onderdelen op voorhand in mijn hoofd en die vormen nu samen één groot werk. Bij Babor maakte ik een voorontwerp. Het zijn natuurlijk werken die ik het oog springen omdat er ook veel volk passeert. En met mijn werken probeer ik de mensen wat vreugde te schenken, zodat ze corona ook even vergeten. Bij die grotere werken moet je ook minder in detail gaan. Bij een muurschilderij in AZ Delta kunnen de mensen tot op enkele centimeter dichtbij gaan kijken. Omdat je daar zo detaillistisch moet schilderen, vergen die kleinere werken evenveel tijd als die grote schilderwerken buiten.”
En de mond-aan-mondreclame doet zijn werk?
“Een website heb ik niet, maar ik plaats al mijn werken op een Facebook-pagina. En zo gaat dat ook wat zijn eigen leven leiden, maar het is opvallend hoeveel aanvragen ik nu krijg vanuit de zorgsector. Ik schilder ook kleinere werken, op doek of op hout. Enkele meer tijdloze opdrachten zijn wat in de tijd opgeschoven. Straks ga ik aan de slag om een overleden oma te portretteren voor haar kleindochter. Ik krijg daarbij wel wat instructies, maar de meeste mensen laten me ook gewoon mijn gang gaan. Ze kennen mijn stijl.”
Heb je nog grote werken in petto?
“2020 was voor mij al het jaar van het muurschilderij, ik heb er nog nooit zoveel moeten maken. Ik heb al wat aanvragen, maar die liggen nog niet allemaal vast. Maar de mogelijkheden zijn ook erg gevarieerd. Dat kan dus gaan van werken voor de zorg, maar evengoed een muur van een café of een bedrijf tot bij de mensen thuis. Ik ben trouwens ook van plan om de zijmuur van ons huis van een fleurig muurschilderij te voorzien. Maar we zullen eerst de werken in huis doen, dat zal al de nodige tijd vergen.”
“2020 was voor mij het jaar van het muurschilderij”
Hou vergaat het jezelf in de coronatijd?
“Wij hebben er op persoonlijk vlak een goed jaar op zitten. Zelf werk ik ook vaak thuis, dat was ik al gewoon. Toen in ik het ziekenhuis schilderde, moest dat uiteraard met het mondmasker op. Maar in onze dichte omgeving werden we niet geconfronteerd met besmettingen, dus op dat vlak viel het mee.”
Je hebt er ook een nieuw gezinslid bij!
“Ja, Bobo. Onze adoptiehond van 12 jaar. Ze was van een dame uit de buurt die ernstig ziek was en als laatste wens op zoek was naar een nieuw baasje. Toen ze hier achter ons huis met Bobo aan het wandelen was, raakten we aan de praat en beloofden wij voor Bobo te zorgen. De dame is dus ondertussen jammer genoeg overleden. Maar Bobo voelt zich ondertussen hier al goed thuis. Het is een Engelse cocker en echt waar de liefste hond ter wereld. We gaan drie keer per dag met Bobo wandelen, dan slaapt ze ook goed.” (lacht)
Hoe zullen de eindejaarsfeesten er bij jullie uitzien?
“We zullen het thuis gezellig maken. Anders gaan we met kerst bij mijn mama met de hele familie, maar dat zit er dit jaar dus niet in. En we missen wel het gezelschap van onze vrienden natuurlijk. Maar aan de andere kant hebben we dit jaar wat meer kunnen sparen. We blijven dus positief.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
