Dat lokale legende Luc Dufourmont geen blad voor de mond neemt, is een understatement van jewelste. De schenenschopper van Menen ken je van de bands Two Russian Cowboys, Ugly Papas en Idiots. Met die laatste band nam hij in september nog afscheid op het Schippersweekend in Lauwe. We spraken hem over KW, zijn recentste muzikale avontuur Riptunes en Bevergem. “Niemand moet me nog vragen wat ‘nurfen’ is!”
Tot op vandaag worden de inwoners van Menen, Lauwe en Rekkem ‘wieltjespakkers’ genoemd, naar een oude legende uit de 17de eeuw. Dat verhaal eert de ingenieuze creatieveling, op zoek naar vrijheid in leven en werk. Wij stellen er elke week eentje aan u voor.
Luc: “Riptunes is oorspronkelijk gestart doordat een fan me vroeg om een nummer te schrijven voor zijn dochter met een serieuze oorstoornis. Ze heette June, vandaar de titel van het eerste nummer. Ik vroeg Wouter Spaens, stichter en componist van Riptunes, of hij nog iets in zijn schuif had liggen. Dat was het geval en ik schreef een tekst op het doorgestuurde nummer. Het werd een Oasis-achtig popnummer. Na ‘June’ kwam ‘Elodie’, dan ‘Maurene’ en het bleef maar komen. Uiteindelijk maakten we een album vol vrouwennamen. Ondertussen is er een tweede, meer ingetogen en dus Riptunes-achtige versie, van ‘June’ uit.”
“Er is wel nog een ‘donkere’ kant aan Riptunes. De naam komt van ‘R. I. P.’ (Rest In Peace, red.), gezien zowel Wouter als ik onze beste vriend verloren hebben. Voor mensen die in een rouwproces zitten, kan het deugd doen om naar onze nummers te luisteren. Er hebben me dat al mensen gezegd na optredens. Niemand dacht ooit dat ‘den Dufourmont’ zo’n serieuze platen kon maken. Onze tweede plaat ‘Ready for the Revolution’ is trouwens sinds begin oktober uit. Muzikaal is het meer een echte ‘bandplaat’ dan de eerste.
Je speelde met Idiots op het Schippersweekend in Lauwe een allerlaatste thuismatch?
“Inderdaad. Het was net tien jaar nadat Luc Devos er optrad, en dus ook bijna tien jaar na zijn dood (het optreden in Lauwe was een van de laatste van Luc Devos, red.). Het was dus best emotioneel. Ik had trouwens pas een paar dagen ervoor door dat het zo symbolisch zou zijn. Een dubbel afscheid dus (Idiots hield er na nog enkele optredens in Den Trap in Kortrijk definitief mee op, red.)”
Je bent ook acteur in Bevergem, Callboys en Chantal. Word je vandaag de dag nog steeds aangesproken over je rol in Bevergem?
“Elke week en elk weekend. Zelfs nu mijn haar en paardenstaart weg zijn en ik inmiddels een bril draag, word ik nog herkend… Er zijn twee vragen over Bevergem die niemand me nog moet stellen en iedereen mag het weten: niemand moet me nog vragen wat ‘nurfen’ is en of er een tweede seizoen komt!”
“Ik ben het stinkend beu dat Menen marginaal genoemd wordt”
Je bent van Rekkem?
“Van origine wel. Ik ben alleszins niet tegen de fusie. Er is soms wat aversie tussen Menen en Rekkem, maar daar doe ik niet aan mee. Dat komt volgens mij doordat sommige burgemeesters destijds Rekkem stiefmoederlijk behandeld hebben. “Rekkem is de enclave van Menen en is maar een straat groot. Je bent erdoor voor je het weet”, hoorde je dan wel eens. Ik werd daar kwaad van, maar gezellig kwaad, hé. Rekkem is de poort naar Europa! De grens passeert er. Let op: ik ben vooral een wereldburger, hoor.”
Die dan toch wel fan is van Menen?
“Ja! Ik hou van Groot-Menen en word ook heel kwaad wanneer we marginaal genoemd worden. Ik ben dat stinkende beu en heb al getwijfeld om ervoor in de pen te kruipen. Menen is de max! Natuurlijk is het niet altijd proper, maar waar wel? Ik was onlangs in de buitenwijken van Deurne, maar de Barakken hadden echt geen lap aan die buurt. Zo marginaal! Het is trouwens serieus aan het veranderen. Kortrijkzanen kopen nu zelfs huizen in Menen omdat het hier nog te betalen is. Ik wil trouwens De Barakken zo snel mogelijk weer zien floreren, want nu is de leegstand wel schrijnend. Ik weet niet of het ooit nog terugkomt. De Barakken zijn altijd heel volks geweest en trekken van ver volk aan. Ze komen van Rijsel om préparé van Deleu en kopen drie à vier kilo! Trouwens, als kranten of tijdschriften foto’s van me nodig hadden voor interviews in, nam ik de fotograaf altijd mee naar De Barakken.”
Van waar die liefde voor De Barakken?
“Ik kan me in De Barakken gewoon neerzetten en kijken naar de Fransen die passeren, ‘t is gelijk een film dat je ziet, al die vormen en modellen. Ze zijn kluchtig. En fretten dat ze doen! Ze komen toe, drinken heel de dag door streekbieren, eten in de namiddag een gaufre Nutella en eindigen dan met een zak frieten. Ze spuggen dan op de parking. Machtig! Da’s rock en roll.”
(Twee dagen na het interview liet Luc weten dat hij alles over De Barakken terugneemt. Hij was 30 seconden binnen bij de Turkse bakker en toen hij bij zijn wagen kwam, zag hij dat hij een parkeerboete van €25 had, red.)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
