Horeca-ondernemer Bart Boelens: “Ik zou de zee niet meer kunnen missen”

Bart Boelens is één van de bekendste horecaondernemers in Oostende. Naast Hotel Europe baat hij samen met zijn familie ook het befaamde café Lafayette en Bar des Amis uit in de uitgaansbuurt en in de zomer komt daar nog een beachbar bij op het strand. Op zijn 55ste blijft Boelens ambitieus. Hij ziet vergaderingen voor de verschillende bestuursfuncties die hij opneemt bij onder meer Toerisme Oostende als ontspanning. Echte rust vindt hij echter vooral op zee, als hij gaat zeilen.

De Mercator is Bart Boelens niet vreemd, als fervent zeiler én al meer dan 30 jaar Oostendenaar en ondernemer in de stad. Hij ontving de voorbije decennia talloze toeristen in Hotel Europe. Hij woont zelf ook in het hotel. De horeca is zijn passie, al was er bij de uitbraak van corona, toen alle horeca dicht moest, toch even twijfel. De voorbije twee jaar waren niet makkelijk, maar Bart deinst niet terug voor nieuwe avonturen. Hij is dag en nacht bezig met zijn zaken, maar toch staat privégeluk ook centraal. Nadat zijn vrouw Ann een zwaar ski-ongeval had, beseften ze dat ze ook genoeg tijd moeten maken om er samen eens op uit te trekken en te genieten. Binnenkort worden ze voor de eerste keer opa en oma. Tijd voor een gesprek over ondernemen in Oostende en genieten van de zee.

Hoe ben je in de horeca terechtgekomen?

“Ik werkte na mijn studies eerst tien jaar voor New Holland. Ik werkte bij de research and development-afdeling en deden testen van landbouwmachines in het buitenland. Mijn laatste jaar zat ik zeven maanden zowat overal ter wereld, maar dat was niet meer combineerbaar met twee jonge kinderen. Ik wist nooit wanneer ik weer naar huis kon en zag mijn gezin quasi nooit. Ik ben gestopt toen ik terugkwam van een opdracht waarbij ik negen weken van huis was geweest en ik van mijn baas moest doorreizen naar Denemarken voor twee weken. Maar ik wilde terug naar mijn gezin. Ik stapte dan in 1999 me in het hotel met mijn vrouw en mijn schoonvader.”

Het is dus echt een familiehotel?

“Het is inderdaad een familievennootschap. De kinderen zitten er ook al in, maar werken hier nog niet. Robin heeft zijn eigen restaurant, Eclips. Hij nam de zaak over twee maanden voor corona begon. Jill werkt in een sociaal bureau. Het zou leuk zijn als ze later alles kunnen overnemen, maar zo ver zijn we nog niet. We moeten eerst nog enkele jaren werken, met corona zijn daar nog enkele jaren bijgekomen.”

Is het hotel door de jaren veel veranderd?

“We startten met de Kapucijnenstraat 52 en hebben dan telkens stukjes kunnen bijkopen, zoals het Oostends bierhuis, Sherlock Holmes, een appartementsgebouw. In 2005 hebben het hotel grondig aangepakt. We zijn toen ook overgestapt van een volledig Engels cliënteel, dat hier toekwam in autocars, naar de privémarkt. De Engelse markt was toen in elkaar aan het zakken. We plaatsten een volledige nieuwbouw met een ondergrondse parking en een zwembad. Dat was een grote investering. Nu hebben we nog een project achteraan. De gesloten ruwbouw staat er, maar door corona staat de uitbreiding on hold. We zullen nog even wachten om het af te werken.”

Wat zijn de grootste uitdagingen voor jullie?

“Momenteel is dat zeker het vinden van geschikt personeel. Door corona is dat nog moeilijker geworden. We waren de voorbije twee jaar zeker zeven maanden gesloten en die periode zochten veel mensen andere sectoren op. Je kan hen dat ook niet kwalijk nemen. Het is moeilijk om goed en juist personeel te vinden. Wij blijven er relatief van gespaard. In de zomer hebben we 18 mensen in het hotel, met de cafés en de beachbar erbij zitten we aan 65 tot 70 mensen, jobstudenten inbegrepen.”

Waarom ben je naast het hotel ook in het uitgaansleven gestapt?

“De beachbar kwam er als eerste bij. We zijn daarmee begonnen voor de fun. We hebben een strandcabine en als we eens een glaasje wilden drinken, moeten we zelf iets meenemen in een koelbox of naar een restaurant op de zeedijk gaan. ‘Zouden we niet zelf een bar op het strand zetten?’, was toen het idee. We dienden toen een dossier in bij de stad. Het eerste jaar was meteen een overrompeling. We hadden dat onderschat. We werkten gelukkig samen met Polé Polé. Het tweede jaar hebben we dat uitgebreid en professioneler aangepakt. Dat is goed verlopen. Drie jaar later namen we ook café Lafayette over. Ik had in de winter nog tijd over en Paco vertelde dat hij zijn café wilde overlaten en vroeg of we geen interesse hadden. Toen het café naast ons in faling ging, hebben we Bar des Amis er ook bij genomen. Lafayette hebben we bewust niet veranderd. Mensen komen hier nog altijd naartoe, van waar ze ook komen. Ook veel artiesten.”

Je hebt ook nog verschillende functies bij Horeca Vlaanderen en Toerisme Oostende, heb je ook nog tijd om te ontspannen?

“Ik vind die vergaderingen eigenlijk heel ontspannend hoor. Ik doe dat echt graag. Door corona gaan er nu ook meer afspraken online door, waardoor ik meer tijd overhoud. Tijdens corona ben ik daarom begonnen met padel en dat is nu wel mijn wekelijkse uitlaatklep. Het is goed dat ik zo toch wat meer beweeg. In de winter ga ik ook graag skiën en in de zomer zeilen. Elke woensdagavond is er een wedstrijd met de jachtclub. Dat is het enige moment waarop ik niet bereikbaar ben en mijn personeel weet dat ondertussen ook. Het is het enige moment waarop ik even alles vergeet. Je moet zodanig bezig zijn met het zeilen zelf dat je aan niets anders kan denken. Je kan het hoofd volledig leeg maken en de zee is echt rustgevend. Als we op vakantie gaan, zal ik ook altijd maken dat we dicht bij de zee zitten. Dat is ongelofelijk. Ik zou de zee niet meer kunnen missen.”