Op een stille oorlogsbegraafplaats in de Westhoek weergalmt af en toe het gebalk van buur Tommeke, een ezel genoemd naar Tom Boonen. Het oorlogstoerisme maakt van Tommeke een bekendheid tot aan de andere kant van de wereld. “Ze komen voor het kerkhof, maar onze ezel is de attractie.”
Tommeke, Tommeke, Tommeke, wat doe je nu? In volle Boonen-gekte kwam een ezel ter wereld, die genoemd werd naar de wereldkampioen van 2005. “Ik werkte toen met een collega uit Kuurne, de bekende ezelsgemeente, en we vonden Tommeke een geschikte naam voor mijn nieuwe ezel”, vertelt Rik Serpentier (58). “Ik zie graag koers en ben fan van Boonen en heel wat andere goede renners.”
Polygon Wood
Rik woont met zijn vrouw Karin Huyghe (58) in de Lange Dreve in het West-Vlaamse Zonnebeke. Tommeke kreeg een plekje in hun weide die grenst aan Polygon Wood Cemetery, een Commonwealth oorlogsbegraafplaats waar Britse, Nieuw-Zeelandse, onbekende soldaten en één Duitse soldaat begraven liggen.
“Hier groeide ons Tommeke uit toe een bekende ezel. Er passeren geregeld oorlogstoeristen, die eerst onze ezel fotograferen langs het toegangspad en dan pas de begraafplaats. De mensen zijn zot van Tommeke. Ze komen voor het kerkhof, maar onze ezel is de attractie.”
“Een gids komt bijna dagelijks met een busje vol toeristen van over de hele wereld en hij neemt telkens snacks mee om hem te voederen. Tommeke herkent intussen het geluid van het busje, laat van zich horen en krijgt dan een wortel of appel, iets wat hij lekker vindt. En dan volgen de toeristen voor foto’s en selfies met Tommeke.”
Geflirt
“Er wordt zelfs geflirt”, lacht Karin. “Ik zat eens onkruid te wieden achter onze haag naast de weide en hoorde een vrouw haar liefde verklaarde aan Tommeke: mijn lieve ezel, ik zie je graag, ik kom zo graag naar jou… Ik moest mijn hoofd even onder de haag houden, want ik kon mijn lach niet inhouden. Het is wel ontroerend hoe hard de mensen houden van onze ezel.”
Geit op ezel
Maar Tommeke tolereert geen grensoverschrijdend gedrag. “Bezoekers kruipen best niet in zijn weide”, waarschuwt Rik. “We hebben ooit meegemaakt dat een kindje haar troeteldier over de omheining gooide. Haar moeder sprong in de weide en werd opgejaagd door Tommeke. Hij stelt zijn grenzen en bewaakt zijn territorium. De weide is van hem.”
En van één kip. “Die blijft voorlopig wel anoniem. Vroeger kreeg hij er het gezelschap van geiten. Ze kropen af en toe op de rug van Tommeke. Hij liet het graag gebeuren, wat soms een vreemd schouwspel was voor bezoekers van de begraafplaats. Tommeke is intussen 19 jaar en zijn puberteit gepasseerd. Als hij gezond blijft, kan hij de mensen hier nog jarenlang verblijden.”
TripAdvisor
“Tijdens belangrijke herdenkingen of plechtigheden bij de begraafplaatsen, zoals Anzac Day, wordt de stilte bewaard doordat iemand Tommeke wat brood geeft. Plots zagen we een foto van ons Tommeke op de website TripAdvisor. Hij werd vermeld door Nieuw-Zeelanders die gecharmeerd waren door deze plek en onze ezel.”
Karin richtte een Facebookpagina op voor Tommeke, waar hij wel eens poseert met een gekke hoed. “Corona was zwaar voor hem, want hij miste het menselijk contact. Fotograaf Eric Compernolle kwam in die periode langs voor een fotoshoot met Tommeke en z’n hondje. Hij maakte er een prachtige fotokalender van. Gelukkig zijn de toeristen intussen teruggekomen, zodat hij zich niet meer alleen hoeft te voelen.” (TP)
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
