KW.be maakt de komende maanden een reis rond de wereld langs 80 West-Vlamingen. Vandaag zijn we te gast bij Greet Deprez, die ‘oost’ voor ‘oost’ wisselde: Oostende werd Oostenrijk.
Vertel eens, Greet: hoe komt een jonge vrouw uit Oostende plotseling in Oostenrijk terecht?
“Het is intussen 25 jaar geleden dat ik Oostende verliet om te gaan wonen en werken op het kasteel Neuschwanstein in Hohenschwangau, in het zuiden van Beieren, Duitsland. Dat is het welbekende kasteel dat Walt Disney heeft nagebouwd. Ik heb mijn job als leerkracht opgegeven om daar te gaan gidsen. Tijdens de winter komen er vele Vlaamse sneeuwklassen op bezoek, dus ik was er welgekomen (lacht).”
Duitsland? En wij die dachten dat je in Oostenrijk woonde.
“Dat doé ik ook (lacht). Enkele jaren later, na een bezoekje in België, zat ik in de trein tegenover een onbekende man, een zekere Helmut Karl. We waren al van het eerste moment in gesprek met elkaar. En tot in Keulen heb je genoeg tijd om elkaar iets beter te leren kennen en een sympathie te ontwikkelen… We wisselden dus onze adressen uit en toen we elkaar voor de tweede keer zagen – dat was zowaar ‘op het kasteel’ – was het vlug duidelijk dat we voor elkaar bestemd zijn. Ongebonden als we waren, overlegden we waar we ons gemeenschappelijk leven wilden opbouwen: België, Oostenrijk of in of bij het kasteel blijven?”
“Aangezien we een groot gezin wilden, vonden we het toch belangrijk in de omgeving van een paar grootouders te wonen, omwille van de kinderen. De keuze viel dus uiteindelijk op Oostenrijk. Op 8 juli 1995, nu dus twintig jaar geleden, zijn we getrouwd op een bruiloft waar 50 Vlamingen bij aanwezig waren. Die hebben er toen natuurlijk meteen een vakantie van hebben gemaakt. Zo kunnen we zeggen dat het feest een kleine week heeft aangehouden en voor veel mensen een onvergetelijke herinnering is gebleven, niet in het minst voor ons.”
Waar wonen jullie ergens? In een stadskern of op de buiten tussen de vele bergen?
“Mijn man, toen juist afgestudeerd, moest nog zijn legerdienst doen. Zijn eerste job was in Linz (de derde grootste stad van Oostenrijk, red), maar na enkele maanden is hij weer in Salzburg beland. De eerste twee jaren zijn we een paar keer verhuisd, tot we een passend huisje vonden, hier te lande. We wonen op de buiten, maar hebben wel een goeie aansluiting naar Salzburg.”
En dat kroostrijke gezin er intussen ook.
“Klopt. Ze heten Jana, Lorenz en Annika. Ik vond het belangrijk dat de kinderen een naam hebben die zowel de Oostenrijkers als de Vlamingen op dezelfde manier uitspreken. Alleen Lorenz is een typische naam van hier, maar wordt ook niet zo vaak gekozen. Jana en Annika waren hier in het dorp nog tamelijk ‘exotische’ namen, maar ik heb de indruk dat we intussen wel mensen hebben kunnen inspireren (lacht).”
Spreek je Nederlands met hen?
“Ik spreek zeker nog altijd Nederlands – dus geen ‘plat Vlaams’ – met mijn kinderen en ik verwachtte ook van hen dat ze in ‘t Nederlands terugpraten. Dat lukte, vooral omdat ik thuis was bij mijn kinderen. Met drie kinderen, die tot na de lagere school alleen ‘s voormiddags les hebben, was er geen andere mogelijkheid. Maar ik geef toe dat ik wel heel erg van die tijd heb genoten.”
Het klinkt alsof je daar nooit meer weg wilt.
“Ik voel me hier inderdaad echt helemaal thuis. Ik werd meteen heel vlot aanvaard en heb nooit getwijfeld over mijn beslissing om België te verlaten. Natuurlijk is het leuk om weer eens West-Vlaams te horen praten en hier familie, kennissen en vrienden te ontvangen. Maar een weekje vakantie in België om de twee jaar, da’s voor mij meer dan genoeg. Dan verlang ik alweer naar Oostenrijk.”
Wat is er dan zo verslavend aan?
“Ik houd bijvoorbeeld erg van het wisselen van de seizoenen. In de zomer is het hier warm – hoewel we hier ook wel regenperiodes kunnen hebben, Oostenrijk is niet voor niets een groen land – en in de winter sneeuwt het. Ik houd van de natuur: de bergen, de meren, de bossen en de rivieren. Voor sportievelingen zijn er hier oneindig veel mogelijkheden. Skiën en langlaufen in de winter, fietsen, bergtochten maken of zwemmen in de zomer.”
“Ook op cultureel gebied heeft Oostenrijk veel te bieden. Salzburg staat bekend om zijn ‘Festspiele’, die muziekliefhebbers van over de hele wereld lokken. Onze oudste dochter zingt al enkele jaren bij het kinder- en jeugdkoor van het Landestheater en Festspiele, waardoor wij regelmatig opvoeringen meepikken. We genieten daar met volle teugen van.”
Heb je nog één gouden tip voor wie Oostenrijk in jouw regio wil komen bezoeken? Wat is er zeker de moeite waard?
“Kom gewoon naar ‘mijn werk’! (lacht) Dat is het Domquartier Salzburg, geopend op 17 mei 2014: een rondgang rond de domplaats, doorheen de prachtige vorstbisschoppelijke appartementen, galerijen en schatkamers, met een prachtige blik in de barokke dom en de gotische Franziskanerkerk. Ik werk in de galerij, meestal bij de kassa. Ik verkoop toegangskaartjes, maar ook postkaarten, boeken, souvenirs en koffie. Ik deel de audiogidsen uit, reserveer gegidste rondleidingen en geef uiteraard ook toeristen de nodige informatie mee.”
“Een taakje dat misschien minder logisch lijkt: we staan ook in de voor de regeling van ‘het klimaat’ in dit gebouw. Een constante temperatuur en vochtigheid zijn immers erg belangrijk om de aanwezige schilderijen in perfecte staat te houden. En als er een tentoonstelling zit aan te komen, of net voorbij is, dan helpen wij met de opbouw en het terug afbreken. Kortom: een gevarieerd takenpakket, dat het voor mij altijd boeiend houdt. En in de zomer komt daar soms nog een extra pleziertje bij: als er Vlamingen over de vloer komen. Die zijn natuurlijk verrast als daar plotseling iemand in hun taal begint te babbelen!”
(FJA – Foto’s Greet Deprez)
Reis rond de wereld - 2015
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier