2.850 uur. Zo lang heeft Gino Ciers (62) in totaal in de mand onder een van zijn warmeluchtballonnen doorgebracht. Daarmee is de Hulstenaar een van de meest ervaren ballonvaarders van ons land én stond hij mee aan de wieg van de recreatieve ballonvaarten. Dertig jaar na zijn start geeft hij de fakkel nu door aan zijn schoonzonen, maar een leven zónder in alle rust boven onze hoofden varen, dat zit er nog niet meteen in. “Ik ben haast vergroeid met mijn ballonnen.”
De Fransen Jean-François Pilâtre de Rozier en François Laurent d’Arlandes maakten op 21 november 1783 dan wel de eerste ballonvaart ooit, het is mede dankzij Gino Ciers dat een tochtje in een warmeluchtballon voor mensen zoals u en ik toegankelijk is geworden.
De Hulstenaar, die op 23 juni zijn 63ste verjaardag mag vieren, stampte in mei 1991 exact dertig jaar geleden een eigen ballonvaartbedrijf uit de grond en bezorgde ontelbaar veel mensen een magische trip hoog boven de (West-)Vlaamse velden. Maar die mooie carrière als ballonvaarder is wel erg toevallig tot stand gekomen…
Piloot
“Ik ben al mijn hele leven gefascineerd door alles wat met vliegen te maken heeft”, opent Gino zijn verhaal. “Als klein ventje waren dat vliegers of kites op het strand, later telegeleide vliegtuigjes en toen ik 18 werd, kreeg ik van mijn vader de keuze: ofwel mijn autorijbewijs halen ofwel een opleiding als piloot volgen. Ik koos meteen voor het tweede en op het vliegveld van Moorsele leerde ik een sportvliegtuigje besturen.”
Maar toen hij begin jaren negentig op de luchthaven van Wevelgem een warmeluchtballon zag opstijgen, raakte Gino op slag verliefd. “Het was een coup de foudre ”, glimlacht hij. “Toen was dat nog erg zeldzaam. Ik ging meteen met de ballonvaarder in kwestie praten, het bleek om François Schaut te gaan, zowat de meest legendarische ballonvaarder van ons land. Hij was toen ook verdeler van Cameron Balloon, een Engels topmerk. Zonder veel nadenken nodigde ik hem daags nadien bij ons thuis in Hulste uit en kocht ik mijn eerste warmeluchtballon: goed voor 2.600 kubieke meter warme lucht en het neusje van de zalm. Ik had toen meteen de grootste ballon van België beet en telde daar net geen 1 miljoen oude Belgische frank (25.000 euro, red.) voor neer. De rest is eigenlijk geschiedenis.”
2.600 vaarten
Op die eerste warmeluchtballon plaatste Gino reclame van San Marino, de speelgoed- en kampeerwinkel die hij toen runde. “De perfecte manier om mijn zaak te promoten, want zo’n ballon verplaatst zich traag door de lucht en valt enorm hard op. Aanvankelijk vloog ik gewoon voor mijn plezier. Dan nodigde ik wat vrienden uit en met hen steeg ik bij mooi weer ’s avonds op, maar ik begon steeds meer vragen te krijgen om een ballonvaart te maken.”
Dat zette Gino aan het denken. “Toen we in 1995 onze zaak aan Supra Bazar verkochten, had ik ook meer tijd om me op de ballonvaarten toe te leggen en sindsdien hebben we zeer veel passagiers een onvergetelijke ervaring bezorgd. Ondertussen zijn we 31 warmeluchtballonnen later en op vandaag hebben we acht ballonnen en evenveel gecertificeerde piloten in huis.”
Gino zelf legde in zijn carrière liefst 2.600 vaarten af, goed voor 2.850 uur of bijna 120 volledige dagen in de lucht. “Mooie cijfers”, glundert hij. “En nog steeds krijg ik kriebels bij de start van elke nieuwe vaart. Met een van onze ballonnen opstijgen, het blijft speciaal. Elke keer opnieuw.”
In eigen land vindt het seizoen plaats van begin april tot eind september, maar ook buiten onze landsgrenzen was en is Gino een graag geziene ballonvaarder. “We vaarden in Nederland, Frankrijk, Canada, Oostenrijk, de Verenigde Staten, zelfs in Rusland… Samen met mijn schoonzoon Jürgen nam ik ook twee keer deel aan het wereldkampioenschap gasballonvaren: de Gordon Bennett Cup. Daarbij maak je een onafgebroken vaart van twee tot drie dagen en los je elkaar als ballonvaarder af. Onvergetelijke momenten, net als de vele keren dat ik over de Oostenrijkse Alpen mocht varen. Van 1995 tot 2019 heb ik geen enkel jaar gemist. Maar toen kwam de coronacrisis…”
Geen stress in de lucht
Als ballonvaarder maakte Gino tal van mooie momenten mee. “Het aantal huwelijksaanzoeken waarvan ik getuige was, zijn amper te tellen”, lacht hij. “Ik zorgde er wel voor dat ik altijd vooraf op de hoogte was en vloog op het moment van de grote vraag altijd wat lager. Je wist maar nooit dat iemand neen zou zeggen. Maar dat is gelukkig nooit gebeurd. Eigenlijk is onze stiel al die jaren quasi onveranderd gebleven. Onze uitrusting is er wel moderner en efficiënter op geworden, maar de vertrouwde rieten mand is altijd gebleven.”
Wanneer passagiers te veel selfies nemen, stijg ik naar 500 meter. Dan valt het gsm-bereik weg
“Wat wel verschilt: vroeger keken de mensen meer naar buiten. Nu doen ze vaak niks anders dan foto’s en selfies nemen en die op sociale media gooien terwijl we nog in de lucht hangen. Als het echt de spuigaten uitloopt, dan stijg ik tot een hoogte van vijf- à zeshonderd meter. Daar valt het bereik weg en kunnen ze niet anders dan opnieuw met eigen ogen naar beneden kijken. Dat is net de reden waarom je een ballonvaart moet doen. Dat persoonlijke aspect leeft erg bij ons. We willen onze passagiers een ervaring bezorgen waar ze jaren later nog over praten. Ook voor mij persoonlijk is elke vlucht een verademing. Ik mag nog de grootste stressdag ter wereld achter de rug hebben, het moment dat ik in die mand kruip, valt alle druk van me af. Enkele honderden meters boven de begane grond kom ik helemaal tot rust.”
“En waar ik ook trots op ben: in al die jaren heb ik geen enkel ongeval meegemaakt. Al heb ik ze één keer toch genepen: tijdens een ballonmeeting in Canada in 1997 of 1998 werd het weer door het leger gemonitord. Hoewel er duidelijk slecht weer op komst was, werden we toch de lucht ingestuurd. Toen zijn we in een regelrecht onweer terecht gekomen en kwamen er dikke hagelbollen op ons af. Ik was doodcontent toen we veilig en wel geland waren. Neen, geef me maar een rustige zomeravond of -ochtend”, knipoogt hij.
Met de kleinkinderen
Sinds kort geniet Gino Ciers officieel van zijn ballonvaartpensioen. “Mijn schoonzonen Jürgen Dobbelaere en Hendrik Deleu hebben de zaak overgenomen en we hebben een nagelnieuwe loods gebouwd: mijn geesteskindje blijft dus bestaan. Daar ben ik erg blij om. Maar ik ben van plan om ook zelf te blijven varen. Niet meer aan de frequentie die ik tot enkele jaren geleden gewoon was, want ballonvaren is ook hard werken. In 2020 heb ik mede door de coronacrisis amper vier vaarten kunnen ondernemen, dit jaar hoop ik alvast beter te doen. Ik heb ondertussen ook acht kleinkinderen, de jongste is nog maar drie maanden oud. Maar wie weet kan ik als opa ooit een vaart met al mijn nakomelingen maken. Dat zou de kers op de taart zijn.”
En wie het water in de mond heeft gekregen: een ballonvaart is allesbehalve buitensporig duur. Voor gemiddeld 150 euro krijg je een drie uur durende ervaring, waarvan je ruim één uur in de lucht doorbrengt.
Info: www.warmeluchtballon.be
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
