Zo goed als afgestudeerd, klaar om het leven met beide handen vast te nemen, maar vanuit het niets te horen krijgen dat je eerst leukemie klein moet krijgen. Het overkwam Chelly Kerkhof (26) uit Oostende. Chelly onderging ondertussen drie chemokuren en een eerste stamceltransplantatie, maar die was niet succesvol. Daarom is ze nu op zoek naar een nieuwe donor. “En die moet en zal ik ook vinden”, klinkt het strijdvaardig. “Ik leef gewoon veel te graag.”
Eind vorig jaar lachte het leven Chelly Kerkhof (26) nog toe. Ze was bezig aan haar laatste maanden als masterstudente communicatiewetenschappen aan de Gentse Universiteit en was klaar om, samen met haar Amerikaanse vriend Imran Khan, een mooi bestaan uit te bouwen.
“Maar eind november kreeg ik een verkoudheid die maar niet voorbij ging”, blikt ze terug. “Ik bleef op de sukkel. Op kot in Gent voelde ik me op een gegeven moment zo ziek dat ik mijn ouders belde met de vraag om me te komen halen. Het ging echt niet meer.”
Samen trokken ze naar AZ Oostende, waar ze op de spoeddienst niet meteen onraad roken. “Ze dachten dat ik een erg zware verkoudheid had en moest die gewoon uitzieken”, zegt Chelly. “Maar het ging gewoon van kwaad naar erger. Mijn huisarts deed uiteindelijk een infectieonderzoek, met een ontstekingswaarde van 180. Terwijl die bij een longontsteking ‘amper’ op 100 ligt.”
Euro-Aziatisch bloed
Chelly’s huisarts stuurde haar opnieuw naar de spoeddienst, waar een bloedonderzoek uitgevoerd werd. “Op 2 december kreeg ik er de diagnose te horen: acute myeloïde leukemie. Mijn wereld stortte ter plekke in. Ik was amper 25 jaar jong, mijn hele leven lag voor me, maar ik moest noodgedwongen de pauzeknop indrukken. Al heb ik snel de switch gemaakt. Ik moest en zou er tegen vechten. Een andere optie was er niet.”
Chelly werd meteen naar AZ Sint-Jan in Brugge overgebracht, waar op de dienst hematologie de eerste van drie chemokuren van telkens zes weken werd opgestart. “Een loodzware periode, maar de behandeling sloeg aan. Al had ik ook een stamceltransplantatie nodig om de leukemie helemaal te verslaan, kreeg ik te horen.”
“Ik zoek een speld in een hooiberg. Maar ik wéét dat die bestaat en ik zal die ook vinden”
Aangezien Chelly zowel Europees als Aziatisch bloed door haar aderen heeft lopen, maakte dat de vijver aan donoren een pak kleiner. “Mijn papa is van Franse origine, mijn mama is van Maleisië afkomstig. Er waren geen matches voor mij in de donor database, papa was te oud om te doneren, dus mijn mama was mijn enige hoop en stond haar stamcellen af.”
Die nestelden zich vlot in Chelly’s lichaam, maar de leukemie bleek te sterk. “Een zware klap”, geeft ze toe. “Maar ik weiger op te geven. Ik verlies de hoop niet, want ik wil deze beproeving écht tot een goed einde brengen. Daarom ga ik nu op zoek naar een nieuwe stamceldonor.”
Warme zorgen
Vorige week herviel Chelly en is de leukemie helemaal terug. “Daar had ik het mentaal even best moeilijk mee, maar ik kan gelukkig terugvallen op mijn vrienden en familie. Zij omringen me met de warmste zorgen. En een goed gesprek met een verpleegkundige met veel kennis ter zake heeft me bijzonder goed gedaan. Ik kijk opnieuw vooruit. En dat betekent in eerste instantie een nieuwe stamceldonor vinden.”
Daarom roept Chelly via haar Instagram-account – @chellysenyuman – iedereen op om zich als donor te registreren. “Niet alleen voor mij, maar voor iedereen die zich in deze situatie bevindt. Hoe meer mensen zich als donor opgeven, hoe groter de kans dat leukemiepatiënten een goeie match vinden. En ze hun leven opnieuw in handen kunnen nemen.”
“Op 1 september reist mijn vriend opnieuw vanuit de States naar mij en heb ik hem weer dicht bij me. Je kan niet geloven hoeveel dat voor mij betekent”
“In mijn specifieke geval lijkt het net alsof we naar een speld in een hooiberg moeten zoeken, maar ik wéét dat die speld bestaat en ik die ook zal vinden. Mijn leven staat net in de startblokken, dat wil ik niet uit handen geven.”
Vriend naast zich
Dat leven wil ze maar al te graag delen met haar vriend. “Imran woont in New Jersey, in de Verenigde Staten, maar toen ik begin december vorig jaar de diagnose kreeg, heeft hij meteen ontslag genomen en is hij naar België afgereisd. Tot eind mei stond hij elke dag aan mijn zijde, maar toen moest hij, door een aflopend visum opnieuw naar de Verenigde Staten.”
“Maar op 1 september keert hij terug. Aan de VUB zal hij een masteropleiding volgen en dan is hij opnieuw dicht bij me. Je kan niet geloven hoeveel dat voor mij betekent.”
“Wanneer dit allemaal voorbij is, zullen we samen ons leven uitbouwen. Ik droom van een job in een internationale omgeving, met veel sociaal contact. Ik moet en zal die stamceldonor vinden, want ik leef gewoon veel te graag”, besluit Chelly strijdvaardig.
Waar vind je stamcellen?
Waar vind je stamcellen en hoe groot is de vijver waarin de artsen vissen? Wij staken ons licht op bij hematoloog Tessa Kerre van het UZ Gent. “Er zijn drie verschillende manieren om stamcellen te oogsten: via navelstrengbloed, een beenmergboring onder narcose of het kunstmatig stimuleren van de stamcelgroei.”
“De donordatabank telt 41 miljoen stamceltypologieën, een 10 op 10-match bedraagt 1 op 50.000. “Dat lijkt weinig, maar er zijn ook transplantaties met een 5 op 10-match. De resultaten zijn vaak veelbelovender dan bij een 9 op 10-match. Klinkt bizar, maar geneeskunde is geen wiskunde.”
Stamcellen doneren? Meld je aan via www.stamceldonor.be
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier