Kinderen zien meer wensen dan ooit in vervulling gaan: Make-A-Wish maakte dit jaar al 26 jonge West-Vlamingen gelukkig

Rowan (7) kreeg dankzij Make-A-Wish een speciale superheldentraining. © Kris Vanraes
Camille Jonckheere

Make-A-Wish vervult meer wensen dan ooit in West-Vlaanderen. De organisatie zal dit jaar al minstens bij 26 zieke kinderen hun droom in vervulling laten gaan, terwijl het er doorgaans een twintigtal per jaar zijn. “Door corona liepen we een achterstand op. Die halen we nu in”, weet Myriam Tailliaert, verantwoordelijke voor onze provincie.

Aan de vooravond van de Wereldwensdag, die plaatsvindt op zaterdag 29 april, kan de Make-A-Wish Foundation mooie cijfers voorleggen. De organisatie, die elk jaar de wensen van zo’n 150 ernstig zieke Vlaamse kinderen tussen 3 en 18 jaar in vervulling doet gaan, is in onze provincie actiever dan ooit.

Terwijl er jaarlijks normaal gezien een twintigtal wensen vervuld worden, staan er dit jaar al 26 op de planning. Daarvan zijn er ondertussen al een aantal verwezenlijkt, zoals zondag nog die van de kleine Rowan uit Torhout. En er komen er wellicht nog bij, weet verantwoordelijke Myriam Tailliaert van Make-A-Wish West-Vlaanderen.

(lees verder onder het kader)

Rowan (7) op pad met superhelden

Rowan (7) uit Torhout zag afgelopen weekend zijn wens in vervulling gaan. Bij het jongetje werd vorig jaar lymfeklierkanker vastgesteld. “Hij had last van hevige buikpijn, die steeds erger werd”, vertelt papa Dries. “Na veel onderzoeken bleek dat hij kanker had. De behandelingen en chemotherapie waren heel zwaar, maar hielpen wel vlug om zijn pijn te verminderen. Door zijn ziekte heeft Rowan een half jaar les en zijn eerste communie gemist. Ondertussen kregen we wel het goede nieuws dat hij kankervrij is. We hopen uiteraard dat hij niet hervalt.”

Rowan mocht dankzij Make-A-Wish een dag doorbrengen met superhelden. Ze gingen met hem op pad voor een speciale superheldentraining. “Het is de peter van Rowan die de aanvraag heeft ingediend”, zegt Dries. “Toen ze Rowan de vraag stelden wat hij heel graag wilde, was dat al vlug duidelijk: het moest iets te maken hebben met superhelden. Wat het uiteindelijk zou worden, was ook voor ons een verrassing. Toen de superhelden zondag arriveerden in Vayamundo in Oostende, begonnen zijn ogen direct te blinken. Als ouder was het fantastisch om te zien hoe hij zich amuseerde samen met zijn twee broertjes.”

“In 2020 en 2021 konden we weinig wensen vervullen”, vertelt Myriam. “De lockdowns en coronamaatregelen zelf waren een groot obstakel, maar daarnaast moet je er ook rekening mee houden dat het om kinderen gaat die zwaar ziek zijn. Voor hun eigen gezondheid werden wensen soms uitgesteld. Nu maken we een inhaalbeweging.”

Wensbox

Wie de wens van haar of zijn kind vervuld wil zien, neemt meestal via het ziekenhuis contact op met Make-A-Wish. “De familie kan een aanvraag indienen en die moet goedgekeurd worden door de dokters”, zegt algemeen coördinator Hilde Vander Stichele. “Dan komen we op bezoek bij het gezin om te horen wat de wens van het kind is. De oudere kinderen weten vaak iets vlugger wat ze willen. Bij de jongere kinderen werken we met een wensbox, waar ze tekeningen of foto’s in kunnen steken. We leren het kind echt kennen om te weten wat ze het allerliefste willen en daar gaan we dan mee aan de slag.”

“Kinderen glunderen en bij ouders zie je tranen van geluk”

Om wensen in vervulling te brengen, kan Make-A-Wish in onze provincie rekenen op een team van 23 vrijwilligers. “We vergaderen één keer per maand om de wensen en activiteiten te bespreken”, zegt Myriam. “Met de hele groep bekijken we dan hoe we een wens van een klein idee kunnen omtoveren tot een prachtige dag voor het kind. Maar we doen ook veel meer dan de wensen uitwerken. Met de vrijwilligers helpen we en organiseren we ook doorheen het hele jaar verschillende evenementen, zoals een toneel of concert om geld in het laatje te brengen.”

Herkenbaar

Een van die 23 West-Vlaamse wensenvervullers is Hilde Van Muylenbroucke uit Ardooie. Zij leerde Make-A-Wish kennen toen de organisatie de wens van haar zoon deed uitkomen. “Florian kreeg op 17-jarige leeftijd de diagnose lymfeklierkanker. Hij zag zo’n wens eerst niet zitten, omdat je veel dingen hoort over wensen van kinderen, maar niet van 17-jarigen. Maar als ouders vonden we dat hij die kans ook zeker verdiende tijdens zo’n moeilijke periode. Door zijn ziekte en corona moest zijn wens – een dag in het spoor van de Tour de France – tot twee keer toe uitgesteld worden. Uiteindelijk was hij ouder dan 18 jaar en bijna genezen toen Make-A-Wish hem toch nog trakteerde op een wens.”

Florian Poignie samen met zijn mama Hilde en papa Ignace.
Florian Poignie samen met zijn mama Hilde en papa Ignace. © ADB

“Door mijn ziekte had ik heel wat momenten met mijn vrienden gemist en dat was hetgeen wat ik het liefste wilde: samen dingen doen met mijn maten. Dus heb ik mijn wens veranderd en hebben we een dag kunnen genieten van activiteiten als indoorskiën, paintballen en skydiven en als afsluiter een feestje. Dat was echt zalig, ook voor Kenneth van Make-A-Wish, die ons toen begeleidde”, vertelt Florian (21).

“Mijn wens was voor mij een manier om de ziekte af te sluiten en mijn vrienden, die me gesteund hebben te bedanken”

“Op het moment van mijn wens was ik al kankervrij, dus het gaf niet zo’n soort boost, die anderen wel ervaren. Voor mij was het meer een afsluiter en een moment om mijn vrienden te bedanken voor alles wat ze voor mij gedaan hadden. De hele organisatie en medewerkers waren echt fantastisch, het is super dat mijn mama dat nu ook doet. We praten daar thuis heel open over, maar er zelf bij helpen is niet direct iets voor mij.”

Voor Florian ziek werd, was Hilde actief in allerlei verenigingen. “Maar toen hij ziek werd, ben ik daarmee gestopt om voor hem te kunnen zorgen. Enkele maanden na zijn wens voelde ik een kriebel om zelf te helpen bij Make-A-Wish”, vertelt Hilde. “Het is heel leuk om nu eens aan de andere kant van het verhaal te staan en mensen te kunnen helpen. Je ziet de kinderen dan helemaal glunderen en bij de ouders zie je vaak tranen van geluk. Hun situatie is voor mij zeer herkenbaar. Het is voor die geluksmomenten in een zware periode dat je het doet.”