Ondanks het feit dat vrouwen over het algemeen steeds later aan kinderen beginnen, zijn de West-Vlaamse mama’s toch nog steeds de jongste. In onze provincie ligt de gemiddelde leeftijd waarop vrouwen hun eerste kind krijgen elk jaar opnieuw een stukje lager dan in de rest van het land. Dat gemiddelde wordt onder meer naar beneden getrokken door tienermama’s Céline en Luca.
In onze provincie ligt de gemiddelde leeftijd waarop vrouwen hun eerste kind krijgen elk jaar opnieuw een stukje lager dan in de rest van het land. In 2020 was de gemiddelde West-Vlaamse vrouw 28,7 jaar bij de bevalling van haar eerste spruit. Tien jaar daarvoor was dat nog 27,8 procent. In Vlaams-Brabant ligt het gemiddelde zelfs op 30,1 jaar. (lees verder onder de grafiek)
“Het iets traditionelere gedachtegoed dat in onze provincie hangt kan daar voor een stuk tussen zitten. Huizen zijn hier goedkoper dan in andere provincies, op het platteland zijn er minder carrièrekansen dan in grote steden... het kan goed zijn dat vrouwen zich daardoor sneller klaar voelen om een gezin te stichten”, verklaart gynaecologe Laurence Strypstein van AZ Groeninge.
8 maanden ver
Een van de jonge vrouwen die er mee voor heeft gezorgd dat het West-Vlaams gemiddelde laag blijft, is Céline Leeman (19) uit Merkem (deelgemeente van Houthulst). Zij ontdekte op haar 18e dat ze zwanger was toen ze al 8 maanden ver was: “Ik voetbalde redelijk intensief toen en ik had wel al gemerkt dat mijn conditie het steeds vaker liet afweten. Maar ik kwam niet bij en had geen symptomen... Een doktersbezoekje bracht de waarheid uiteindelijk aan het licht: ik zou binnen een maand bevallen van een zoon”, vertelt Céline. (lees verder onder de afbeelding)
De shock was uiteraard groot, maar Céline en haar vriend Michiel (20) - met wie ze op dat moment al drie jaar een relatie had - waren al snel dolenthousiast over de komst van hun eerste kindje. “We waren wel bang voor de reacties van onze families en de buitenwereld, maar eigenlijk was iedereen heel positief. We werden vanaf dag 1 enorm gesteund”, klinkt het. In maart 2022 werd Jules gezond en wel geboren. Tijdens haar eerste weken als kersverse moeder bleef Céline online lessen volgen, ze was namelijk net gestart aan haar bachelor Accountancy-Fiscaliteit aan de hoge school. Na de paasvakantie zat ze al weer fysiek in de aula.
“Eigenlijk ziet mijn leven er niet echt anders uit dan als ik al zou werken: Jules gaat overdag naar de crèche, ‘s avonds zorgen wij er voor.”
“Ik wil sowieso mijn studies afmaken, en het ziet ernaar uit dat ik daar ook in zag slagen. Als alles goed gaat, studeer ik volgend jaar af. Eigenlijk ziet mijn leven er niet echt anders uit dan als ik al zou werken: Jules gaat overdag naar de crèche, ‘s avonds zorgen wij er voor. Eigenlijk heb ik best veel tijd om met hem door te brengen. En als mijn vriend en ik eens samen naar een feestje willen, dan babysit er één van de grootouders. Ik heb dus niet echt het gevoel dat ik mijn jeugd moet missen.”
Nog een meisje
De zeventienjarige Luca Declerck uit Lendelede is van dezelfde mening. Zijn beviel twee maanden geleden van haar zoontje Arno. Het eerste jongetje in vier generaties binnen Luca's familie.“Ongepland, maar wel heel welkom”, glimlacht Luca. “We waren natuurlijk hard geschrokken, ik was al vijf maanden ver toen we het hebben ontdekt. Ik had pijn aan mijn nieren, uit een echo bleek dat er een baby op mijn urineleider duwde. Dat was best een shock ja.”
Luca moest verplicht stoppen in school, waar ze duaal leren volgde, door haar zwangerschap. Intussen is ze al ingeschreven in het centrum Leren en Werken in Kortrijk, om daar een twee jaar durende bakkersopleiding te volgen. Toekomstplannen heeft ze dus zeker: “Mijn vriend werkt al, ik hopelijk na mijn opleiding ook. Binnen vijf jaar zou ik graag een twee kindje willen, een meisje. Tegen dan zijn we al wat meer gesetteld, bovendien vind ik vijf jaar een ideaal leeftijdsverschil. Een wilde studententijd ga ik niet missen, ik ben nooit een grote uitgaander geweest. En onze vrienden hebben Arno met open armen ontvangen, ze noemen zichzelf maar al te graag tante en nonkel. Mijn jonge leeftijd heeft ook een voordeel: wanneer Arno een puber is zal ik me nog héél goed kunnen herinneren hoe moeilijk die periode kan zijn”, besluit Luca.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
