“Ik hoopte dat ze zou vragen of ik een potje koffie wilde”: Roger Vanhee en Jenny Colpaert uit Middelkerke zijn 70 jaar getrouwd

Roger Vanhee (92) en Jenny Colpaert (90) vierden op 27 februari hun platina huwelijksverjaardag. Ze leerden elkaar kennen in 1953, toen Roger op zijn ronde als postbode aan een kinderhome passeerde. Daar werkte Jenny. “Dat is in mijn ogen geschoten, zeker?”, lacht Roger.

Roger Vanhee werd geboren in Middelkerke op 3 augustus 1931. “Ik was negen jaar toen de oorlog uitbrak”, begint hij zijn verhaal. “We gingen naar de gemeenteschool, maar vrij onregelmatig. Het gebeurde dat er alarm was en dan moesten we naar ‘den abri’. De ene keer was er school, de andere keer niet. We hebben in feite als kind veel ‘los’ gelopen, in plaats van naar school te gaan.”

Toen Roger dertien jaar was, begon hij al te werken, in een drukkerij. “Ik moest ’s morgens een dagbladronde doen bij Vandaele, dat was een halve nonkel van mij.” En na de schooldag wachtte hem nog meer werk: “Als de school gedaan was, moest ik naar de drukkerij om de letters te helpen zetten. Elke letter moest met de hand in de juiste vakjes worden geplaatst.”

Net als vader

Roger kreeg de kans om bij Vandaele de drukkerijschool te volgen, maar zijn interesse was niet groot en hij besloot de drukkerij te verlaten. “Maar de gazettenronde stond mij wel aan. Daarna heb ik een beetje overal gezeten, tot ik in 1948 naar de post ben gegaan. Mijn vader Pamphiel was ook postbode.”

“Of we op huwelijksreis zijn geweest? Ja, van Menen naar Middelkerke”

Roger is winterfacteur geweest in Izegem. “In de winter hadden we natuurlijk niet genoeg werk. In de zomer waren er te weinig facteurs, en in de winter waren er te veel. We moesten dan naar een andere post. Over de hele kust was het hetzelfde, overal waren er te veel. Zo ben ik in 1950 in Izegem terechtgekomen. In 1951 moest ik naar de troep. Eerst in Leuven, dat was een soort hogeschool zeker”, lacht Roger. Van Leuven ging het naar Ossendorf, bij Keulen.

Ze vroeg het!

Op 27 februari 1954 trouwden Roger en Jenny in haar woonplaats Menen, dag op dag een jaar nadat hij was afgezwaaid.

“Jenny werkte in een kinderhome en ik passeerde daar als facteur, en dat is ergens in mijn ogen geschoten, zeker?” lacht Roger. “Ik dacht bij mezelf: dat ze eens kon vragen of ik geen potje koffie wilde. En ze vroeg het wel zeker!” Het kinderhome waar Jenny werkte, was Hervé-Monique, van de familie Vandenbroucke, op de hoek van de Leopoldlaan en de Jean Van Hinsberghstraat. “We hadden zeven maanden verkering, en toen zijn we getrouwd”, vertelt Roger. Of ze op huwelijksreis zijn geweest? “Ja, van Menen naar Middelkerke”, lacht Jenny.

Het echtpaar kreeg twee kinderen: Carine (63) en Mario (55). Carine is getrouwd met Luc De Jonghe (65) en zij hebben twee kinderen, Nyck (37) en Sylvie (35). Mario is getrouwd met Kathleen Vansieleghem (54), en zij hebben ook twee kinderen, Seppe (22) en Warre (18). Ondertussen zijn er al vier achterkleinkinderen: Yoti (8), Fynn (6), Emiel (4) en Cyriel (2).

Jenny bestuurde het huishouden, Roger bleef werken als postbode, tot zijn pensioen in 1990. “Het was altijd maar werken, hè”, vertelt hij. “Als het mooi weer was, was het een droom van een stiel. Maar er waren ook andere dagen!” Roger herinnert zich de zeer harde winter van 1963: “De winter begon met een witte kerst en de sneeuw bleef liggen tot in maart. In drie maanden volgden vijf koudegolven elkaar op, het sneeuwde 37 dagen. De zee was toen zelfs dichtgevroren. Zulke winters, die vergeet je niet snel.”

Ronde van 43 kilometer

Een van Rogers favoriete aspecten van zijn werk was de mogelijkheid om zijn ronde per fiets te doen. “Ik had een ronde van 43 kilometer”, vertelt hij. “Ik moest alle boerderijen doen vanaf Slijpebrug tot aan Sint-Pieters-Kapelle en Mannekensvere. Dat was behoorlijk uitgestrekt. We waren bijna halve wielrenners.” En wanneer hij niet bezig was met zijn postronde, was Roger vaak te vinden bij de wielertoeristenclub De Kateiestampers. “Ik heb veertig jaar bij De Kateiestampers gereden. En ik heb 217.000 kilometer op de teller staan, als wielertoerist. Dat waren mooie tijden.”

Roger en Jenny wonen na al die jaren nog altijd in ‘hun’ Kapelstraat. Roger blikt tevreden terug: “Een van de mooiste herinneringen zijn de geboortes van onze kinderen. De jaren vliegen voorbij, maar ik ben nog altijd gelukkig. Als ik mijn leven opnieuw zou mogen leven, zou ik precies hetzelfde doen.” Samen met Jenny. “Je moet water bij de wijn doen – en elkaar graag zien.”