Anthony Spriet (33) en Athina Bequoye (29) uit Poperinge beleefden al tweemaal de nachtmerrie die geen enkele ouder wil meemaken. In 2019 verloren ze hun eerste kindje meteen na de bevalling, vorig jaar moest de zwangerschap halfweg afgebroken worden. Toch geeft het koppel de moed niet op. “We hopen dat 2022 toch voor een sprankeltje hoop kan zorgen.”
Op 4 juli 2019 leek er geen vuiltje aan de lucht toen Anthony Spriet en Athina Bequoye vanuit Zwevezele waar het koppel toen nog woonde richting het Jan Yperman Ziekenhuis in Ieper reden voor een geplande keizersnede en de geboorte van hun eerste zoontje Léano. “Maar meteen na de geboorte merkten de dokters dat het kindje niet zelfstandig kon ademen”, vertelt Anthony. “Léano werd meteen met de helikopter naar het AZ Sint-Jan in Brugge gebracht. Wij wisten eerst ook niet wat er aan de hand was, maar al snel werd duidelijk dat ons kindje nooit zelfstandig zou kunnen ademen. Uiteindelijk heeft hij nog een week geleefd in Brugge, zodat wij afscheid konden nemen en de dokters nog wat onderzoeken konden doen.”
Slechte match
Pas een jaar na de geboorte kwam aan het licht waar het fout liep. “Blijkbaar zijn wij een slechte match om kindjes te maken”, legt Athina uit. “Elke mens heeft genetische foutjes in het lichaam. Maar de kans dat je een partner vindt met diezelfde fouten is enorm klein. Maar wij hebben die pech dus. De kans is op één op vier dat ons kindje niet levensvatbaar is. Als wij allebei het slechte chromosoom doorgeven, zal de baby niet levensvatbaar zijn.”
De enige manier om het probleem in de toekomst te kunnen uitsluiten is een ivf-traject, maar in mei 2020 kregen Athina en Anthony weer slecht nieuws te horen. “Er was kanker bij mij vastgesteld”, vertelt Athina. “Een uiterst zeldzame tumor was ingekapseld op mijn rechternier, waardoor de volledige nier en de tumor verwijderd moesten worden. Maar door die operatie en het feit dat je pas na vijf jaar definitief genezen verklaard wordt van kanker, stonden de dokters er niet voor te springen om mij een ivf-traject te laten volgen. Ik word nu om de drie maanden gecontroleerd, maar mocht ik zwanger worden, zou dat negen maanden niet kunnen. En dat vonden de dokters te lang.”
“De andere optie was om toch weer spontaan zwanger te worden en na achttien weken een vruchtwaterpunctie te laten uitvoeren. Alleen op die manier kon vastgesteld worden of ons kindje overlevingskansen zou hebben of niet. Dan hebben we beslist om het erop te wagen. We hadden al één keer pech gehad, een tweede keer zouden we toch meer geluk hebben? Maar helaas, na de vruchtwaterpunctie bleek ook ons tweede kindje dezelfde genetische afwijking te hebben. Op 2 juni 2021 ben ik na dan bevallen van Léor.”
Ivf-behandeling
“Al is alleen Léano officieel erkend door de gemeente” vervolgt Athina. “Léor kon niet geregistreerd worden, dat kan pas vanaf 20 weken zwangerschap. Voor de gemeente heeft hij dus nooit bestaan en daar heb ik het best moeilijk mee. We hebben zogezegd maar één kindje dat overleden is. Vanuit het ziekenhuis werd ons wel aangereden om Léor toch een naam te geven. Onze beide kindjes zijn ook gecremeerd. Hun urnen bewaren we thuis.”
Ondertussen werd de ivf-behandeling toch opgestart in de hoop dat Anthony en Athina op die manier toch een gezond kindje op de wereld kunnen zetten. “We krijgen daarvoor steun van onze oncoloog en het AZ Sint-Jan in Brugge. Op voorhand worden de embryo’s onderzocht, zodat die genetische fouten uitgesloten kunnen worden.”
Mentale steun
Door hun verhaal te doen, hoopt het koppel het gespreksonderwerp onder de aandacht te brengen. “Daarom organiseren we op zaterdag 4 juni ook die Berrefondsrun. (zie kader) Zodat mensen erbij stilstaan dat niet elke zwangerschap vlekkeloos verloopt”, aldus Athina. “Mensen zeuren vaak over pietluttigheden, terwijl er veel ergere dingen in de wereld zijn. Het doet ons deugd om al die mensen te zien die ons een warm hart toedragen. Dit evenement komt niet alleen ten goede van het Berrefonds, maar ook voor ons is het mentaal een groot steun.”
“Ik heb er geen moeite mee om erover te praten. Voor mij is het ook een deel van het verwerkingsproces. Wij hebben twee kindjes en we willen niet dat ze zomaar vergeten worden. Ook als koppel zijn we daar sterker uit gekomen. Maar onze kinderwens blijft groot. De voorbije drie jaar hebben we bijna niks anders dan miserie gekend. We hopen in 2022 toch op een sprankeltje hoop.”
Berrefondsrun op 4 juni
Volgende week wordt op verschillende plaatsen in Vlaanderen een Berrefondsrun georganiseerd, een wandel- en loopevenement ten voordele van het Berrefonds. Deze vzw werd in februari 2009 opgericht door ouders die zelf een kindje verloren hadden.
In Poperinge wordt de Berrefondsrun georganiseerd op zaterdag 4 juni. “We hebben via de knooppunten een wandeling van 5 of 10 kilometer uitgestippeld”, aldus Athina Bequoye. “De start en aankomst ligt aan café ’t Rood Kruis in de Abeelseweg 77. Er kan vrij gestart worden tussen 10 en 16 uur.”
Voor Athina en Anthony is het de tweede keer dat ze hun schouders onder dit evenement zetten. “Vorig jaar moesten we nog rekening houden met coronamaatregelen, maar was de opkomst toch veel groter dan verwacht”, vertelt Anthony. “Uiteindelijk werd er 1.009,50 euro ingezameld, een bedrag dat integraal doorgestort werd naar het Berrefonds.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier