Acht keer stond Emiel Vermeulen aan de start van het Kampioenschap van Vlaanderen in ‘zijn’ Koolskamp. Vier keer eindigde hij in de top tien. Eén keer tuimelde hij net naast het podium. Nu, op zijn 31ste, is Vermeulen geen actief wielrenner meer, maar blijft hij wel actief in de koers.
Emiel Vermeulen kijkt met positieve gevoelens terug op het Kampioenschap van Vlaanderen, de UCI 1.1-wedstrijd in zijn Koolskamp waar vrijdag al de 108ste editie plaatsvindt. Zelf stond Vermeulen in 2014, toen nog als renner van het continentale Team 3M, voor de eerste keer aan de start. Hij finishte op de 15de plaats. De jaren erna reeg hij voor eigen volk de ereplaatsen aaneen: 14de in 2015, 10de in 2016, 8ste in 2017, 4de in 2018, 7de in 2019, 103de in 2022 en 18de in 2023.
“Ik weet nog goed dat ik als kind, elke tweede of derde vrijdag van het nieuwe schooljaar, naar de les ging, bij thuiskomt vlug twee boterhammen at en me vervolgens haastte om de finish van Koolskamp Koers niet te missen”, legt Vermeulen met een glimlach uit. “Voor mij was dat altijd een hoogdag. Ik herinner me dan ook nog heel goed mijn eerste deelname, intussen tien jaar geleden. Arnaud Démare won de massasprint en ik eindigde op een verre ereplaats. Na afloop besefte ik toen vooral dat ik een groter verzet nodig had. Die dag stond er enorm veel meewind, waardoor we in de sprint snelheden boven 70 km per uur haalden.”
Vierde plaats in 2018
Logischerwijze blijft vooral zijn vierde plaats in 2018 Vermeulen bij. “Voor mij is en blijft dat mijn meest speciale editie. Bij het ingaan van de slotronde kwam ik ten val en schaafde ik mijn rug. Op mijn reservefiets moest ik voortrijden. Ik dacht dat mijn koers voorbij was, maar puur op adrenaline ben ik nog kunnen komen aansluiten. Jammer genoeg had mijn reservefiets een minder groot verzet. Ik werd nog uitstekend gepiloteerd door mijn ploegmaat Tom Dernies en eindigde als vierde achter Dylan Groenewegen, John Degenkolb en Jasper Stuyven, maar meer zat er die dag niet in.”
Dit jaar is Vermeulen er niet meer bij als renner. Eind 2023 beëindigde hij zijn wielercarrière. Intussen blijft de Koolskampenaar, die in 2020 eerst naar Brugge verhuisde en nu in Westkapelle woont, actief in de sportwereld. “Ik werkt sinds 1 september als leerkracht lichamelijke opvoeding in het Sint-Vincentiusinstituut in Torhout. Daarnaast ben ik docent aan de Vlaamse Wielerschool. Het voorbije jaar gaf ik les aan de trainers C. Nu zal ik waarschijnlijk de trainers B onder mijn hoede krijgen.”
“Mijn vrouw is in verwachting van ons eerste kindje, dus ik weet niet of ik vrijdag in Koolskamp geraak…”
Of Vermeulen er vrijdag bij zal zijn in Koolskamp, valt nog af te wachten. “Mijn vrouw is in verwachting van ons eerste kindje…”
Uiteindelijk was Vermeulen tussen 2017 en 2022 zes jaar aan de slag als profrenner bij het Noord-Franse VC Roubaix, een continentale ploeg. In 2019 won hij de Grand Prix International de la Ville de Nogent-sur-Oise, in 2021 zette hij met de Grand Prix de la Ville de Pérenchies een tweede UCI 1.2-wedstrijd naar zijn hand. We vragen hem op welke prestatie hij het meest trots is. “Een moeilijke vraag”, geeft hij toe. “Er zijn een aantal zaken waar ik fier op ben. Mijn resultaten in Koolskamp in eerste instantie. Ook mijn tweede plek in de Famenne Ardenne Classic in 2017, als neoprof, blijft me bij. Als eerstejaars bewees ik die dag voor mezelf dat ik goed genoeg was om profrenner te zijn. Ook een editie van Parijs-Tours, waarin ik heel lang in de aanval reed en pas in diepe finale werd ingelopen, staat in het geheugen gegrift.”
Er waren natuurlijk ook enkele minder leuke momenten. “Die ene keer in Zuid-Frankrijk dat ik bij 40 graden de Tourmalet moest beklimmen, was niet mijn tofste dag. En die ene keer dat ik mijn vier voorste tanden in Wanzele brak en mijn hele voorjaar om zeep was, was ook niet de leukste ervaring uit mijn leven.”
Trainer van wielrenners
In het verleden was Vermeulen, die een masterdiploma lichamelijke opvoeding behaalde, de persoonlijke trainer van meerdere wielrenners. “Met de opstart van mijn nieuwe job heb ik daar momenteel geen tijd voor, maar ik blijf me wel verdiepen in de nieuwste evoluties binnen de trainingsleer. Als een ploeg me een aanbieding zou doen om als trainer aan de slag te gaan, zou ik toch wel eens serieus twijfelen. Het is zeker iets wat ik in de toekomst nog zou willen doen.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
