Een bloemetje voor mama Nancy die dochterlief Julie steunt

“Wie een bloemetje verdient? Mijn mama!”, laat Julie De Meester (23) dolenthousiast via mail weten aan onze redactie. “Zonder haar zou ik er niet meer zijn.” We trokken dus met een bos ruikers richting Waregem.

“Ik ben chronisch ziek”, vertelt Julie. “Mijn mama Nancy Heyrick staat al sinds mijn geboorte klaar voor mij. Ziekenhuis in, ziekenhuis uit. Ook nu, na 23 jaar, gaat ze nog altijd mee naar UZ Gent voor mijn halfjaarlijkse controle. Ze is in al die jaren nooit van mijn zijde geweken.”

“Enkele weken na de geboorte bleek Julie vermagerd en kampte ze met een stokkende ademhaling”, pikt Nancy in. “Na een scan ging het heel snel richting UZ Gent want Julie bleek geboren zonder kanaal van de gal naar de lever. Een zogenaamde Kasai-operatie bracht soelaas. Voorlopig, want normaal zou ze voor haar twaalfde levensjaar al een nieuwe operatie nodig hebben, een levertransplantatie. Maar kijk, we zijn 23 jaar verder en alles is nog altijd stabiel.”

“Zonder mama zou ik het niet aankunnen”

“Enkel het litteken speelt me parten. Ik heb over mijn hele buik een diepe snee, van mijn linkerzijde naar mijn rechtzijde”, vult Julie aan. “Dat kan al eens pijn doen. Ik moet ook opletten met inspanningen. Verder mag ik geen alcohol drinken, niet roken en geen tattoo’s zetten. Geen probleem voor mij, want ik kan niet anders dan dat respecteren.”

“Julie wordt heel goed opgevolgd”, aldus Nancy. “Al die jaren kunnen we rekenen op een goeie begeleiding en zorgen van het team in UZ Gent.”

“Maar zonder jou zou ik het niet aankunnen mama, wat jij en papa allemaal voor mij hebben gedaan…”, aldus Julie.

“Ja, die eerste jaren waren heftig”, meent Nancy. “Met al die ziekenhuisbezoeken bovenop nog een vierjarige dochter thuis (zus Eline), een voltijdse job in ploegenstelsel en een menage.” Intussen is Julie gehuwd en heeft ze samen met haar Michiel een huisje gekocht in Wevelgem. “Daar ben ik trots op”, mijmert Julie. “Dat ik dit ondanks alles heb kunnen bereiken.” (mlt)