Een bloemetje voor Delphine die een zware operatie achter de rug heeft

Delphine De Wit onderging een zware operatie. (foto mlt)
Lieven Mathys
Lieven Mathys Community KW

“Ik zou graag mijn jongste zus in de bloemetjes willen zetten”, mailt Emilie De Wit naar onze redactie. “Ondanks haar ziekte staat ze toch altijd klaar voor ons. Ze is een heel sterke vrouw die zichzelf voor anderen aan de kant zet.”

Ken je ook iemand die een bloemetje verdient? Een goeie buur, een vrijwilliger of een duivel-doet-al in de vereniging? Laat het ons weten via mail op bloemetje@kw.be.

Colitis ulcerosa. Dat is de ziekte waar Emilie het over heeft. “Een chronische darmziekte”, licht de 37-jarige Delphine uit Ruddervoorde toe als we langsgaan met een bos ruikers. “Het begon allemaal met een salmonellavergiftiging na het eten van eieren. Ik was toen tien jaar, intussen dus al 27 jaar geleden. Normaal ben je na enkele dagen tot een week genezen van salmonella maar ik bleef maar ziek. Tot de diagnose viel en ik een streng dieet moest volgen van kip, pasta, rijst en zelfs bouillon. Rauwe groenten, limonade en frieten bijvoorbeeld waren uit den boze. Ik ben vele keren in het ziekenhuis geweest, Gasthuisberg van het UZ Leuven. Ik heb ook enorm veel medicatie moeten nemen, van baxters tot spuitjes die ik zelf kon zetten.”

“Het begon met salmonella na het eten van eieren…”

Delphine leerde leven met de ziekte, vond de liefde bij Dieter en is zelfs mama van drie schattige kinderen. Maar genezen deed Delphine niet. Integendeel, twee jaar geleden werden kankergezwellen aangetroffen in haar dikke darm. “Uiteindelijk werd die helemaal verwijderd en leef ik nu al twee jaar met een levenslange stoma. Ik ben positief over de ingreep maar ik ken toch wel moeilijke momenten. Gelukkig vind ik veel steun bij mijn gezin, familie, buren en vrienden. Ik ben open over die stoma. Ook naar mijn kinderen toe. Mama heeft een zakje, dat weten ze.”

“Maar ik heb het vooral moeilijk met het feit dat die me beperkt in mijn doen en laten. Ik kan bijvoorbeeld niets optillen. Mijn kinderen eens oppakken en knuffelen, dat kan ik echt niet riskeren. Ze moeten zelf naar mijn nek klauteren als het ware. We hebben na de diagnose ook meteen onze verbouwingswerken stopgezet. Maar ik heb vrede genomen met mijn situatie want ik heb alles wat ik maar kon wensen: een thuis, mijn man en drie gezonde kindjes.” (mlt)