Inge Deconinck werd twaalf jaar geleden getroffen door een herseninfarct. Intussen kan ze weer praten en stappen. En zingen. Een geluk, want het was op een zangavond dat ze haar hartsvriendin Annie uit haar tienerjaren tegen het lijf liep.
Ken je ook iemand die een bloemetje verdient? Een vrijwilliger, een goeie buur of een duivel-doet-al in je vereniging? Laat het ons weten via mail op bloemetje@kw.be.
“Annie en ik waren vriendinnen als 15-jarige”, licht Inge Deconinck (65) uit Kortrijk toe. “Na 50 jaar ontmoetten we elkaar per toeval op een zangcursus. De reünie was meteen heel emotioneel. Er groeide een hartverwarmende vriendschap tussen ons, gevoed met onze levenservaring. We beleven sindsdien een mooie reis. We ontdekten dat we tweelingzielen zijn. Die zijn dun gezaaid, weet ik. De reünie is een bijzondere meerwaarde voor ons allebei. Met het boeket wil ik haar immens bedanken voor de manier waarop ze aanwezig is in mijn leven: lief, luisterend en vooral verbonden nabij.”
Het was voorbestemd dat we elkaar weer zouden vinden
Annie Vanhoutte (65) straalt als we haar erop wijzen hoe mooi het is dat ze elkaar na vijf decennia weer gevonden hebben. “Ik zeg altijd dat het zo voorbestemd was”, mijmert de Kortrijkse vrouw. “Van het eerste tot het derde middelbaar in de Onze-Lieve-Vrouw van Vlaanderen in Kortrijk waren we hartsvriendinnen. Daarna zijn we elkaar uit het oog verloren. Maar de reünie was overweldigend. We dragen elk ons rugzakje. Inge werd getroffen door een herseninfarct, ik verloor mijn man aan kanker. We vinden steun bij elkaar, begrijpen elkaar. Inge is net zoals mezelf heel positief ingesteld. Wat heeft het voor zin om negatief in het leven te staan? Zelfs na die tegenslagen?”
Ook zingen helpt de vriendinnen ontspannen. Dat doen ze met nog twee andere vrouwen, bij Inge thuis. “Niets moet op die namiddagen. We babbelen en zingen wat, er wordt gelachen maar ook wel eens gehuild.” (mlt)
In de bloemen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier