Een bloemetje voor Ann die het opneemt voor de zwakkeren

“Mijn beste vriendin Ann Vanmoen verdient een bloemetje”, schrijft Nathalie Dubiez in een mail aan KW. “Niet alleen is ze verpleegster op de afdeling oncologie, ze draagt ook de zware zorg voor haar kinderen. Respect voor deze dame.”

“Het is al 32 jaar dat ik in AZ Delta in Roeselare werk en ik doe het nog altijd met hart en ziel”, licht Ann (53) uit Izegem toe. “Als je in de zorg werkt, dan besef je dat er eigenlijk maar één rijkdom is en dat is je gezondheid. Soms hoor ik mensen piekeren en zagen en denk ik wel eens neem een week mijn job en mijn gezin over en je zal misschien wel anders naar het leven kijken.”

Ann is namelijk mama van twee zwaar gehandicapte kinderen, Robin (25) en Anouk (23). Beiden verblijven tijdens de week in De Branding in Kuurne. Een bewuste keuze want als de kinderen thuis zijn, wordt het leven van het gezin volledig overgenomen door de zorg. “Maar ook omdat ik naast mama ook een vrouw ben met eigen dromen”, verklaart Ann. “Ik heb niet voor niets die bachelor gehaald. Ik voelde een drijfveer om in de zorg mijn steentje bij te dragen. Ik blijf uiteraard mama en ik mis ze iedere dag. Op donderdag begint dat gemis zwaar door te wegen. Vrijdagavond ben ik dan ook altijd blij dat de kindjes weer thuis zijn en hebben we een mooi familiemoment, mét aperitief.”

“Je moet blijven vooruit gaan, met vallen en opstaan”

Ann is sinds 18 jaar samen met Erwin Coosemans met wie ze acht jaar geleden huwde. “Mijn vriendin Nathalie was ons bruidsmeisje”, herinnert Ann zich.

“Ik heb Erwin leren kennen via Meetic, een datingsite die begin de jaren 2000 populair was. Het klikte snel want beiden nemen we het op voor de zwakkeren. Hij is opgegroeid met een zus met het syndroom van Down en zijn zoon heeft autisme.” Maar samen vonden ze een evenwicht tussen werk, zorg en vooral elkaar. “Eén weekend per maand blijven de kinderen op internaat en kiezen we resoluut voor elkaar. Dan gaan we bijvoorbeeld langs bij vrienden, of gaan we wandelen aan zee, shoppen en eens uit eten.” (mlt)