Eddy Everaerdt in Botswana: “Terugkeren? Nooit van mijn leven!”

KW.be maakt de komende maanden een reis rond de wereld langs 80 West-Vlamingen. Vandaag zijn we te gast bij Eddy Everaerdt (56) in Maun, Botswana.

Hoe kwamen jullie in Botswana terecht? Is dat na eerdere omzwervingen doorheen de wereld?

“Nee, mijn echtgenote Marie-Noelle Leroy (45), een Belgische maar van Franse origine, en ik zijn hier destijds gewoon eens op vakantie gekomen. De natuur was zo overweldigend, dat we hier voorgoed wilden blijven. We hebben een paar jaar nodig gehad om de papierwinkel in orde te krijgen, maar we konden ons hier uiteindelijk toch definitief vestigen in 1997.”

Hoe moeten we ons jullie leven in Maun voorstellen?

“Maun is iets tussen een dorp en een stad in Botswana. Officieel is het nog altijd een dorp, maar het telt toch zo’n 65.000 inwoners, verspreid over een 30-tal kilometer langs de rivier. Toch hebben we hier zo goed als alles: zes supermarkten, sportvelden, een nachtclub, noem maar op. Wij wonen aan de rand, het laatste huis voor de ‘bush’. We zijn hier ongeveer de helft van het jaar, de andere helft zijn we op safari.”

Met jullie onderneming ‘Kalahari Skies’, neem ik aan.

“Klopt. Daarmee organiseren en verzorgen we hier safaritochten, onder andere bijvoorbeeld twee keer per jaar voor Vreemde Kontinenten, om een Vlaamse firma te noemen.”

Wat is er zo aangenaam aan wonen in Botswana? Wat is er dan weer minder prettig aan het leven in dit land?

“De wijdsheid, het gebrek aan ‘drukte’, de natuur, de zon, de vriendelijke mensen: het zorgt er allemaal voor dat we hier geen stress kennen. Minder prettig zijn dan weer de toenemende bureaucratie in dit land, en de stijgende jaloezie bij armere mensen die de kloof zien groter worden. Vroeger kregen ze hier amper tv te zien en konden ze niet vergelijken, maar nu zien ze hoe het anders kan in de rest van de wereld.”

Komen jullie daar nog wel eens in contact met andere Belgen?

“Wij zoeken er in elk geval weinig op. Mijn moeder Georgette Loncke woont wel al acht jaar bij ons, ze vierde hier onlangs haar 85ste verjaardag. Toen zijn er ook nog twee Belgen op bezoek gekomen. Omgekeerd tellen we uiteraard ook wel Belgen onder onze klanten. Vroeger meer, omdat we toen uitsluitend de Belgische markt als klant hadden, terwijl we nu al aardig gegroeid zijn en de klanten van overal komen.”

Hoe kijken de lokale inwoners van Botswana tegen jullie aan?

“Geloof het of niet, maar we hebben een heel goede reputatie: niet alleen betalen we ons personeel goed maar we behandelen hen ook als mensen, dit in tegenstelling tot de vele Zuid-Afrikanen die hier werken en de lokale bevolking als minder beschouwen. Verschillende van onze personeelsleden zijn zelfs echte vrienden geworden. We helpen hen bij begrafenissen, geboortes en huwelijken, kortom de belangrijke momenten waar ze geld voor nodig hebben. Aangezien het hier een kleine wereld is, kent zo ongeveer iedereen ons en weten ze dat we bij ‘de goeie’ horen. Wij hebben nooit een probleem gehad: er wordt overal ingebroken waar ze kunnen, maar wij worden met rust gelaten. Je kunt het merken als je geaccepteerd bent wanneer de lokale mensen je eerst begroeten en niet wachten tot jij eerst goeiedag zegt.”

Denken jullie na over een definitieve terugkeer naar ons land?

Nooit van-ze-leven! Ik hou het geen jaar meer uit in de ‘rat race’. De uiterlijke schijn alleen al kan ik niet meer tegen, en ook niet tegen alle kleinigheden waar de mensen begot mee bezig zijn.”

Zijn er ook kinderen in jullie gezin?

“Neen. Mijn vrouw is 10 jaar jonger dan ik. We hebben lang geleden besloten dat met ons werk het niet fair zou zijn om kinderen te hebben. Ze zouden ons maar de helft van het jaar zien en alleen maar een deftige opleiding kunnen krijgen in een kostschool in Zuid-Afrika.”

Als je onze lezers één niet voor de hand liggende toeristische tip zou mogen geven in jullie regio, wat zou die dan zijn?

“Botswana maakt vooral reclame voor de dure lodges. Die zijn inderdaad zeer goed, maar wij hebben gekozen om het simpeler te houden en dichter bij de natuur te zijn: onze tentenkampen zijn niet omheind. Veel dichter bij het ‘out of Africa’-gevoel zal je wellicht niet meer komen!”

(Frederik Jaques – Foto’s Eddy Everaerdt)

Meer info via Kalahari Skies .