Je hele leven in loondienst zijn en op je 60ste zelfstandig beginnen en een compleet nieuwe job aanleren, het is niet iedereen gegeven. Maar Piet Van Goethem heeft altijd uitdagingen nodig gehad in zijn leven.
Hij was een drukker voor wie het nooit druk genoeg kon zijn. Nu is hij fietshersteller en komt hij bij de klant aan huis.
Een hele aanpassing, een omwenteling voor Piet. Want zowat zijn hele beroepscarrière werkte hij op dezelfde plek. “Ik heb 35 jaar in Drukkerij Hoorens gewerkt, waarvan twintig jaar als productieverantwoordelijke. Ik was toen verantwoordelijk voor drukkerij Hoorens en Mbp Binders. Ik had nooit kunnen denken dat beide bedrijven ooit in vereffening zouden gaan. Plotseling stond toen heel veel volk op straat. Met mijn connecties heb ik velen onder hen aan een andere job kunnen helpen. De jongeren geraakten vlot weer aan de bak. Zelf kreeg ik wel een outplacementbegeleiding, maar je voelt dat men vaak in mijn plaats redeneerde dat het allemaal niet meer zo hoefde.”
Buitenspel gezet
“Heb je geen hobby’s?”, vragen mensen dan. Natuurlijk heb ik die. Maar je schrikt ervan dat die hobby’s snel te kort zijn om je leven op te vullen. Je voelt je wat buitenspel gezet. Het is niet zozeer dat ik het werk nodig heb om me niet te vervelen. Maar je wil iets betekenen voor mensen. Ik ben helemaal niet uitgeblust. Ik heb nog volop zin om er tegenaan te gaan. Ik heb altijd zeven op zeven gewerkt in de drukkerij, in een vierploegensysteem. Ook op feestdagen draaiden de persen. Ik was dag en nacht verantwoordelijk, kreeg ook ’s nachts telefoons. Die druk en die stress had ik nodig.”
Het was mijn dochter die me zei: “Die hele mobiliteit is aan het veranderen. Waarom doe je niets met fietsen, met jouw technische aanleg?” Niet dat Piet lid was van een wielertoeristenclub. “Ik was geen kilometervreter. Maar ik reed wel in weer en wind met de fiets naar mijn werk. Het was dus vooral het technische aspect dat me aansprak. In Nederland vond ik iemand die lesgaf in fietsen herstellen aan huis. Zo begon dat idee ook bij mij te rijpen. Meer en meer mensen kopen hun fiets via het internet en dat aantal zal nog stijgen. Want veel fietshandelaars zien je niet graag komen met een defecte fiets die je niet bij hen hebt gekocht. Ik kan zulke mensen wel helpen.”
Afgesloten wereld
Piet volgde een jaar lang de dagopleiding fietsvakhandelaar bij Syntra West in Roeselare. En nu nog volgt hij in avondonderwijs het vak Electromobility. Dat is een opleiding van drie jaar die zich echt op elektrische fietsen richt. “Elektronica heeft me altijd geïnteresseerd”, zegt Piet. Hij heeft de voorbije maanden ook stage gelopen bij verschillende zaken in de provincie waar elektrische fietsen te koop zijn. En hij volgde daarnaast ook vormingen bij enkele fabrikanten. “Als zo’n fiets dienst weigert, moet je als hersteller een analyse kunnen maken om te achterhalen wat het probleem is”, aldus Piet. Maar daar moet je natuurlijk ook de juiste apparatuur voor hebben. En de wisselstukken. Niet eenvoudig als je geen dealer van bepaalde merken bent. “Als ik een elektrische fiets met een Bosch-
motor krijg voorgezet, dan moet ik die motor kunnen uitlezen. Daar heb je de juiste diagnose-apparatuur voor nodig. Als een fietshandelaar zoiets vraagt, wordt hij vrijwel meteen op zijn wenken bediend. Ik moet daar soms lange onderhandelingen voor aanknopen. Niet altijd gemakkelijk. Maar ik merk toch dat ik stilaan ook toegang begin te krijgen tot die afgesloten wereld. Door niet op te geven en door groothandel en producenten te laten inzien dat er toch wel een toekomst zit in die mobiele herstellingen.”
“Ik doe het vooral voor de interactie met mensen, ik wil ze echt kunnen helpen”
De P in de naam van zijn bedrijf laat zich in zijn gloednieuwe logo ook als een F lezen. Piets Atelier is een fietsatelier en tegelijk een werkplek op autowielen. Ze is achterin een bestelwagen gemonteerd. “Voor mij gaat het vooral om de interactie met de mensen, mensen kunnen helpen. Ze moeten je natuurlijk wel vinden, van je bestaan afweten. Ik zorg dat mijn camionette regelmatig buiten staat, ik heb een website en verspreid flyers. Die naambekendheid is nu misschien wel het grootste werkpunt. Als mensen problemen hebben met hun fiets, zoeken ze online naar een fietswinkel, niet naar een mobiele fietshersteller. Ik stel me zo flexibel mogelijk op. Ik heb geen sluitingsuur. Natuurlijk, als iemand om elf uur ’s avonds belt, zal ik zeggen of het past of niet. Onlangs ben ik ’s avonds laat nog een student gaan helpen aan het station. Hij zat hier op kot en was een pintje gaan drinken, maar hij had pech met zijn fiets. En in een lange wandeling heb je op dat uur geen zin. Wel, ik ben die jongen gaan helpen.”
SOS Piet
Maar vooral gebruikers van elektrische fietsen zijn potentiële klanten van Piet, laat hij verstaan. “Ik denk aan oudere mensen die geen trekhaak hebben om hun zware fiets naar de fietshandel te brengen. Of mensen die met de fiets gaan werken. Meer en meer mensen ruilen de wagen in voor zo’n speedelec. Maar die mag hen dan ook niet in de steek laten. Ik had onlangs een schooljuffrouw die belde: ik heb een platte band, ik kan niet naar huis. Ik ben die juffrouw meteen gaan depanneren. Die mensen hebben me nodig. Er is geen enkele fietsmaker die zal zeggen dat hij langskomt. Die zal zeggen: Kom maar met je fiets naar hier.“
“Eigenlijk ben ik ook een beetje SOS Piet. Het kan op zulke momenten niet snel genoeg gaan. Vaak staan de mensen mee te kijken terwijl ik bezig ben. Daar heb ik geen problemen mee. Ik ben een sociaal dier, ik heb altijd met volk gewerkt, altijd graag tussen de mensen gezeten.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier