In 2014 kozen jullie massaal de Krak van je gemeente. Op kw.be laten we in een nieuwe rubriek deze lokale helden één per één nog eens aan het woord. Zo vormen we de Ketting van de Krak. Deze week toont Jolien Colpaert uit Reningelst (Poperinge) dat ze uit het goede hout gesneden is op vlak van zich inzetten voor de medemens.
Begin december keert Jolien Colpaert terug van haar verblijf in Nepal. De 26-jarige uit Reningelst trekt vaak op missie naar het buitenland met Artsen zonder Grenzen. Op dit moment werkt Jolien een project af van twee maanden. “Ik werkte onder meer in het centrum van het land. Komende maandag keren we nog een keer terug voor een laatste check-up van de situatie ter plaatse”, klinkt het bij Jolien.
Opleiding tropische geneeskunde
“Straks ben ik weer samen met mijn familie voor de feestdagen. Ik kijk ernaar uit om kerst en nieuwjaar te vieren met mijn geliefden, maar in mijn achterhoofd denk ik ook al aan het volgende project. Na het College in Poperinge, studeerde ik verpleegkunde aan de Gentse Arteveldehogeschool met als specialisatie pediatrie. Ik volgde ook een opleiding tropische geneeskunde”, gaat de geëngageerde twintiger verder.
Een mensenlichaam is namelijk altijd hetzelfde, of het nu blank, zwart of geel is
Een mensenlichaam is altijd hetzelfde
Jolien werkte op de pediatrie in meerdere ziekenhuizen vooraleer ze startte bij Artsen zonder Grenzen. Naar het buitenland trekken is voor haar een heel bewuste keuze die ze al heel vroeg heeft gemaakt. “Ik droomde ervan iets te kunnen doen in het buitenland en heb in functie daarvan ook mijn studierichting gekozen na het middelbaar. Ik twijfelde nog tussen leerkracht of arts, maar ging uiteindelijk voor de verpleging. Met dat diploma kan je overal aan de slag. Een mensenlichaam is namelijk altijd hetzelfde, of het nu blank, zwart of geel is”, laat ze weten van aan de andere kant van de wereld.
Het onbekende als aantrekking
“Meegaan op missie met Artsen zonder Grenzen was de ideale kans voor mij om mijn job uit te oefenen in het buitenland, maar dat wil niet zeggen dat ik ongelukkig ben als ik in het UZ in Gent aan het werk ben. Het is er fijn werken en het is er ideaal om de verpleegkundige technieken en kennis te onderhouden. Maar ik ben heel blij als ik dan opnieuw op missie kan vertrekken. Het onbekende trekt me aan en je hebt op missie meer uitdagingen en een grotere dosis voldoening, ook al ga je dan aan de slag met primitievere middelen”, aldus Jolien.
Hoewel ze door haar eerdere missies naar Congo en de Centraal-Afrikaanse Republiek en haar recente twee ebola-missies vaak Poperinge achter zich moet laten, is Jolien haar roots niet vergeten. “De Vlamingen die mee zijn op missie halen met gemak de West-Vlaamse klanken uit mijn taalgebruik. Ik keer ook altijd graag terug naar Reningelst. De nieuwsgierigheid om mijn veilige thuishaven even achter me te laten en nieuwe oorden te verkennen is er voorlopig niet uit te krijgen.”
Curieuzeneuzen als we zijn bij KW, hebben wij ook nog enkele andere vragen voor de Kraks.
Welke slechte gewoonte heb je?
“Als ik te lang stil zit, dan kriebelt het om opnieuw mensen te helpen.”
Waarvoor mogen we je altijd wakker bellen?
“Om te vertrekken op missie met Artsen zonder Grenzen.”
Met welke bekende mens zou je wel eens aan de toog willen hangen?
“Dat hoeft voor mij niet per se een bekende mens te zijn. Ik krijg evenveel voldoening als ik een ebolapatiënt kan helpen.”
Als je nog één jaar te leven had, wat zou je dan zeker nog willen doen?
“Je moet genieten van elke dag.”
Op wie ben je gezond jaloers en waarom?
“Op niemand.”
Wat is je grootste angst?
“Dat er iets met mijn dierbaren zou gebeuren.”
(MF)
De Ketting van de Krak
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier