Coiffure Myriam in Kortrijkstraat viert 50-jarig bestaan: “En nog niet van plan om te stoppen”

Myriam Coffez voor haar kapperszaak in de Kortrijkstraat waarvan ze de etalage telkens versiert. © foto WME
Ann De Craemer
Ann De Craemer Schrijfster

Van alle inwoners woont ze het langst in de Kortrijkstraat: Myriam van de gelijknamige kapperszaak. Dit jaar is de Tieltse vijftig jaar aan de slag, maar ze denkt nog niet aan stoppen. Genoeg reden voor een gesprek over haar – what else – maar ook over de glimlach van de klant, goesting om te werken en tevreden communicantjes en hun moeders.

“Ik ben hier geboren en getogen en woon nog altijd in hetzelfde huis”, zegt Myriam Coffez (68) trots. “Ik heb lang gedacht dat Guido Blancke van de schoenenwinkel hier nog langer woonde, maar hij is geboren op het Polenplein.” Maar de tijden zijn veel veranderd. “Vroeger woonden de mensen waar ze een winkel hadden. Fotografiezaak Vercruysse, Elektro Verhalle, Parfumerie Hellebuyck: ze hadden hier hun thuis. Nu wonen jammer genoeg nog maar weinig mensen in de Kortrijkstraat en trekken ook steeds meer winkels weg.”

Haute Coiffure

Al van kindsbeen af was Myriam graag in de weer met kammen en borstels, zoals ook te zien is op haar foto als klein meisje in de etalage – haar etalage die om de twee maanden zo creatief wordt versierd. Eenmaal ze de stiel geleerd had, trok ze naar Oostende, waar ze in een salon terechtkwam dat ‘Haute Coiffure’ deed. Daar werkte ze een jaar, maar haar moeder, die een kleerwinkel had, zei dat als ze zin had om zich te installeren in het ouderlijk huis, zij met haar kleerwinkel zou stoppen. Zo gezegd, zo gedaan: in 1974 opende Myriam haar kapperszaak.

“En ik zit hier nu nog”, lacht ze. “Ik schrik er zelf van, hoor. Ik was nog geen achttien en moest nog meerderjarig verklaard worden om een handelsregister te hebben.” Nu zijn er drie barbiers in de Kortrijkstraat, maar ook in haar tijd had Tielt veel kapperszaken: “Corbanie, Callewaert, Marnix, Vanhulle, Vaernewijck, Vercoutere… en ik vergeet er misschien nog een paar.”

“Het geluk in de ogen van de mensen omdat je ze mooier hebt gemaakt, daar doe ik het nog altijd voor”

Was het gemakkelijker om in Tielt te beginnen omdat haar ouders er al een winkel en dus cliënteel hadden? “Ja, natuurlijk. Mijn vader André en moeder Marcella waren kleermakers en waren al bekend in Tielt. Ik had dus meteen werk.” Haar man Geert valt bij. “Eigenlijk is deze plek altijd gekend geweest als een huis van commercie.” “Klopt”, zegt Myriam. “In 1926 heeft mijn meter dit huis gekocht en is ze met een kruidenierswinkel begonnen.” Myriams moeder, Marcella De Smet, heb ik nog gekend als kind, want Myriam was mijn hele jeugd mijn kapster. Vaak zat Marcella naast de kassa toe te kijken en ik herinner me hoe lief ze was voor kleine kinderen.

Gelukkige klanten

Myriam doet het nog altijd even graag, maar klopt wel minder uren dan vroeger. “Ik begin om 9 uur en stop om 17 uur. Dat was vroeger wel anders.” Haar ogen glimmen wanneer ze vertelt hoe ze heel vroeg ’s morgens het haar van communicantjes in de juiste plooi legde. “Die glimlach van een kind, en van de moeder, dat was onbetaalbaar. Daar doe je het voor: het geluk in de ogen van de mensen omdat je ze mooier hebt gemaakt.” Waar ze ook goeie herinneringen aan heeft, zijn de bruidjes van wie ze het haar meestal moest opsteken. “’s Avonds moest ik dan naar de Shamrock om de voile uit hun haar te halen of ze opnieuw te arrangeren.”

Stoppen? Nee, dank u!

“Ik heb een iets ouder cliënteel en veel klanten krijgen hier een mise-en-plis – het haar in krulspelden steken. Zij vragen mij vaak: Myriam, waar moeten wij gaan als je stopt? Want bijna niemand doet dat nog. Maar ik kan hen geruststellen: ik ben nog niet van plan te stoppen. Tijdens corona heb ik het overwogen, maar eenmaal die moeilijke periode voorbij was, ben ik er weer met volle goesting ingevlogen. Wat zou ik anders doen? In de zetel zitten? Puzzelen? Kaarten? Ik werk nog altijd graag. Geert en ik zoeken wel meer dan vroeger ontspanning. Je wordt natuurlijk een dagje ouder en van dat vele rechtstaan heb ik soms wat last in mijn rug. Maar ik verzorg me goed”, besluit Myriam.

Wanneer ik de deur van Coiffure Myriam achter me dichttrek, zie ik mezelf weer als klein meisje in haar kappersstoel zitten, en zie ik mijn en haar glimlach in de spiegel. Dat ze nog heel lang die optimistische vrouw en goede kapster mag blijven.