Broelbabbel met Laurence Corneille: “Ik ben te braaf: ik kan niet commanderen”

Laurence Corneille: Onze spaghetti is de favoriet van onze klanten. (foto MD)
Margot Demeulemeester
Margot Demeulemeester Stadsreporter Kortrijk

Op de hoek van de Handboogstraat en Konventstraat vind je eetcafé ’t Fonteintje. De horecazaak bestaat al sinds 1661. Het historische pand is een beschermd monument. 26 jaar geleden nam Laurence ’t Fonteintje over en de joviale cafébazin werd bij veel mensen in het hart gesloten. “We zijn altijd bekend geweest voor onze persoonlijke toets en gezellige sfeer.”

Toen Peter en Valerie (huidige eigenaars van Den Bras) 26 jaar geleden een overnemer zochten, greep Laurence haar kans om haar eigen horecazaak te starten. “Ik heb ’t Fonteintje altijd een heel tof café gevonden. Toen was er al een beperkte eetkaart, maar met de jaren heb ik die uitgebreid tot een tiental dagverse gerechten. Eigenlijk had ik geen verstand van koken, maar al doende leert men. Onze spaghetti, die slechts 14,50 euro kost, is al jaren de favoriet bij mijn klanten. Zelfs Quickie noemt het de beste spaghetti van Kortrijk.”

Als Laurence terugblikt op haar jaren als uitbater weet ze niet welke anekdote eerst te vertellen. “Ik heb hier prachtige momenten gehad en een fantastische jeugd beleefd. De vrijdagen na het werk zat mijn café stampvol met vrolijk werkvolk. Ik bracht mensen met elkaar in contact, heb artiesten ontmoet, liet ze dansen tot een gat in de nacht en tamtam spelen op mijn toog, voerde ze naar huis na een glaasje te veel, … In de eerste jaren bleef ’t Fonteintje zelfs in de week open tot 2 uur ’s nachts. Mensen trakteerden en bleven lang plakken, dat waren pas tijden. Nu kan ik niet meer vijf op de zes avonden tot in de vroege uurtjes blijven en het café afsluiten, dat laat ik tegenwoordig over aan de jongere generatie.”

Terras

Laurence was de eerste die een terras plaatste op de oude Leieboorden om volop in te zetten op de zomer. Enkele parkeerplaatsen werden toen vrijgegeven voor een gezellig houten terras met parisienne bistrotafels en verschillende planten. “Ik vond dat toen gezelliger dan de huidige uniformiteit. De persoonlijke toets is wat verdwenen, maar bon, de Leieboorden zijn zeker een opwaardering, begrijp me niet verkeerd.”

“Artiesten dansten tot een gat in de nacht en speelden tamtam op de toog”

Na 26 jaar heeft Laurence vaste klanten zien komen en gaan, maar een rode draad doorheen het klantenbestand is er niet te trekken. “Het is een mengelmoes, hier komen alle leeftijden over de vloer.” De sterkte van het op één na oudste café in Kortrijk schrijft Laurence toe aan de ziel en de sfeer ervan. “Mensen komen hier voor een familiale babbel. Ik doe mijn best om weer meer achter de toog te staan of hier gewoon te zijn want ik merk dat mensen wel graag komen voor ‘Laurenceske’. Ik heb een tijdje in de keuken gestaan, maar dat was echt zweten. Zeker in de zomer wanneer onze capaciteit verdubbelt naar 60 plaatsen door het terras. In dat klein keukentje is het soms om te stikken, maar uitbreiden kunnen we niet.”

Crisisjaren

Afgelopen crisisjaren maakten een einde aan de goeie tijden. Initieel bracht de coronaperiode met de lockdown voor Laurence een fijne rustperiode en kon ze meer tijd doorbrengen met haar kinderen en kleinkinderen, maar na twee maanden mocht het horecaleven voor haar weer opstarten. “Dat heeft ons geen deugd gedaan en al zeker niet in functie van personeel. Sedertdien vinden we moeilijker medewerkers, ze hebben tijdens corona een ander soort leven ontdekt met vrije avonden en weekenden. Ik denk dat dat daar veel mee te maken heeft. Voor de horeca moet je echt gepassioneerd zijn om het vol te houden. Ik heb ook al een periode gehad dat ik het even beu was. Mensen onderschatten soms wat er allemaal bij komt kijken om een horecazaak te laten draaien. Tussen 7.30 en 8 uur start ik met de kassa, dan doe ik mijn bestellingen en boodschappen voor de keuken. Vervolgens de mise-en-place en de zaal klaarzetten. Enkele uren later gaat het café al open en start de shift.”

Toffe mensen

Net zoals alle zaken voelde ook Laurence de stijgende prijzen. “Het was financieel zwaar en moeilijk om een evenwicht te vinden tussen eigen prijzen opslaan en de charme van een budgetvriendelijke kaart. Pinten kosten hier nog steeds 2,50 euro en dat wil ik zo houden.” Zolang Laurence zich goed voelt en het graag doet, gaat ze verder met ’t Fonteintje. “Het leukste aan het runnen van een horecazaak is het sociaal contact. Ik heb hier heel veel toffe mensen leren kennen die dan ook goede vrienden werden.”

Zin om in een charmante, huiselijke sfeer te werken? ’t Fonteintje zoekt nog jobstudenten en flexi’s. “Mijn medewerkers blijven lang aan boord dus dat is een goed teken. Ik behandel mijn personeel als collega’s. Eigenlijk ben ik een beetje te braaf, ik kan niet goed commanderen”, glimlacht een moederlijke Laurence. ’t Fonteintje is open vanaf 16.30 uur, in het weekend vanaf 15 uur. Na Pasen zal het café een uur vroeger openen op zomerse dagen.

BIO

Privé

Laurence Corneille (58) is geboren en getogen in Kortrijk. Ze is twee keer getrouwd en heeft vier kinderen: David, Ambre en Manon uit haar eerste huwelijk en Ella uit haar tweede huwelijk.

Opleiding

Ze studeerde Moderne Talen aan ’t Fort (huidige Guldensporencollege Plein).

Loopbaan

Laurence werkte eerst als hostess in Brussel. Op haar 20ste trouwde ze met haar eerste man en tegen haar 23ste had ze haar eerste drie kinderen. Naast het zorgen voor David, Ambre en Manon hielp Laurence deeltijds mee in de vliegtuigmaatschappij van haar man. Op haar 30ste werkte ze een drietal jaar in brasserie Falstaff om vervolgens ’t Fonteintje over te nemen.