Bredene: “De inzet van mijn zoon werkt inspirerend”

Ze had stiekem gehoopt dat Hubert Beuselinck met de eer zou gaan lopen. Maar wie er de selectiecriteria van dit concours op naleest, moet toegeven: met Leslie Maertens krijgt Bredene een terechte Krak. Niet gespaard van persoonlijke tegenslagen is Leslie de voorbije jaren uitgegroeid tot een toonbeeld van de immer inzetbare vrijwilliger.

2006 was het toen Leslie Maertens samen met haar toen nieuwe vriend Jef Castelein naar Bredene afzakte. “Ik ben van Tielt afkomstig en leidde daar vier jaar lang een kinderdagverblijf. Mijn man was twee jaar eerder in een motorongeluk om het leven gekomen en dat plaatste me op 28-jarige leeftijd voor een dilemma: blijven werken of me tevreden stellen met een overlevingspensioen en een vrij leeg bestaan.”

Het was een moeilijke beslissing, bekent Leslie. “Ik werkte 50 uur per week in het kinderdagverblijf. Daarvan afscheid nemen, was niet makkelijk. Maar onze zoon Vincenzo, die van bij de geboorte een motorische beperking heeft, vergde veel extra zorg. Uiteindelijk lag de keuze dus voor de hand.”

Ik droom van een tehuis voor mindervaliden

Behalve de zorg voor haar zoon had bezige bij Leslie snel (te) weinig om handen. “Daar kwam in 2008 verandering in. Vincenzo moest voor een zware operatie en zeven weken revalidatie richting UZ Leuven. Ik ging toen telkens een hele week met hem mee.”

“In het UZ liep ik Isabelle tegen het lijf, een dame uit Koolskamp met een beperking aan de onderste ledematen. Achteraf bekeken is daar mijn engagement als vrijwilliger gestart. Al snel ging ik haar een dag in de week thuis bijstaan. Mee kleren kopen (en passen, voor een rolstoelpatiënt allerminst simpel), boodschappen doen… Isabelle is intussen mijn beste vriendin geworden.”

De smaak te pakken, diende Leslie zich zes maanden later aan bij het Zorghuis in Oostende, waar kankerpatiënten even tot rust kunnen komen. “Dat mijn vader aan de ziekte overleden is, had daar ongetwijfeld mee te maken.”

Zes jaar lang boden Leslie en Jef ook een van de vele Tsjernobylkinderen een zomervakantie in Bredene aan. “Het meisje is intussen afgestudeerd als apotheker.”

Vluchtelingen

Vanaf 2015 trok Leslie regelmatig richting Duinkerke, waar ze mee hulpgoederen ging verdelen in het vluchtelingenkamp. Vorig jaar sprong ze bij in Horizon, waar enkele honderden vluchtelingen tijdelijk onderdak vonden. “En vanaf nu vind je me elke zaterdag in het ontmoetingscentrum naast Wackerbout, waar we vluchtelingen en kansarme Bredenaars bijstaan.”

De ultieme droom van de vrouw die als jong meisje ooit dweepte met een carrière bij Artsen zonder Grenzen? “Een tehuis openen voor mindervaliden zonder familie.” Iets zegt me dat ook die droom ooit uitkomt…

Naast je vrijwilligerswerk heb je nog een tweede levenswerk: je gehandicapte zoon Vincenzo?

“Vincenzo is 10 weken prematuur geboren met hersenletsel tot gevolg. Hij kampt met ernstige motorische beperkingen op zijn onderste ledematen, zijn gehoor en zicht is beperkt. De prof die hem begeleidt, verwittigde me na de geboorte: ‘hij zal nooit iets kunnen.’ Maar kijk, op zijn 20ste noemt diezelfde prof hem nu zijn wonderkind. Vincenzo heeft heel grote stappen gezet en is een doorzetter.”

Vincenzo is zowaar je grote voorbeeld?

“Hij blijft altijd positief. Meer zelfs, hij heeft me al veel geleerd over het leven. Dat we vaak bekrompen in dat leven staan. Vincenzo leert me eigenlijk dagelijks te relativeren.”

Hij heeft nu ook werk gevonden?

“Mensen met zijn beperking zijn vaak gedoemd hun bestaan te slijten in een dagcentrum of zich tot vrijwilligerswerk te beperken. Vincenzo werkt sinds 1 juli twee dagen per week in de grootkeuken van Horizon. Ik ga mee als begeleider maar fantastisch toch dat hij dat intussen kan? Het toont aan dat als je voldoende tijd investeert in mindervaliden, ze veel meer kunnen. Ik voel me niet gestraft omdat mijn zoon mindervalide geboren is. Bekijk het zo: ik zal me nooit zorgen moeten maken dat hij ‘s nachts met de auto van een fuif terugkeert. Maar ik maak me wel zorgen over het ogenblik wanneer ik er niet meer zal zijn voor hem…”

Zo bekeken is hij de motor achter je vrijwilligerswerk?

“Zijn tomeloze inzet werkt inspirerend. Hem zien evolueren, is fantastisch. Maar ik beken dat ook het overlevingspensioen dat ik al sinds mijn 28ste geniet mij heeft doen beseffen dat ik iets moet terugdoen voor de maatschappij.”

Privé

Leslie (40) werd geboren in Tielt. Ze woont samen met haar partner, OCMW-raadslid en oud-medewerker van De Zeewacht Jef Castelein (58), en haar zoon Vincenzo (20) in de Buurtspoorwegstraat.

Loopbaan

Ze studeerde verkoop (specialisatie etalage) en is sinds vorig jaar samen met haar zus Vicky eigenaar van Koljeetje, een bedrijfje van onder meer zelfgemaakte juwelen in klei.

Vrije tijd

Samen met Jef en Vincenzo medewerker van het jaarlijkse Kerstreveillon. Ze organiseert dit jaar een fuif voor mensen met een beperking in Horizon.