Benefiet voor Valerie (38), die strijdt tegen zeldzame stembandkanker: “Ik mis de goedlachse en sociale versie van mezelf”

Op vrijdag 9 juni is er in CC Den Briel in Brielen een benefiet voor Valerie Onraedt. In oktober 2021 stond haar wereld stil toen ze een eerste keer de diagnose kreeg van stembandkanker. Valerie genas, maar in december 2022 herviel ze. Na een zware behandeling doet deze moedige vrouw haar openhartig verhaal.

Valerie Onraedt (38) groeide op in Sint-Jan en woont momenteel in de Streuvelswijk in Vlamertinge. Ze is de mama van Gando (16) en Khadidja (14). Haar vriend heet Kamel Choul. Valerie is de dochter van Freddy Onraedt en Marina Casier, Ann Veys is haar plusmama. Ook met tweelingbroer Frederik vormt ze twee handen op één buik. In 2015 ging ze aan de slag als zorgkundige in woonzorgcentrum Wintershove in Vlamertinge. Een job die ze enorm graag deed. Deed, want in oktober 2021 sloeg het noodlot een eerste keer toe bij Valerie. “In de zomer van 2021 merkte mijn moeder tijdens een videogesprek dat er iets bolvormig rond mijn hals zat”, herinnert ze zich nog goed. “Ik panikeerde niet meteen, maar al snel kreeg ik last van heesheid. Uiteindelijk zijn we eerst nog op reis geweest naar Tunesië en die warmte deed goed.”

Zeldzaam

Na haar reis ging ze weer aan de slag in het woonzorgcentrum, maar de heesheid bleef en ook de keelklachten keerden terug. “Ik besloot om op consultatie te gaan bij mijn huisarts. Die verwees me meteen door naar de neus-keel-oorspecialist. Het duurde even voor men de diagnose kon stellen en in oktober viel dan het keiharde verdict: stembandkanker. Een heel zeldzame kanker, zeker bij mijn leeftijdsgenoten. Bij 70-plussers komt het iets frequenter voor. De dokters stonden voor een raadsel. Genetisch zijn er wel familieleden met kanker, maar niet met deze vorm. Sinds dag één van de diagnose houd ik een dagboek bij. Zo kan ik alles goed bijhouden en de dingen van mij af schrijven. Ook op Facebook post ik regelmatig updates van mijn gezondheidstoestand. De tumor werd operatief verwijderd en een jaar na de diagnose werd ik in oktober 2022 genezen verklaard. Op datzelfde moment ging ik weer progressief aan het werk bij Wintershove.”

“Ik heb al voor mezelf uitgemaakt dat ik geen tweede keer behandeld wil worden. Mijn vrienden en familie weten dat”

Nog geen drie maanden later begon Valerie weer pijn te voelen in de keel. “Uiteindelijk werd ik van het Ieperse ziekenhuis naar het UZ in Gent doorgestuurd. Nadat de tumor de eerste keer op de stemband zat, was het nu al de stemband binnengedrongen. Van begin januari tot 24 april onderging ik 30 bestralingen en verschillende chemotherapieën in het UZ.”

Sonde

Intussen zit haar behandeling erop en revalideert ze thuis verder. “Door de behandeling zit ik met een brandend gevoel in mijn keel. Ik heb ook last van slikproblemen en had daardoor bijna tien weken een sonde. Vorige week mocht de sonde eruit en sindsdien mag ik weer voorzichtig leren eten en drinken. Die sonde bezorgde me geen aangenaam gevoel en het zorgde voor een ontsteking in de buikstreek. Maar het is levensnoodzakelijk: als sondevoeding niet had bestaan, was ik er wellicht niet meer geweest.”

Impact op lichaam

Binnenkort zal ze met een gespecialiseerde logopediste en diëtiste samenzitten om weer stelselmatig normaal te kunnen slikken, eten en drinken. “Ik hoop dat ik snel weer normaal kan eten. Ik moet veel rusten, want die behandeling heeft een serieuze impact op mijn lichaam. Een korte wandeling kan, maar ik mag niet overdrijven. Soms denk ik dat ik superwoman ben, maar dan krijg ik weer een slag van de hamer en zegt mijn lichaam stop.”

Tijdens haar lijdensweg stond Valerie er gelukkig niet alleen voor. “Ik kreeg talloze berichtjes, tientallen kaartjes, bloemen en andere attenties van vrienden, familie en collega’s. Zelfs mensen die ik niet ken, steunen mij. Mijn familie en vrienden zijn een grote morele steun. Ook het verplegend personeel en de artsen van de dienst oncologie in het UZ verdienen een grote dank voor hun empathie en menselijke aanpak.”

Goedlachs

Het is niet alleen fysiek heel zwaar, ook mentaal is het een serieuze beproeving. “Ik was een goedlachse, sociale en spontane persoon en nu ben ik precies iemand anders. Vaak mis ik de Valerie van voor mijn ziekte en ik verlang om weer dingen te doen die vroeger vanzelfsprekend waren. Denk maar aan shoppen, werken, op stap gaan met de vriendinnen. Zelfs een gesprek voeren is nu niet langer vanzelfsprekend voor mij.”

Eind juli krijgt Valerie de uitslag. “Er waren bij de laatste diagnose geen uitzaaiingen en ik hoop op een positief resultaat. Ik heb al voor mezelf uitgemaakt dat ik geen tweede keer wil behandeld worden. Mijn vrienden en familie weten dat.”

Spaghetti

Valerie leeft nu van een ziekte-uitkering en bovendien wordt haar sondevoeding niet terugbetaald. Het is niet evident om het financiële kostenplaatje rond te krijgen. Daarom kwamen enkele vriendinnen – met Lisa Lesschaeve (31) voorop – op het idee om een benefiet te organiseren. “We leerden elkaar vijf jaar geleden kennen tijdens de naschoolse kinderopvang van basisschool Groei, waar onze kinderen samen naar school gingen”, vertelt Lisa, die even verderop woont in de wijk. “In korte tijd ontwikkelden we een sterke band en we zijn intussen onafscheidelijk geworden. Ik heb Valerie van dichtbij gesteund, maar ik wilde graag iets meer doen. Uiteindelijk kwam ik op het idee voor een spaghetti-avond. Het is een hele onderneming en dus ging ik op zoek naar extra helpende handen. Ik nam onder meer contact op met haar jeugdvriendin Trudie Laplace. Ook andere ouders van de school waren bereid om te helpen. Zo sprong Emmelie Vandenbroucke mee op de kar en ik polste bij Elke Pyck en Jeffrey Goethals van Traiteur D’Hoge Schole in Abele of ze de spaghetti wilden maken. Ze zeiden meteen ja.”

Op vrijdag 9 juni is het zover, dan vindt de benefiet plaats in CC Den Briel in Brielen. Een schot in de roos zo bleek. “In enkele weken tijd waren alle 300 kaarten verkocht. Wie dat wil, is na het eten welkom om aan de bar iets te drinken. Naast de eetkaarten, zijn er nog steunkaarten verkrijgbaar voor 5 of 10 euro. We hopen een mooi bedrag in te zamelen voor onze lieve vriendin”, aldus nog Lisa.

Dankbaar

Valerie is overweldigd door dit hartverwarmend initiatief. “In het begin wist ik niet goed wat zeggen toen Lisa met het idee kwam. In het verleden kende ik al financiële moeilijkheden en zat ik even in schuldbemiddeling door privéomstandigheden. Ik wil dit geen tweede keer meemaken. Ik weet niet hoe ik Lisa en de andere mensen kan bedanken. In het begin twijfelde ik ook of ik wel aanwezig zou zijn op mijn benefiet. Ook al kan ik niet luid praten, ik moet daar gewoon bij zijn op deze ongetwijfeld emotionele avond.”